Grensovergangen en visas

Marokko, 11 maart 2013, Grensovergang vanuit Cueta

Totale gekkenhuis met auto's en mensen die dingen willen regelen voor je. Direct na de grens is een pinautomaat om dirhams te pinnen.
Totale kosten van de grens, 20 euro. De fixers vroegen 20 euro per persoon en 3 man hebben zich met ons bemoeid maar uiteindelijk hebben we de man weten af te wimpelen met 20 euro en met de mededeling dat we niet meer hebben.

Mauritanie, 7 april 2013, Grensovergang vanuit La Gouira

De grens die een stuk eerder ligt als dat op de kaart lijkt. Eerste pinautomaten zijn in Nouadhibou. De enige automaten die wij gebruikt hebben in Mauritanie werken enkel met Visa kaart.
Marokko uit komen kost geen geld, er zijn ook geen fixers om je het land uit te helpen. Mauritanie in en je wordt meteen weer aangeklampt door fixers. De douane kost ons 100 dirham per motor. De verzekering voor de 2 motoren voor 4 dagen kost ons 20 euro en we geven nog wat kleingeld aan de fixer (ons resterende Marokaanse geld).
Visum voor Mauritanie, gekocht in Rabat kost 340 dirham voor het visum en 20 dirham voor het laten invullen van het aanvraagformulier (een leeg aanvraagformulier kopen kost ook 20 dirham). Een visum kopen aan de grens is niet mogelijk.
We hebben ons achteraf laten vertellen dat je een CEDEAO verzekering (geldig in heel veel landen in West Afrika zo niet alle tot en met Kongo) kunt kopen in Nouadhibou maar wij hebben de onze gekocht in Dakar.

Senegal, 10 april 2013, Grensovergang vanuit Diama

De grens die ons geadviseerd is als zijnde veel beter dan Rosso maar die ook totale waanzin is. De eerste pinautomaten hebben we gevonden in Saint Louis.
Als je de grens bij Diama pakt kom je in Mauritanie door een park. Dat wordt pas kenbaar gemaakt als je er midden in zit en dan mag je per persoon 2000 UM per persoon afrekenen voor entree. Bij de grens aangekomen vraagt de gendarmerie 2000 UM per persoon. Bij de douane kunnen we 2000 UM en 15 US dollar afrekenen en de politie is wel is waar niet blij maar neemt genoegen met 15 dollar in totaal. Nu ben je Mauritanie uit en kun je Senegal in. De brug naar Senegal kost 4000 CFA per motor (dit is een prijs waarover niet te onderhandelen valt volgens de mensen die we spraken). Daarna wil de politie nog 10 US dollar per persoon (hij wil 10 euro maar neemt genoegen met 10 dollar) en uiteindelijk de douane die ondanks onze carnet toch 2500 CFA per motor vraagt.
De CEDEAO verzekering kopen we in Saint Louis voor iets minder dan 18.000 CFA per motor voor 3 maanden (afgesloten bij AMSA insurance).

Gambia, 21 april 2013, Grensovergang bij Karang

Misschien handig om wat dalasi te wisselen aan de grens want pin automaten hebben ze niet veel in Gambia en het kan ook nog zijn dat ze niet werken. Wat geld voor de ferry is dan handig ook al kun je ook in US dollar voor de ferry betalen (het kost alleen veel meer). De eerste pinautomaat hebben we gezien in Barra, de eerste werkende echter vonden we pas in Banjul.
Senegal uit kost geen geld. Gambia in kost bij de douane 15.000 CFA per motor maar misschien als je je carnet laat zien dat je geen geld hoeft te betalen (al is het papiertje wat je voor die 15.000 krijgt misschien wel handig om te laten zien bij de checkpoints).

Senegal, 26 april 2013, Grensovergang naar Velingara Senegal

Heerlijk rustige grensovergang, niemand die je iets wil aansmeren of geld wil wisselen. De grens zelf kost niets (Gambia uit niet en Senegal in niet).

