Monday, August 5, 2013

Wel frites maar geen pommes

Kinshasa, Democratische Republiek Congo
Eigenlijk lastig te zeggen waar gisteren op hield en vandaag begonnen is. Geslapen hebben we amper. Misschien een uurtje in onze plastic kuipstoeltjes. Muggen hebben ze hier veel te veel en ze vinden ons erg lekker. Om 5 uur ontwaakt ook Didier. We kletsen wat en hij stelt voor dat we met een klein busje de motor naar de garage brengen. Hij kent wel iemand die dat kan doen. Wij willen ondertussen eigenlijk liever op eigen benen staan en met een lang touw de motor verslepen.

Als ook de 2 chauffeurs wakker zijn halen we eerst maar eens de motor uit de vrachtwagen. Als die staat en alles geinspecteerd is hangen we de bagage erop. We bedanken Didier en geven hem wat geld als bedankje. Nu nog zoeken naar wat touw. Didier heeft geen touw en weet ook niet zo snel waar je aan lang touw zou kunnen komen. We hebben hier ook verder nog nergens lang touw gezien. Als hij dan ook nog eens zegt dat het vervoer met een klein busje 20 dollar kost zijn we snel klaar. We gaan met het busje. Hij belt voor het busje en we wachten tot die arriveert. Als het busje voorijdt kijken Sander en ik elkaar maar weer eens aan, past die uberhaupt wel daarin? Niet met al die banken erin. De houten banken blijken echter gewoon los te staan. Die schuiven ze dus snel het busje uit. Met een paar man zetten ze de achterkant erin en dan komt het stuur. We halen het net, het busje had geen centimeter lager moeten zijn maar de motor past. Vastbinden gaat niet dus dat wordt op de zijstandaard, rustig rijden en goed vasthouden.

Didier gaat mee samen met nog 2 andere en we vertrekken naar de Yamaha garage. Tenminste Sander en ik hebben vaak gezegd niet de shop de garage. Oui oui pas de problem, je connessai. Nou niet dus he, we stoppen voor de Yamaha shop. Ja zeggen ze we gaan vragen waar de garage is. Ondertussen zijn we echter langs een Honda shop gereden. Ze vragen waar de Yamaha garage is maar gaan eerst terug naar de Honda shop. Daar ook maar eens vragen of ze een garage hebben. De meneer loopt mee naar buiten en kijkt naar de motor in het busje. Hij haalt de chef van de garage erbij en vraagt of ze er iets mee kunnen. Ja hoor zegt de chef dat lukt wel. Hij legt uit waar we de garage kunnen vinden en we vertrekken weer. Als we de keus hebben Honda of Yamaha garage gaan we uiteraard met onze Honda naar een Honda garage. We rijden naar het stadion, keren om, rijden een zandvlakte op, nog een zandvlakte en stoppen dan naast een kroeg. Naast de kroeg zit een deur en ervoor staan een 5 tal grote motoren. Hier is dus de garage. De motor wordt uitgeladen en ik geef de chauffeur 20 dollar. Ja zegt de chauffeur dat is niet genoeg, ik ben naar 3 adressen gereden en niet naar 1. Dat is uw fout zeg ik dan maar ik had gezegd Yamaha garage, als jij in plaats daarvan naar de shop rijdt daar kan ik niets aan doen. Je hebt wel inderdaad een extra stop gemaakt bij de Honda shop (die om de hoek ligt). Didier schuift de chauffeur nog 2000 francs toe maar dan nog is de chauffeur niet tevreden. Hij wil nog 10 dollar. Uiteindelijk besluit ik de man maar nog 5 dollar toe te schuiven en dan zeg ik dat hij moet opzouten. De chauffeur vertrekt. Sander en ik bekijken de andere motoren die er staan, geen een Honda, wel Yamaha's. Dit kan toch niet serieus een Honda garage zijn? Er zit niet eens een garage? Een auto komt eraan en er springt iemand uit, de mechanicien. Hij start mijn motor en luistert eens naar het gas. Ondertussen zegt Didier dat hij er helaas vandoor moet. Hij heeft de sleutels van de vrachtwagen bij zich en hij moet ook Eric nog ergens afzetten. We nemen afscheid van Didier en zeggen dat het geen probleem is, wij redden ons hier wel. Voor de zekerheid laat Didier wel iemand bij ons achter, als er iets is zal die persoon Didier bellen.

