De makkelijke dag

Van Kinshasa, Democratische Republiek Congo naar Kikwit, Democratische Republiek Congo
We hebben onze wekker om 6 uur gezet. Het is vandaag dan wel een makkelijke dag maar wel een lange. We gaan namelijk naar Kikwit en dat is ruim 500 km verderop. Het is al lang geleden dat we zoveel op een dag gereden hebben.

Als ik brood voor de lunch en een simkaart wil gaan kopen spreekt iemand van het hotel me aan. Hij wil 5 dollar voor het internet. Ik snap er niets van, we moesten op dag 1 5 dollar betalen voor de code, daarna hebben we dagen lang gebruik gemaakt van het internet zonder dat de man iets zegt en nu wil hij weer 5 dollar. Ik zeg dan ook dat we dat al eens betaald hebben. Hij lijkt zich er niet al te druk om te maken want we kunnen later gewoon vertrekken.

Op de straat koop ik een simkaart, heerlijk hoe eenvoudig dat hier is, 500 franc betalen (50 euro cent) en je hebt een simkaart. Helaas heeft hij geen krediet dus dat moeten we ergens anders kopen. Daarna koop ik nog wat brood voor de lunch en dan zijn we klaar om te vertrekken.

Halte 1 is de bank voor de nodige dollars en beltegoed. Voor 1000 franc koop ik 5 minuten bellen of 50 smsjes. Even opwaarderen en we kunnen vertrekken.

De weg begint 4 baans maar hoe verder we uit Kinshasa gaan hoe smaller het wordt. Het eindigt op een normale eenbaans (voor iedere rij richting 1) weg. Soms een gaatje maar over het algemeen prima asfalt.

Na 120 km zien we een tankstation. Nou ja tankstation... We zien een zeecontainer met erin 1 pomp. Op de zeecontainer staat total. Wij stoppen dus maar om te tanken. Wie weet wanneer de volgende komt.

We lunchen langs de kant van de weg. We rijden wel een meter of 20 een zijpad in maar dat mag niet baten. Het duurt maar een minuut voor een verzameling Afrikaantjes rond onze motoren staan. Gelukkig hebben we al lang geleden geleerd van de motor te springen en meteen te plassen want anders heb je Afrikaantjes rondom. Onder grote aandacht eten we onze lunch. We zijn gewaarschuwd voor het vele donner moi hier maar dat valt reuze mee. We horen het zelfs niet een keer!

230 km verder moet Sander naar reserve. Ik nog niet en dat is een goed teken, mijn motor is dus echt weer normaal. Alleen komt er maar geen tankstation.... 40 km verder is een tankstation maar dat is dicht, geen benzine hier. We hebben geen keus we moeten op straat tanken. We zoeken een kraampje waar de jerrycans helder zijn en daar bestellen we 24 liter. De jerricans worden klaargezet, een filter gepakt en daar gaan we. 12 liter verdwijnt in mijn tank en 12 in die van Sander. Hopelijk is het een beetje fatsoenlijke benzine. We rekenen af en gaan verder naar Kikwit.

Voor 17 uur rijden we Kikwit binnen. Laatste paar kilometers zijn nog leuk. Soms mist er opeens een paar meter asfalt. Daar ligt dan een zandbak. Sander maakt nog een mooie zwieper met de motor maar weet overeind te blijven. We tanken weer in Kikwit en zoeken daarna een hotel. Die vinden we in het centrum. Motor parkeren, inchecken en dan begint de zoektocht naar een restaurant. Die hebben ze wel bij het hotel maar die is gesloten. Ze geven ons wel de naam van een ander restaurant.

We volgen de aanwijzingen van de man in het hotel en vinden een terrein waar een feest lijkt te zijn. Blijkt een normale setting te zijn om eten en te drinken. Een plein (nou ja een zandbak) met een heleboel restaurantjes (allemaal dicht) en barretjes. Bij een tent kun je eten en daar bestellen we brochette met friet. Daarna lopen we een stukje terug, daar zagen we op de heenweg een rustig barretje. In het donker drinken we nog een biertje en dan gaan we terug naar het hotel. We moeten nog wat huiswerk doen om te bepalen wat we minimaal op een dag moeten afleggen willen we op tijd in Botswana zijn. Bovendien moeten we op tijd gaan slapen want morgen willen we weer om 6 uur opstaan. Dan begint het echte offroad werk!