Guinee, 27 april 2013, Grensovergang bij Boundou

We wisselen deze keer wat geld aan de grens. Dat komt goed uit want de eerste pinautomaat vinden we pas in Labe. De pinautomaat daar accepteerd enkel Visa kaarten en geeft max 300.000 per transactie (maar meerdere transacties zijn toegestaan).
Senegal uit en Guinee in kost geen geld. We gebruiken onze laissez-passer in Guinee in plaats van de carnet op aanraden van een stel Duitsers die we in Mauritanie ontmoet hebben. Een visum voor Guinee kost (in Dakar, Senegal) 35.000 CFA per persoon voor 1 maand en 20.000 CFA per motor laissez-passer.

Ivoorkust, 13 mei 2013, Grensovergang bij N'Zoo

Moeilijk begaan bare weg maar wel een zeer relaxte grens. Pinautomaat nog niet gezocht maar moet hier in Man wel zijn.
De weg die we nemen is volgens de michelin kaart partially improved met aan het eind nog een stuk dat onbegaanbaar is tijdens regenseizoen. We hebben in Guinnee 3 buien gehad en ik denk dat dat ook wel de max is voor deze weg (de laatste heftige bui 2 dagen terug). De weg, of eigenlijk het pad, bevat veel geulen en waterplassen. Een wter passage gaat vooraf door een stijle modderhelling. Afgezien van de weg is de grens wel heel rustig. Aan het eind van N'Zoo zit de douane. Een kilometer of 7 verderop zit een politie post waar je ook je resterende GNF kan wiselen naar CFA. Nog geen 100 meter verderop ligt Ivoorkust. Eerste stop daar is politie en wederom een kilometer of 6 verder is de douane. Carnet afstempelen is geen probleem als je zelf even uitlegt wat waar ingevult moet worden.
Een visum voor Ivoorkust, gekocht in Dakar, Senegal, kost 65.000 CFA per persoon voor 3 maanden (multiple entry).

Burkina Faso

Visa Burkina Faso, gekocht in Dakar, Senegal, kost 24.000 CFA per persoon voor 3 maanden (single entry)

Ghana, 26 mei 2013, Grensovergang bij Noe

Weer een lekker makkelijke grens. Ivoorkust uit is er maar 1 stop, de politie stempelt ook je carnet uit. Aan de Ghaneese kant heb je meteen na de grens een pinautomaat die visa kaarten accepteert. Bij de Ghaneese grens moet je, voor het eerst, je vaccinatie boekje tonen. Verder moet je je persoonsgegevens voor de politie op een kaart schrijven. Direct na de grens vind je behalve de pinautomaat ook een hotel die er volgens de borden aantrekkelijk uit ziet. In ieder geval aantrekkelijker als die aan de kant van Noe!
Visa Ghana, gekocht in Abidjan, Ivoorkust, kost 30.000 CFA. Ze zeggen dat je in Ivoorkust moet wonen om een visum aan te kunnen vragen maar accepteren uiteindelijk ook onze aanvragen. Ze doen wel heel moeilijk over een invitation. Wij hebben onze aanvraag in kunnen dienen met behulp van 2 mensen uit Zweden die in Ghana wonen en werken. Ze hebben ons een officiele (ondertekende) uitnodiging gemaild en een kopie van hun paspoort. Let op bij de aanvraagformulieren, leesbaarheid doet er niet toe maar als je hem niet in hoofdletters invult krijg je ze terug en moet je ze opnieuw invullen!!

Togo, 12 juni 2013, Grensovergang bij Aflao

Dramatische weg richting de grens. Vanaf Aflao is het een drama met kuilen, gaten en een grote optocht met auto's. Ze zijn wel met de weg bezig dus misschien is het niet lang meer zo.
Ghana uit zijn er minimaal 4 stops. Politie en dan een stukje achteraf douane en dan nog 2, geen idee wat maar bij de een krijg je een papiertje wat je bij de tweede weer moet inleveren.
Aan Togo kant is het niet veel beter. Ook 4 haltes. We hebben deze grens noodgedwongen gekozen omdat je alleen aan deze grens een visum voor Togo kunt kopen. Aan de grens kost deze 10.000 CFA (en kun je het visum gratis laten verlengen in Lome tot 30 dagen) maar in Accra kost deze voor een maand 35.000 CFA. Aan Togo zijde heb je eerst je visum aanvraag, dan immigration met hun papiertje. Een mannetje om het papiertje in te nemen en dan nog de douane voor je carnet.