De mechanicien heeft ondertussen zijn gereedschap erbij gepakt. Ze halen de tank van de motor zonder de voorkappen ervan af te halen. Vervolgens leggen ze de tank op zijn kant om het benzine filter te checken. Helaas hebben ze niet nagedacht over het feit dat ze de dop van de tank geschroeft hadden dus de benzine stroomt over de motor. He roep ik, pas op voor de benzine! Sander en ik weten ondertussen genoeg. Dit gaat hier niet goed komen. We pakken een stoel en gaan er uitgeput en moedeloos bij zitten. De mechanicien schroeft vervolgens de luchtfilter eruit. Daar zit stof in, hij klopt een paar keer en legt hem naast de motor. Dan start hij de motor (dat moet je dus eigenlijk niet doen zonder luchtfilter!!!). Hij stuurt iemand op pad om het luchtfilter te reinigen en duikt dan naar de achterste bougies, wel moet hij eerst dan even onze bougie sleutel hebben. De achterste 2 zijn weer aardig zwart en vonken niet erg. Hij stuurt iemand op pad om 2 nieuwe bougies te gaan halen. Sander en ik zwijgen, als hij niet weet dat onze motor 4 bougies heeft dan heeft het ook geen zin om dat te vertellen, dan is het toch kansloos hier.

Na een tijdje komt er nog iemand, de chef van de garage die we bij de shop zagen, denken we. Hij weet in ieder geval dat er 4 bougies in zitten en ze halen ook de voorste 2 uit de cilinder. Ook die zijn zwart. De zoektocht naar nieuwe bougies levert niets op. Ik zeg dat ik nog wat reserve heb en geef ons 2 van onze oude originele bougies. Daarnaast schroeven ze nog 2 bougies uit de Yamaha die hier ook staat.

Met wat aanwijzingen van ons lukt het ze om de motor weer in elkaar te schroeven. Dan gaat de mechanicien een proefritje maken. Wonderbaarlijk zat komt hij weg op de motor. De rook die het geval uitbraakt wordt wel al snel weer zwarter en zwarter. Na een eeuwigheid komt de man terug met de motor, Sander en ik hadden eigenlijk verwacht dat hij ergens stilgevallen was of omgevallen of iets. Ondertussen hebben we maar weer eens ontbeten met een pakje koekjes die ik gelukkig bij me had. De mechanicien zegt dat ik een stukje moet rijden. De motor komt inderdaad weer weg zonder al te veel gas te geven maar verder laat ik het proefrijden graag over aan Sander. Die klimt op de motor en ziet dat mijn handvatverwarmin kabel gescheurd is. We vermoeden dat de mechanicien dat gedaan heeft maar ja zeker weten doen we het niet, het kan ook in de vrachtwagen gebeurd zijn. We zijn zo moe dat we niet meer zeker weten of vanochtend de kabel heel was.

Sander constateert hetzelfde als ik, de motor rijdt als een natte dweil maar hij rijd. Wegwezen hier dus voor ze nog meer stuk maken. Ik betaal de mechanicien en we vertrekken. We rijden naar de coordinaten van de Yamaha garage. We zien echter niets wat op een garage lijkt. We zijn moe, hongerig maar vooral moe. Misschien eerst maar een hotel zoeken? We rijden naar eentje die we onderweg gepasseerd zijn en wel OK uitzag. Van dichtbij ziet hij er minder uit maar ja we zijn moe. De prijzen vallen mee en eenmaal op het terrein valt het ook wel weer mee hoe het eruit ziet. De kamer lijkt in orde, bed is geen golfslag, er hangt een muskieten net, er is een douche met warm water, er komt water uit de kraan, er is een toilet en er is stroom. De motoren kunnen op het terrein geparkeerd staan. We nemen de kamer en laden de spullen uit. Eerst maar eens lunchen dan. Vervolgens douchen, onze eerste douche in... een week ofzo? Ik was mijn haren en het water is bruin, de rest van ons is niet veel beter. De put raakt zelfs verstopt van al het zand.

