Parade

Van Kwai, Botswana naar Maun, Botswana
We beginnen de dag met rustig ontbijten en daarna gaat iedereen zijn tent inpakken. Als alles ingepakt is vertrekken we. Onderweg komen we langs het nijlpaarden zwembad dus daar stoppen we weer even. Ik maak een opmerking dat ik wel een afscheidsparade van alle beesten verwacht, nog 1 keertje alles bekijken. Nou de beestjes hebben ons gehoord hoor! Enkel de leeuwen komen niet langs, voor de rest zien we weer bijna alle dieren.

We maken een kleine detour, op zoek naar de buffel. We vinden wel buffel-poep maar het dier zelf is in geen velden of wegen te bekennen. Dan maar huiswaarts waar we rond lunchtijd aankomen.

Na de lunch ruimen we wat spullen op en daarna is het tijd voor de supermarkt. Met 6 man moet je aardig wat boodschappen doen dus we slaan weer goed in. Daarna stappen we weer in de auto en gaan we uit eten met zijn allen. Deze keer bij de river lodge. Terug bij het huis doen we nog een drankje maar omdat het best koud is gaat iedereen op tijd naar bed.

Read more / Nederlandse versie »

Impala dag

Kwai, Botswana
Als we ons tentje uitkruipen staan er 2 hornbill vogels voor.

Ze zijn heel dichtbij en totaal niet schuw. De camera wordt erbij gehaald en we beginnen de dag weer met fotograferen. In de ochtend is het ook vliegenuurtje. Iedereen zijn rug zit vol met vliegen.

Na het ontbijt gaan we weer met de auto op pad. We zien impala's, impala's en nog meer impala's. Uiteraard ook andere dieren maar het overgrote deel zijn het toch impala's. Bij de slaapplek van de leeuwen, die zijn vandaag vertrokken, houden we koffiepauze. Daarna rijden we weer verder. We zijn op zoek naar een mannetjes kudu maar die vinden we niet. Wel nog de resten van een hert-achtig beestje.

We lunchen op onze campsite en zitten daar wat te kletsen tot een uur of 16. Als de zon begint te zakken doen we nog een rondje met de jeep. Deze keer zien we wat grotere variatie aan beesten, behalve impala's zien we weer olifanten, waterbokken, nijlpaarden, giraffes, eekhoorntjes en struisvogels.

Read more / Nederlandse versie »

Safari

Dag 2 Maun, Botswana
We hebben onze wekker om 6 uur gezet. Cok wil om 8 uur vertrekken en wij willen niet de traagste zijn. Eindresultaat is dus dat we al om 7 uur klaar zijn. Compleet bepakt en bezakt en zelfs al ontbeten. Iets voor 8 uur is iedereen klaar en kunnen we gaan.

Na 25 km houdt het asfalt op en gaan we verder over gravel en soms zacht zand. Soms zelfs veel zacht zand. Zijn wij blij dat we niet zelf hoeven te rijden!

Onderweg houden we koffiepauze bij de rivier. Daarna hoeven we nog maar een klein stukje. Voor 12 uur zijn we op onze campsite. We worden verwelkomt door een kudde tsessebees, die schijn je niet zo vaak van dichtbij te kunnen bekijken. Iedereen begint zijn tent op te zetten maar we moeten toch even stoppen. Een luipaard komt langslopen!

Om 15 uur gaan we op safari, Sander en ik mogen op het dak van de jeep klimmen en daar gaan we. We hebben een geluk, we zien olifanten, giraffes, zebra's, waterbokken, impalas, wrattenzwijnen, gnoes, 8 leeuwen (slapend), nijlpaarden, krokodillen en allerlei soorten vogels.

Read more / Nederlandse versie »

Maun

Dag 1 Maun, Botswana
We beginnen de dag met een wandeling naar de rivier. Twee van de 4 honden vergezellen ons. Bij de rivier zien we vooral veel ezels en helaas ook een dood kalf. Het schijnt er al een paar dagen te liggen.

Na de wandeling ontbijten we met zijn allen. Daarna splitsen we ons op. De vrouwen gaan boodschappen doen terwijl de mannen zichzelf thuis vermaken.

De rest van de dag blijven we bij het huis. We pakken wat spullen in en we bereiden onze tent voor. Omdat ik me niet zo goed voel doen we zelfs de rest van de dag nog minder. Een beetje computeren en als de zon ondergaat gaan we naar de uitkijktoren en kijken daar naar de zonsondergang.

Na het avondeten ga ik maar naar bed, morgen gaan we naar Kwai en dan wil ik me weer helemaal beter voelen.