Benin, 18 juni 2013, Grensovergang bij Tohoun

We hebben weer gekozen voor een kleine grens en niet de hoofdgrens. Tot nu toe zijn die veel rustiger. Zo ook deze. Niemand die loopt te leuren met simkaarten, geld wisselen of gewoon helpen met over de grens te komen. We zijn binnen een uur alle controle posten voorbij en in Benin, ook deze grensovergang kost verder geen geld. In Benin willen ze wel in je koffers kijken. Enige nadeel is wel dat de weg naar Tohoun erg slecht is. Volgens de Michelin kaart is dit een geel-witte weg maar deze weg heeft duidelijk nog nooit asfalt gezien (tot Tohoun daar begint asfalt). In Tohoun is wel een redelijk hotel waar je kunt overnachten om de volgende dag de grens over te gaan. Restaurant hebben ze wel maar eten kun je er niet dus je bent aangewezen op je eigen kookkunsten of streetfood.
Visa Benin, gekocht in Accra, Ghana. 's-ochtends indienen en dan kun je deze om 14 uur alweer ophalen. Voor 40 cedi krijg je een 15 daags visum voor Benin. Je moet wel ingangsdatum en einddatum exact opgeven.

Nigeria, 22 juni 2013, Grensovergang bij Ketou

Om de drukte van een hoofdgrens te vermijden hebben wij besloten om een stukje naar het noorden te rijden. Ons plan was niet helemaal door te rijden naar Ketou maar omdat we geen tankstation vonden zijn we uiteindelijk zover in het noorden beland. In Ketou moet je langs de customs. Let op ze stoppen je niet en het is zelfs lastig te herkennen dat het customs is maar enkel daar kun je je carnet uitstempelen. Daarna kun je vlak voor je Nigeria binnen rijdt bij de politie van Benin je paspoort uit laten stempelen en geld wisselen. Aan Nigeriaanse kant moet je dan een brommertje volgen over een aantal zanderige paden door een dorp heen. Daar zit de politie en de customs. Voor de customs moesten we wel eerst iemand wakker maken. Vervolgens kun je vertrekken maar tot aan Shagamu zijn wij minstens 10 keer gestopt door allerlei figuren. Gele koort, de Nigeriaanse FBI, immigratie, customs, grens politie en nog veel meer immigratie. Ze willen allemaal een praatje maken en de meeste ook je paspoort zien. Sommige willen ook een kopie van je paspoort hebben.
Visa Nigeria, gekocht in Accra, Ghana. Op maandag, dinsdag en donderdag ochtend in te dienen. Het visum kost 56 US dollar en die moet je betalen bij een bank. Met het betalingsbewijs kun je dan je visum aanvragen. In eerste instantie kregen we het visum niet, we moesten eerst bij de Nederlandse ambassade in Accra een letter of introduction halen. Die kost 76,50 cedi (30 euro) en dan maken ze deze meteen voor je in orde (wel kopie paspoort meenemen). Het Nigeriaanse vism zou je eigenlijk woensdag en vrijdag kunnen ophalen maar omdat wij eerst nog langs de ambassade moesten heeft het ons uiteindelijk 4 dagen gekost. Let wel op, Amerikanen en Canadezen worden allemaal afgewezen omdat ze geen resident zijn van Ghana. Zijn wij uiteraard ook niet maar of het door het Nederlandse paspoort kwam of dat we gewoon geluk hebben weten we niet maar wij hebben ons visum gekregen.

Angola

Visa Angola, uiteindelijk hebben we deze niet aangevraagd maar verhalen gaan rond dat je deze enkel in Accra, Ghana kan krijgen. Een visum kost echter 160 US dollar (voor 1 maand zeggen ze) en het aanvraagproces duurt minimaal 10 werkdagen maar we hebben gehoord dat 3 weken normaal is. Vanwege deze duur en de kosten hebben wij besloten door Congo te gaan.