Ondertussen ben ik over mijn vermoeidheid heen. Terwijl Sander gaat slapen begin ik met de kleren te wassen. Ook die zijn ondertussen te smerig voor woorden. Daarna vind ik in de koffers nog de afwas van Ndandanga, ook maar eens afwassen dan. Dan nog de tent uitpakken om te drogen ondertussen is Sander weer wakker geworden. Met een enorme kramp in zijn schouder en arm. De spanning van onze wild-west rit gisteren uit zich nu???

Als ik klaar ben en het met Sander weer een beetje beter gaat gaan we lopen. We moeten geld hebben om het hotel hier te betalen, we moeten boodschappen doen en avondeten. We lopen eerst langs een bank maar die pakt geen maestro, mastercard of visa. Volgende bank geeft enkel dollars. We vragen waar we aan francs kunnen komen maar de man zegt enkel bij Hotel de Ville. We weten alleen niet waar het gemeentehuis is. Volgende bank dan maar weer vragen. Monsiour, le guichet de automatique doner dollar ou franc? I'm sorry zegt de man I don't speak English. Ehhh ik vroeg het toch in het Frans? Ik probeer het nog eens maar krijg weer het ik krijg geen Engels als antwoord. Never mind en bedankt meneer! Dan morgen maar pinnen en nu enkel boodschappen doen. We kopen wat water, shampoo en andere noodzakelijke dingen en geven daarbij al onze resterende francs uit.

Eten dan maar bij het hotel en dan met dollars betalen? We gaan terug naar het hotel en nemen plaats. De ober komt met 2 glazen aanzetten en vraagt dan wat wil je drinken? Ehhh we willen eten kan dat ook? Jahoor. Mogen we dan het menu zien? De ober gaat het menu halen. Sander wil kip met friet en ik wil spaghetti. Ik bestel de spaghetti napolitana, heb ik niet zegt de ober. Doe dan maar bolognese. Heb ik ook niet. Heeft u geen spaghetti vraag ik, nee zegt de ober ik heb wel spaghetti maar geen saus. Prima doe dan maar 2 keer poulet (grillee) avec pommes frites. Ohh zegt de over, j'ai de frites mais pas de pommes. Wat vraag ik? En weer zegt de man ik heb wel friet maar geen pommes. Is het dan plantain? Nee het is friet maar er zijn geen pommes het is gesneden. Ik kan er niets aan doen ik barst gewoon in lachen uit. Is goed meneer doe dan maar 2 poulet avec frites.

Terwijl we wachten besluit ik te proberen hier dollars te wisselen. En ja hoor, dat kan hier. Voor 100 dollar krijg ik 90.000 francs. In briefjes van 500. Met een pak geld keer ik terug naar de tafel. Ondertussen heeft Sander ontdekt dat hier een WiFi netwerk is. Zullen we ook kunnen internetten hier?

Onze kip met friet arriveert (met gewoon pommes frites dus) en we eten met smaak. Vervolgens toch nog maar een biertje ook al is het hier wel erg duur. Sander vraagt om de internet password en voor 5 dollar kunnen we die krijgen. Zo wordt het toch nog wel redelijk laat. De rekening is uiteindelijk 18.800 francs, als je dat dus met allemaal 500-tjes gaat betalen ziet dat er zo uit:

Het verschil met Guinee is dus dat hier de dingen wel redelijk duur zijn, in Guinee was het grootste biljet 10.000 wat 1 euro was, hier is het grootste biljet (wat wij gehad hebben) 500 wat 50 cent is maar in Guinee kost avondeten iets van maximaal 7.000 per persoon en hier is het goedkoopste wat je kunt krijgen al 6.000 je moet dus steeds met pakken geld rondlopen. Vandaar dat iedereen hier met dollars betaalt en dat je overal dollars kunt pinnen.....

0 reacties:

Post a Comment

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | free samples without surveys