Read more / Nederlandse versie »

Reunie

Van Nata, Botswana naar Maun, Botswana
Vannacht eindelijk eens rustig geslapen. Wel zijn we weer vroeg wakker, vandaag moeten we ook weer 300 km afleggen. We pakken eerst onze spullen in. Dan opeens is Sander zijn sleutels kwijt. We zoeken overal maar de sleutels vinden we niet. Er zit niets anders op, de zojuist ingepakte slaapzakken moeten weer uitgepakt worden. En ja hoor, daar komen de sleutels tevoorschijn, mee ingepakt bij de slaapzak.

Na het ontbijt vertrekken we, eerst naar het centrum van Nata om te tanken. Volgens de vrouw van de camping zijn er 3 tankstations. We kunnen het amper geloven want gisteren zagen we niets. Maar ze heeft wel gelijk, langs de hoofdweg zien we opeens een Engen ernaast zit een Shell en aan de overkant nog een ander iets. We tanken de motoren weer af en kopen meteen een simkaartje bij de chinees er tegenover. De simkaart krijgen we niet aan de praat. We denken dat het aan het ontvangst ligt en besluiten later vandaag nog eens te kijken of hij het dan doet. Bij het tankstation zit ook een fast food restaurant met WiFi, we halen meteen even onze mail op en zien dat de Belgen gemaild hebben dat ze vandaag nog in Maun zijn en bij welke camping ze te vinden zijn.

We rijden Nata uit en al snel komen we weer de eerste struisvogels tegen.

Daar blijft het dan ook een hele tijd bij. Struisvogels en nog meer struisvogels. Een stel steekt voor ons de weg over. We beginnen al bang te zijn dat we vandaag enkel struisvogels zullen zien als Sander net voor de lunch links naast de weg een giraffe ziet liggen. Als we goed kijken zien we er een tweede naast liggen. En een derde staat achter een boom verderop. We keren om en rijden terug. Uiteindelijk blijken het er 5 te zijn. We vermoeden een gezinnetje.

Ondertussen is het lunchtijd. De hele weg zien we om de haverklap picnicplekken maar uiteraard als het lunchtijd is is er geen picnicplek te zien. We rijden door en geven het zoeken niet op. In plaats van een picnicplek vinden we uiteindelijk een kudde zebra's. We zien er in eerste instantie een stuk of 10 rechts van de weg staan. De baas van de kudde besluit echter dat motoren eng zijn en dat je dus moet vluchten naar de bosjes links van de weg. Hij galoppeert een stukje van ons vandaan en steekt dan voor ons de weg over. De rest van de kudde volgt en dan blijkt dat het er veel meer dan 10 zijn!

Je kunt niets anders doen dan stoppen, kijken en wachten tot ze allemaal over zijn. Het zijn echte kudde dieren, de rest kijkt niet links of rechts of er verkeer is het dendert gewoon 3 rijen dik de straat over. Omdat naast de weg aan beide kanten de grond erg zanderig is worden de zebra's steeds waziger. Uiteindelijk moeten we nog een minuut wachten nadat de laatste zebra over is om de stof te laten optrekken.

De eerst volgende boom wordt onze lunch plek. Nadat we gegeten hebben en weer verder rijden zien we uiteraard nog geen 10 km verderop een picnicplek maar goed onze magen zijn ondertussen gevuld.

Voor we in Maun aankomen komen we nog een tweede kleinere kudde zebra's tegen. Ook deze moeten weer oversteken. Deze keer van links naar rechts. Ook worden we nog gestopt door een soort van checkpoint. Ze willen onze rijbewijzen zien. Die geven we dus maar aan de agent. Dan vraagt meneer de agent: 'What color is your motor?' ik versta hem in eerste instantie niet dus de tweede agent herhaalt voor mij de vraag. Ze staan beide voor mijn motor, kijken erna, en vragen welke kleur het is? Ik had eigenlijk paars met gele stippen moeten zeggen of zoeits maar braaf als wij zijn antwoorden we tam groen meneer.

In Maun aangekomen rijden we eerst naar de camping van de Belgen. We moeten even zoeken maar dan vinden we ze hoor.

We kletsen gezellig even bij en drinken een drankje. De tijd vliegt voorbij dus helaas moeten we er weer vandoor. Sander zijn oom en tante verwachten ons en waarschijnlijk zijn zijn ouders er ook al. Diedrik mag meteen nog even helpen om mij uit te parkeren, zoals gewoonlijk ben ik weer ergens gaan staan met de motor waar ik niet meer uit kom. We banen ons een weg terug over het pad naar de hoofdweg. Daarna rijden we nog 6 km door. We weten dat we na de universiteit links af moeten. Als het hek ophoudt zoeken we naar een weg. Die 2 bandensporen door het zand kan de weg toch niet zijn? Maar die is het wel. We draaien het zand op en beginnen aan de laatste 100 meter. Soms is het best harde ondergrond maar soms ook best zacht. Terwijl ik zit te klooien ziet Sander een auto achter me. Dat is Sander zijn oom, ik laat hem passeren en worstel verder over het zand. Bij het huis aangekomen staat ondertussen al iedereen ons op te wachten.

