In de voetsporen van

Van Lusaka, Zambia naar Livingstone, Zambia
De Nederlanders met de georganiseerde reis vertrekken al vroeg. Daardoor zijn wij ook al vroeg wakker en uit de veren. Vandaag staat een lange rit op het programma dus heel erg is dat ook niet. We willen rustig gaan zitten ontbijten als we opeens aangevallen worden door een mierenkolonie. En daar zitten me toch een paar grote exemplaren bij! Gemeen bijten doen ze allemaal. We vluchten bij de tent vandaan en gaan op een stenen muurtje zitten te ontbijten.

Als we na het ontbijt terug komen bij de tent stikt het daar nog altijd van de mieren. Ze kruipen door onze schoenen, in onze nek en door onze broek. Horendol worden we ervan. Een mier zit vast in onze lakenzak. Sander probeert hem los te trekken maar eindigt steeds met enkel een pootje van de mier in zijn handen, de mier zelf blijft zich vastbijten in ons laken.

Uiteindelijk lukt het ons de spullen redelijk miervrij in te pakken. Tijd om hier weg te gaan voordat we helemaal opgegeten worden! We rijden het terrein af en zetten koers richting het zuiden. John had doorgegeven dat de eerste 50 km veel wegwerkzaamheden heeft maar dat we daarna kunnen doortuffen. De wegwerkzaamheden vallen ons reuze mee. Deze keer geen zacht zand. Enkel een paar stukjes met grind, helaas wel 2 keer precies in een bocht. Daarna mogen we terug het asfalt op en dat is redelijk gaten vrij.

Onderweg komen we langs wat leuke dorpjes.

Een paar kleine ronde hutjes bij elkaar meer stellen ze niet voor. Of het echt een dorpje is weten we niet het kan ook gewoon een familie zijn.

We rijden in 1 ruk door tot Choma. Daar gooien we de tank weer vol en dan is het toch ook lunchtijd. We vinden een fastfood net voorbij Choma. Op het menu staat kip met friet of worst met friet. Sander kiest voor de worst maar ik heb gezien dat het enige stuk kip wat er nu op de schaal ligt een grote portie is, ik heb reuze honger dus bestel de kip. Uiteindelijk deel ik mijn portie kip nog maar met Sander want hij blijkt nog groter te zijn als dat hij er al uitzag! Bij ons eten krijgen we ook een mini broodje, Sander probeert er een hotdog van te brouwen.

Na de lunch rijden we weer door, eindbestemming Livingstone is nog maar 250 km verderop maar wij zijn zoveel rijden niet gewend. Er lijkt geen eind aan te komen. Onze reet doet zeer en we hebben een lamme arm. Om de sfeer erin te houden doen we woordspelletjes en nog wat flauwe liedjes zingen en dan zijn we eindelijk in Livingstone. Eerst maar stoppen bij de supermarkt voor een portie bier. Daarna rijden we door naar Maramba Lodge. Eerst even buurten bij John en Carin en daarna ons tentje neerzetten. Als die staat lopen we weer terug naar de Namibiers om nog wat te kletsen.

Op het terrein van Maramba komen geregeld olifanten en nijlpaarden buurten. De olifanten hebben mooie sporen achtergelaten. Beide hebben we tot op heden niet gezien maar we zijn gewaarschuwd. Goed opletten op een grote grijze vlek, dat is het nijlpaard. Zolang je niet in de buurt komt is er niets aan de hand. De olifanten kunnen aan je tent komen schudden. Daarnaast is ons geadviseerd al ons eten in de motorkoffers te laten zitten omdat je anders het risico op een aap in je tent hebt (en die gebruikt niet netjes de ritsluiting om binnen te komen). Maar sinds onze kampeernachten in Roemenie waar we opgeschikt zijn door, wie weet wat, hebben wij allang geleerd geen eten in de tent te bewaren.