We krijgen te horen dat we vanavond gezellig met zijn allen gaan uit eten. Dat blijkt bij dezelfde camping te zijn als waar de Belgen zitten! Voor de tweede keer die dag, maar deze keer met een auto, komen we dus aan bij de camping en gaan we op het terras zitten. Na een heerlijke maaltijd keren we terug naar het huis van Cok en Mieke en daar drinken we nog wat en kletsen nog een beetje.

Read more / Nederlandse versie »

Road side animals

Van Livingstone, Zambia naar Nata, Botswana
Nu dachten we dat vanwege het kampvuur we een ongestoorde nacht zouden hebben. Dat blijkt niet waar. Het nijlpaard komt weer naast de tent staan te grazen. Gelukkig is ze vandaag wel iets later, om 5:45 wekt ze ons. Wij besluiten als ze weg is meteen maar op te staan want vandaag hebben we een lange dag voor de boeg.

We pakken onze spullen in en ontbijten. Daarna verlaten we de lodge en zetten koers richting Botswana. We komen aan bij de ferry. Net daarvoor zit de grens voor Zambia uit. Binnen mum van tijd hebben we ons paspoort en carnet gestempeld en dan mogen we Zambia verlaten. Niemand vraagt ons naar de motorverzekering. John dacht dat we het land niet konden verlaten zonder verzekering maar dat blijkt dus prima te kunnen.

We hebben mazzel, de ferry is toevallig net aan onze zijde. We rijden erop en zodra we staan vertrekt hij weer. Pas als we varen krijgen we te horen dat we niet in US dollars kunnen betalen. 'Toevallig' is er wel iemand aan boord die wel wil wisselen. Tegen een beroerde koers uiteraard maar goed veel keus hebben we dus niet. Als we de ferry af rijden moeten we een paar honderd meter rijden en dan zijn we bij de Botswaanse grens. Iedereen zegt dat Zambia uit lang duurt en dat je Botswana zo in bent. Bij ons is dat dus precies andersom! De balie voor ons paspoort en de carnet gaan soepel zat maar dan kom je bij de verzekering. Nu weten we dat we in Botswana verplicht een verzekering moeten kopen aan de grens, onze Comesa is niet geldig in Botswana. Op de poster aan de muur staat 50 pula voor lichte voertuigen. De volgende is 100 pula voor minibussen. Blijkbaar zijn wij dus een lichte voertuig. We rekenen het uit, 2 keer 50 pula is 100 pula en dat is iets van 12 dollar. Met 15 dollar loop ik dus naar de balie. Wat blijkt nu? De verzekering is 50 pula maar je moet ook road permit en road tax betalen. In totaal 270 pula per motor! Oh en je kunt niet in dollars betalen. Wisselen had je aan Zambiaanse zijde moeten doen. Ondertussen zijn wij al redelijk pissig en dan zegt de man ook nog als we doorrijden haalt hij de politie en krijgen we een boete van 500 pula. Ik wijs naar de poster en zeg dat het niet kan zijn dat daar 50 pula staat en wij 270 moeten betalen.

Ik loop even naar buiten om maar even daar te kijken of we ergens kunnen wisselen. Iemand vertelt me dat 2 km verderop ik geld kan wisselen. Als Sander hier blijft mag ik wel met de motor even daar heen. Ik stap dus maar op en rijd naar het tankstation. Daar willen ze best wisselen maar ze vertellen meteen al dat het dan wel een slechte koers is. Ik kan 600 pula krijgen voor 100 US dollar. Volgens mijn exchange app op de telefoon moet ik echter 870 pula krijgen. Dat is zeker een slechte koers! De vrouw is wel behulpzaam en vertelt dat een stukje verderop een echt wisselbureau zit, daar krijg ik een betere koers. Ik stap dus weer op en rijd wat verder. Daar zit inderdaad een wisselbureau maar ook een pinautomaat, die gelukkig Meastro accepteert. Met 1000 pula rijd ik weer terug naar de grens.

We krijgen nog wat uitleg van de chef die ons vertelt waarom we 270 pula per motor moeten betalen. We vinden het nog altijd onzin maar veel keus is er niet. We betalen, krijgen een bonnetje en kunnen nu eindelijk Botswana in.

Al snel zien we weer olifanten lopen. Die zagen we in Zambia ook al maar deze keer lukt het ze op de foto vast te leggen.

Daarna zien we ook eindelijk onze eerste giraffe lopen! Helaas schrikt het dier zich wild van onze motoren en ze is verdwenen voor we een foto kunnen schieten.

We lunchen bij een lodge die we onderweg tegenkomen. Het lijkt erop dat we de enige gasten hier zijn. Op het menu staat dat de keuken van 18 tot 20:30 open is maar de man zegt geen probleem we kunnen alles krijgen wat we willen. Blijkbaar zijn we ook sinds lange tijd de enige gasten? Sander neemt pork chops en ik rump steak. Beide met frietjes. We zijn uitgehongerd en vol spanning wachten we af. De portie die we uiteindelijk krijgen geeft ons de ergste after-lunch-dip die we in tijden gehad hebben! Het smaakt heerlijk en het was misschien zelfs een beetje teveel van het goede maar we hebben onze best gedaan en onze borden helemaal leeg gegeten.

Na de lunch rijden we verder. We zien nog meer olifanten en gelukkig staat er ook nog ergens een giraffe. En deze blijft best lang staan voordat ze wegloopt!

Een stuk verderop zien we nog 2 schattige poemba's lopen. Ze waren wel wat te snel verdwenen dus een foto is niet gelukt. Weer een stuk verder nog wat wilde paarden.

En tot slot ook nog 3 struisvogels.

Een gezellige dierenparade langs de weg vandaag dus. We zijn benieuwd wat morgen voor ons in petto heeft.

In Nata aangekomen rijden we eerst naar de supermarkt. Dat is een domper want dat is niet echt een supermarkt. Er is geen brood en er is geen bier. We rijden dan maar naar de bakker die ook in Garmin stond. Daar zijn nog 2 hele broden te vinden, beide wit brood. We nemen er 1 mee en de vrouw vertelt ons dat bier in het naastgelegen bar te krijgen is. Via het zachte zand rijden we nog even naar de bar toe en halen daar wat bier. Daarna verlaten we het zand en gaan we terug het asfalt op. Op naar de camping vandaag.

We slapen bij de Bird Sanctuary van Nata. Een restaurant of bar is hier niet. Andere mensen zijn hier ook niet. Over internet maar te zwijgen. We hebben wel stroom en een warme douche! We zetten eerst onze tent neer en genieten van de zonsondergang.

Daarna nemen we een douche en dan is het tijd voor ons diner, brood deze keer. We zitten nog niet te eten of de security komt langs. Ik heb geen brood en wel honger. Ja wij hebben wel brood maar net genoeg voor onszelf. Besides, niet heel handig he om je werkdag te beginnen en geen eten mee te nemen? De man druipt weer af.

Als we ons eten op hebben computeren we wat en drinken we ons bier. Vanavond maar vroeg naar bed, zal er vanacht ook een nijlpaard komen grazen?

Read more / Nederlandse versie »

Rustdagje

Nog een dagje Livingstone, Zambia
Iets voor 3 uur vannacht werden we gewekt door een serie knallers. Die gebruiken ze om de olifanten te verjagen. We horen de olifanten hier in de buurt aan bomen trekken. Gevoelsmatig lijken ze naast de tent te staan! Wij gaan dus maar even kijken. We kruipen ons bedje uit en gaan in de deuropening zitten. Aan de overkant van het terrein, een meter of 25 verderop, staan 2 olifanten de bomen kaal te plukken. Ergens achter of naast ons zit er nog 1 maar die zien we niet. Na een tijdje lukt het de security om de olifanten te verjagen, wij kruipen dus maar terug ons bejde in.

We liggen nog niet in ons bedje en daar horen we het volgende geluid. Voetstappen en dan begint moeder nijlpaard naast onze tent het gras te maaien. Erg ritmisch is ze maar ondanks dat lukt het niet erbij in slaap te vallen. We kruipen niet nog eens ons bedje uit. Nijlpaarden zijn misschien schattig om te zien, ze zijn over het algemeen een van de gevaarlijkste diersoorten. We willen haar dus niet laten schrikken of boos maken en laten haar rustig grazen. Na een tijdje heeft ze haar buik vol en vertrekt ze weer.

Vanwege ons nachtelijke bezoek zijn we pas laat wakker. Na ons ontbijt ga ik wat kleren wassen terwijl Sander even bij John en Carmin langsloopt. Die nodigen ons uit om mee te gaan eten vanavond, wij mogen kiezen, the spot (steak) of de indier. Terwijl ik aan het wassen ben maak ik nog een praatje met onze buren. Een gezin met 3 kinderen, Amerikanen die nu in Zambia wonen en missionaris zijn.

Als de was gedaan is hebben we het werk van vandaag erop zitten. Sander is ondertussen ook terug. Met John is hij nog even olifanten wezen kijken die hier nog altijd op het terrein rondlopen.

We besluiten de rest van de dag niet veel te doen. We gaan eerst maar eens bij het zwembad liggen. Omdat het water van het zwembad veel te koud is blijft het daar ook bij. Wij liggen enkel naast het zwembad te zonnen.

Voor de lunch pauze wandelen we weer terug naar de tent. Daarna, erg lui, gaan we weer terug naar het zwembad. Deze keer zijn we wel dapperder. We gaan het water in! Ook deze keer is dat van korte duur want het water is nog altijd veel te koud!

Om 16 uur gaan we toch nog maar wat nuttige dingen doen. We beginnen vast met opruimen en inpakken en Sander verzamelt wat hout voor een kampvuurtje vanavond. Daarna rijden we naar de tankstation en naar de supermarkt voor wat bier en chips. Na ons etentje willen we John en Carmin uitnodigen voor een kampvuurtje en een drankje.

We worden om 18:30 opgehaalt met de auto die ze hier ook hebben. We laten de keus over aan John en Carmin en die besluiten dat het dan de Indier wordt. Daar eten we kippenpootjes als voorafje en daarna hebben we allemaal een andere hoofdgerecht. Enkel Sander waagt zich aan de hot. John en ik houden het bij medium al had ik misschien liever met Carmin meegedaan en een mild gerecht besteld. Maar ja John zei dat de bhuna erg goed is en die is enkel in medium en hot te krijgen. Gelukkig valt de pittigheid mee en de smaak is zeker goed. Ze mogen uiteindelijk dan ook 4 lege borden afruimen.

Op de terugweg naar de lodge moeten we even uitwijken voor moeder olifant met een kleine. Ze staan half op de weg en moeder is erg beschermend voor de kleine. Wij gaan een stukje de berm in en een dot gas later zijn we er voorbij. Terug op de lodge halen we nog even een Australische op die vandaag is aangekomen en in haar uppie is. Met zijn 5-en gaan we naar ons kampvuurtje. Een biertje erbij, chipsje en gezellig wat kletsen. De tijd vliegt voorbij. Als het bier op is en de temperatuur gedaald is besluiten we dat het bedtijd is. Het kampvuur is nog niet uit maar dat houdt de olifanten hopelijk meteen op afstand. Het nijlpaard hadden we al gezien toen we terug kwamen van het eten maar die lijkt ondertussen vertrokken te zijn.

Read more / Nederlandse versie »

Victoria Falls en een beestenboel

Een dagje Livingstone, Zambia
We zijn vannacht niet gestoord door hippos of olifanten. Heerlijk uitgeslapen beginnen we dus aan een warme douche. Daarna ontbijten en op naar de supermarkt voor brood voor de lunch. Als we van de camping afrijden en richting het dorp rijden zien we opeens een olifant van rechts de bosjes uit komen! Uiteraard deze keer geen camera om onze nek dus een foto ervan maken is niet gelukt.

Als we boodschappen hebben gedaan rijden we meteen door naar de Victoria Falls. We staan voor de keus, Zambia zijde of Zimbabwe zijde. We besluiten te beginnen met Zambia zijde. We kunnen altijd nog een visum kopen en naar de andere kant gaan.

Op het parkeerterrein smeren we nog snel een lunchpakketje en dan gaan we het park in. We beginnen met de view point route, daarna nemen we de boiling pot trail en tot slot nog de route die langs de watervallen zelf gaan.

Het is wel duidelijk het droge seizoen. Op het bord zien we ook dat er nu 'slechts' 10 miljoen liter water per seconde omlaag komt, in het regenseizoen is dit 500 miljoen. Nu zijn het dan ook vele kleinere watervallen die we zien.

Op het terrein lopen ook dieren, vooral veel baboons. Vanochtend kwam er uit de bosjes naast onze tent ook al een aap zetten. De baboons hier echter worden we voor gewaarschuwd, voer ze niet en neem geen eten mee. Lopen wij daar met ons rugzakje met brood over een pad van nog geen meter breed komt opeens papa baboon op het pad naar ons toegelopen!

Wij zijn maar netjes de berm in gedoken en hebben vader laten passeren. Gelukkig was de baboon ook niet heel fan van mensen, hij wijkt ook uit en loopt ons snel voorbij.

Uiteindelijk vinden we nog een 4de pad om te lopen, de upstream trail. Als je die loopt kun je van het pad af gaan en aan de bovenkant van de Victoria Falls gaan lopen.

Als we genoeg gelopen hebben gaan we terug naar de camping voor een verfrissende duik in het zwembad. Ook hier is het water weer ijskoud. Al snel leggen we dus weer aan de kant op te drogen. Als we honger krijgen lopen we langs John en Carin. Daar hebben we bier in de koelkast liggen. Even het bier oppikken en dan onder het genot van een biertje en een chipsje de vele foto's van vandaag uitzoeken (zie de link foto's van Zambia).

Vandaag is een vakantiedag hebben we besloten. We hebben toerist gespeeld bij de watervallen en vanavond gaan we een keertje wat luxer uiteten. We gaan naar Sizzlers, een steakhouse. John waarschuwt ons wel dat je voor steaks beter naar Spot kunt gaan maar dat Sizzlers de beste Zambian bream klaarmaakt. Nu zijn we in dubio, eten we steaks of gaan we de vis uitproberen???

Eerst nog maar wat computeren, alvast foto's uploaden. Dan opeens zien we dat het al 17:30 is, het zou kunnen dat de supermarkt om 18 uur dicht gaat. Opschieten dus. We pakken snel de spullen in en lopen richting onze tent. Daar aangekomen blijkt ons grasveldje al bezet te worden door 3 olifanten!

Omdat we de olifanten niet willen laten schrikken besluiten we maar de motor via een ander kleiner paadje richting de poort te duwen. Pas daar starten we de motor en rijden naar de supermarkt.

Met een nieuwe lading koud bier in onze koffer rijden we meteen door naar Sizzlers. We besluiten het advies van John te volgen en bestellen 2 keer Zambian Bream. Het is pas 18 uur, we zijn erg vroeg maar toch komt de ober terug met de melding dat er nog maar 1 portie van over is. Dan maar een portie bream en een bordje garnalen. Een uurtje later zitten onze buikjes weer vol. Het eten was inderdaad goed en de bream een grote vis!

We stappen weer op de motor en rijden terug naar de camping. Bij de poort vragen we eerst of de olifanten weg zijn. Dat weet de man niet maar hij wil wel gaan kijken? Dat hoeft niet we rijden zelf wel heel langzaam en voorzichtig. Langzaam naderen we onze tent maar de olifanten lijken vertrokken te zijn. We pakken de laptop weer en willen weer richting de lounge gaan als Sander opeens ziet dat er nu een nijlpaard op het grasveldje in de buurt aan het grazen is! We zijn reeds gewaarschuwt voor de nijlpaard, ze komt regelmatig grazen.

Helaas is het wel al donker dus een foto maken is lastig. We proberen het een tijdje maar besluiten dan haar rustig verder te laten eten terwijl wij weer gaan internetten. Best gezellig hoor zo een lodge en dierentuin in 1!

Read more / Nederlandse versie »

In de voetsporen van

Van Lusaka, Zambia naar Livingstone, Zambia
De Nederlanders met de georganiseerde reis vertrekken al vroeg. Daardoor zijn wij ook al vroeg wakker en uit de veren. Vandaag staat een lange rit op het programma dus heel erg is dat ook niet. We willen rustig gaan zitten ontbijten als we opeens aangevallen worden door een mierenkolonie. En daar zitten me toch een paar grote exemplaren bij! Gemeen bijten doen ze allemaal. We vluchten bij de tent vandaan en gaan op een stenen muurtje zitten te ontbijten.

Als we na het ontbijt terug komen bij de tent stikt het daar nog altijd van de mieren. Ze kruipen door onze schoenen, in onze nek en door onze broek. Horendol worden we ervan. Een mier zit vast in onze lakenzak. Sander probeert hem los te trekken maar eindigt steeds met enkel een pootje van de mier in zijn handen, de mier zelf blijft zich vastbijten in ons laken.

Uiteindelijk lukt het ons de spullen redelijk miervrij in te pakken. Tijd om hier weg te gaan voordat we helemaal opgegeten worden! We rijden het terrein af en zetten koers richting het zuiden. John had doorgegeven dat de eerste 50 km veel wegwerkzaamheden heeft maar dat we daarna kunnen doortuffen. De wegwerkzaamheden vallen ons reuze mee. Deze keer geen zacht zand. Enkel een paar stukjes met grind, helaas wel 2 keer precies in een bocht. Daarna mogen we terug het asfalt op en dat is redelijk gaten vrij.

Onderweg komen we langs wat leuke dorpjes.

Een paar kleine ronde hutjes bij elkaar meer stellen ze niet voor. Of het echt een dorpje is weten we niet het kan ook gewoon een familie zijn.

We rijden in 1 ruk door tot Choma. Daar gooien we de tank weer vol en dan is het toch ook lunchtijd. We vinden een fastfood net voorbij Choma. Op het menu staat kip met friet of worst met friet. Sander kiest voor de worst maar ik heb gezien dat het enige stuk kip wat er nu op de schaal ligt een grote portie is, ik heb reuze honger dus bestel de kip. Uiteindelijk deel ik mijn portie kip nog maar met Sander want hij blijkt nog groter te zijn als dat hij er al uitzag! Bij ons eten krijgen we ook een mini broodje, Sander probeert er een hotdog van te brouwen.

Na de lunch rijden we weer door, eindbestemming Livingstone is nog maar 250 km verderop maar wij zijn zoveel rijden niet gewend. Er lijkt geen eind aan te komen. Onze reet doet zeer en we hebben een lamme arm. Om de sfeer erin te houden doen we woordspelletjes en nog wat flauwe liedjes zingen en dan zijn we eindelijk in Livingstone. Eerst maar stoppen bij de supermarkt voor een portie bier. Daarna rijden we door naar Maramba Lodge. Eerst even buurten bij John en Carin en daarna ons tentje neerzetten. Als die staat lopen we weer terug naar de Namibiers om nog wat te kletsen.

Op het terrein van Maramba komen geregeld olifanten en nijlpaarden buurten. De olifanten hebben mooie sporen achtergelaten. Beide hebben we tot op heden niet gezien maar we zijn gewaarschuwd. Goed opletten op een grote grijze vlek, dat is het nijlpaard. Zolang je niet in de buurt komt is er niets aan de hand. De olifanten kunnen aan je tent komen schudden. Daarnaast is ons geadviseerd al ons eten in de motorkoffers te laten zitten omdat je anders het risico op een aap in je tent hebt (en die gebruikt niet netjes de ritsluiting om binnen te komen). Maar sinds onze kampeernachten in Roemenie waar we opgeschikt zijn door, wie weet wat, hebben wij allang geleerd geen eten in de tent te bewaren.

Read more / Nederlandse versie »

Foto's Zambia

Foto's van Zambia zijn online. Bereikbaar via de link in het menu of de link hieronder: Foto's Zambia

Read more / Nederlandse versie »

Civilisation at last!

Een dagje Lusaka, Zambia
's-Ochtends beginnen we met een warme douche. Wat fijn dat er gewoon warm water uit de kraan komt! Daarna willen we brood gaan halen, we zitten hier niet echt in de buurt van iets dus ik vraag de Namibiers maar waar een bakker zit. Nou heel simpel zij hebben brood over dus hier is brood! Daarna krijgen we ook nog eieren, een tomaat en bananen ons feest ontbijt kan beginnen! Als we ons eten op hebben en Sander richting de WC's loopt ziet hij opeens een zebra grazen. Als we een stukje verder lopen zien we nog veel meer zebra's.

Daarnaast lopen er ook impala's rond maar die zijn schuwer en laten zich niet zo makkelijk fotograferen.

Als we de beesten bekeken hebben stappen we op de motor en rijden de stad in. We moeten het een paar keer vragen maar dan vinden we eindelijk ZSIC verzekeringen. Daar is de verzekering nog altijd duur maar toch goedkoper dan in Chingola. Bovendien zeiden de Namibiers dat het ons niet gaat lukken zonder verzekering Zambia uit te komen dus we sluiten hem hier toch maar af. Met beide een nieuwe verzekering voor een jaar op zak verlaten we ZSIC en gaan naar de naastgelegen supermarkt.

In de supermarkt weten we het zeker, het is ons gelukt derde wereld Afrika achter ons te laten en zijn nu in beschaafd Afrika! Ze hebben hier weer van alles en ook tegen prijzen die weer normaal zijn. We doen meteen dan ook die dingen kopen die we zo lang hebben moeten missen (OK in Lubumbashi hebben we ons ook getrakteerd op chips).

Daarna rijden we door naar een shopping centre. Daarvan hebben ze in Lusaka meer dan genoeg. Daar gaan we naar de plaatstelijke New York Pizza en eten voor het eerst in lange tijd weer pizza. De pizza is wel een beetje een tegenvaller, de salami die erop moet zitten is blijkbaar het duurst want daarvan vinden we maar 4 kleine plakjes terug. Daarna lopen we de supermarkt van het shopping centre in daar halen we nog een portie friet met worst (kun je hier warm voorverpakt krijgen maar de friet dat is iets wat we maar 1 keer zullen kopen, de worst daarentegen is prima!) en een halve liter chocolade ijs!

Voor de deur van het shopping centre werken we onze halve liter ijs weg. De laatste die we gehad hebben is in Senegal, dat weten we nog heel goed! Deze keer hebben we enkel chocolade ijs maar ook die is in mum van tijd weg.

Daarna gaan we weer terug naar de camping. De Namibiers gaan morgen naar Livingstone en vroegen zich af of we samen wilden rijden. Dat willen we opzich wel alleen vraag ik eerst maar even hoe hard zij normaal rijden. Ohh zegt John het eerste stuk is veel wegwerkzaamheden, daar gaan we niet hard zo een 100 tot 110 km/uur. Daarna is het asfalt en gaan we 140 of 150. Ehh OK dan rijden wij wel op ons eigen houtje en zien we jullie in Livingstone. We weten op welke camping ze zitten dus we zien ze daar wel weer.

Terwijl we zitten te computeren op de camping horen we Nederlandse stemmen. We spreken de mensen aan en hun blijken 4 weken met een georganiseerde reis door Kenia, Tanzania, Zambia en Zimbabwe te trekken. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten valt de schemer weer. Dan maar even wat eten en naar de supermarkt voor bier. We tanken meteen de motoren af en gaan dan in ons tentje genieten van de biertjes.

Read more / Nederlandse versie »

Eerste tekenen van beschaving

Van Chingola, Zambia naar Lusaka, Zambia
De taxi chauffeurs wekken ons al vroeg. Wat blijkt, we staan voor de plaatselijke taxi halte en de chauffeurs vinden het nodig iedere 10 seconde te toeteren dat ze vrij zijn om iemand mee te nemen. We staan dan ook maar vroeg op, eens kijken of er nu water is. Volgens de persoon bij de receptie gisteravond is er van 4 uur 's-nachts tot 9 uur 's-ochtends water. Er komt inderdaad nu water uit de kraan, je moet de druppels er wel uit trekken maar er komt wat. Douchen is totaal niet mogelijk en ook de WC doortrekken gaat nog altijd niet.

We gaan eerst maar buiten een rondje lopen, eerst pinnen. Sander stopt zijn bankpas in de automaat maar krijgt de melding dat zijn aanvraag de daily maximum exceed. Dan maar met mijn pas proberen, in DRC mocht ik ook meer opnemen als Sander. Maar ook mijn pas geeft de daily maximum melding. We lopen een rondje op zoek naar een andere bank maar alle overige accepteren geen meastro. Als we langs een bakker komen nemen we meteen brood mee, ook komen we langs een verzekeringsmaatschappij. Daar ook meteen even naar binnen want we moeten een nieuwe motorverzekering hebben voor hier en voor het oosten van Afrika. We krijgen te horen dat de verzekering 522 kwacha per jaar is en de comesa (die maakt de verzekering geldig in andere landen van Afrika) 322 kwacha per jaar per land. Dat per land is volledige onzin en omdat de verzekering in een 10tal landen geldig is wordt het zo ook een dure bedoeling. Wij lopen dus maar weer zonder verzekering naar buiten.

We gaan verder met de ATM zoektocht. Dan maar met mastercard pinnen maar ook die geeft daily maximum exceeded, visa geeft hetzelfde resultaat. Terug naar een andere bank dan maar die ook visa accepteert. Daar lukt het eindelijk om 1500 kwacha uit de muur te trekken.

We lopen terug naar het hotel en ontbijten, het is nog geen 9 uur maar water is er alweer niet meer. Het weinige water wat er uit de kraan kwam blijkt ook niet de spoelbak van de WC in te lopen maar gewoon de grond op, de vloer is nu wel een zwembad. Het wordt tijd dit hotel te verlaten!

We hebben besloten in 1 dag door te rijden naar Lusaka, dat is 422 km verder. Normaal rijden we niet zoveel maar dan blijven we in Lusaka een extra dagje om de verzekering te regelen. In de lonely planet zagen we een leuke camping dus daar willen we heen.

Het grootste deel van de weg is prima asfalt maar dan komen we bij Kapiri Mposhi en de weg houdt er ook op. De ene deviation na de volgende, de ene is goede gravel maar eentje is ook een grote zandbak. Voor ons kruipt een vrachtwagen en die zorgt ervoor dat we amper iets kunnen zien. Na Kapiri Mposhi wordt de weg weer meteen een heel stuk beter. Onderweg komen we ook de eerste tekenen van beschaving tegen, beesten (koeien en schapen) achter een hek! En irrigatie systemen!

In Lusaka aangekomen is het verkeer wel weer zoals in iedere Afrikaanse hoofdstad, we staan muurvast. Het laatste stukje duurt dan ook lang, het is al bijna 17 uur als we eindelijk camping Eureka oprijden. Ook daar blinkt het weer uit in Zambiaanse duidelijkheid, totaal niets dus. We zoeken een tijdje en vinden uiteindelijk de receptie, onze tent mogen we overal neerzetten. Dan zien we ook een andere motorrijder staan en we lopen naar de man en vrouw voor een praatje.

Het zijn mensen uit Namibie die geld ophalen voor een goed doel, sportcentra bouwen voor weeskinderen. Hun plan is naar Japan te rijden maar dan wel via Nederland, Noorwegen en Rusland. We zetten onze tent bij hun in de buurt op omdat ze zeggen dat het daar rustiger is als waar wij onze motoren geparkeerd hebben.

Als de tent staat gaan we wat eten in het restaurant. De prijzen zijn hier een stuk hoger dan in Chingola maar de bediening vertelt ons dat we de kip makkelijk kunnen delen die is heel groot, en als we 1 portie friet bestellen zal hij doorgeven dat de kok even een extra grote portie moet maken, idem voor de salade. We bestellen dus maar een portie kip, friet en salade en een uurtje later zitten we die weg te werken. Tijdens het eten komt ook een hond langslopen, nou ja hond, het is een maatje kalf. Hij gaat zielig naar ons zitten te kijken terwijl wij eten. Als wij ons eten op hebben en een andere tafel eten krijgt is hij ons vergeten en gaat daar treurig zitten kijken....

We drinken nog een biertje en doen nog een spelletje maar besluiten dan toch al snel dat het bedtijd is. Afgelopen nacht hebben we namelijk niet veel geslapen dus dat moeten we nu even inhalen.

Read more / Nederlandse versie »