Kameroen, 25 juni 2013, Grensovergang bij Ikom

De grens opzich is makkelijk. Bij een groot hek wordt je gestopt en daar moet je een huisje binnen waar je wordt geregistreerd. Je carnet gaat de ene kant op en zelf moet je naar een ander gebouw om daar je paspoort uit te laten stempelen. Daarna moet je ook nog naar een derde huisje voor nog een keertje registratie in een boek. Daarna terug naar het eerste huisje waar je je carnet gestempeld en wel terug krijgt. Nu kun je Kameroen in. Je rijdt een brug over en dan... dan is het asfalt op. Eerste halte in Kameroen registreerd je enkel weer. Daarna mag je door naar een volgend hek waar in 1 gebouw de immigratie en douane zit, voor de stempel in je carnet moet je wel naar een ander gebouw waar de chef van de douane zit. In het eerste gebouw kun je ook je Naira omwisselen voor XOF. Daarna begint de lol. De weg naar Mamfe. Verhalen zijn wisselend over wanneer het asfalt begint maar 1 ding is zeker, hier bij Ekok ligt het niet! De mensen hebben wel gelijk, de weg is niet al te slecht. Ondanks de regen zijn de meeste stukken goed te doen. Iets van 35 km voor Mamfe beginnen de eerste tekenen van een asfalt weg zichtbaar te worden. Er is een soort grind gestrooid over de weg. De laatste 17 km zijn ze helemaal klaar en ligt er gloedjenieuw asfalt. Er wordt hier druk aan de weg getimmerd dus binnenkort ligt er waarschijnlijk overal asfalt.
Visa Kameroen, gekocht in Abidjan, Ivoorkust. Als ze eenmaal open zijn dan kun je voor 50.000 CFA een visum voor 3 maanden, multiple entry aanvragen. Duurt wel 3 dagen voor je hem krijgt. Voor 65.000 CFA kun je het visum dezelfde dag ophalen.

Gabon, 12 juli 2013, grensovergang bij Ambam

De eerste politiehalte bevind zich een stuk na Ambam daar werd ons paspoort uitgestempeld. Een stukje verderop zit de douane waar ze snel je carnet uitstempelen. Vervolgens volgen nog 2 posten waar ze je paspoort willen zien voor je daadwerkelijk Kameroen uitbent, de brug over gaat en Gabon binnengaat. Aangekomen in Gabon moet je eerst stoppen bij een man die je een fische laat invullen. Met je paspoort en je fische moet je dan verder rijden. Volgende halte is Gendarmerie waar ze ook nog wat in een boek schrijven. Daarna douane, je kunt hier een laissez-passer kopen maar je kunt ook je carnet gebruiken (dat kost dan geen geld). Het instempelen van je paspoort gebeurde bij ons pas in Bitam daar hebben we moeten zoeken naar het politiebureau bij het politiebureau geef je je fische, paspoort, een kopie van je paspoort en een kopie van je visum en dan krijg je een entree stempel in je paspoort.
Visa Gabon, gekocht in Yaounde, Kameroen, kost 50.000 CFA per persoon voor 1 maand (single entry). Aanvragen is een drama. Mevrouw zal altijd iets vinden wat niet goed is. Wij hadden geen hotel reservering en belande op de moeilijke stapel. Na 5 uur wachten hoefden we geen hotelreservering meer te regelen maar enkel een sim kaart van Kameroen aan te schaffen zodat ze ons kon bellen. Bereid je voor op een lange zit (wij kwamen daar voor 9 uur en vertrokken uiteindelijk om 13:30. We hebben verder overal kopieen van meegenomen om verdere problemen te voorkomen. Toen we het visum 2 dagen later gingen ophalen zijn we het terrein van de ambassade niet eens opgekomen. Na 3 uur wachten (buiten op de stoep) werd ons gemeld morgen maar terug te komen. De vrouw van de ambassade was deze keer wel heel aardig en zij en haar man hebben ons zelfs een lift terug naar ons hotel gegeven. De volgende dag hebben we alsnog een uur moeten wachten (buiten op de stoep) maar daarna hadden we dan ons visum!

Republiek Congo, 23 juli 2013, grensovergang bij Ndende

Visa Republiek Congo gekocht in Yaounde, Kameroen, kost 30.000 CFA per persoon voor 15 dagen (single entry). Aanvragen gaat redelijk soepel. Ze vragen wel naar een hotelreservering maar als je die niet hebt lijkt dat niet echt een ramp te zijn. Er is wel onduidelijkheid over de carnet de passage of laissez passer. Ze schijnen zelf niet te weten wat het is maar je kunt wel een laissez kopen voor 30.000 CFA per motor. Wij hebben dat niet gedaan en zien wel aan de grens hoe we binnenkomen. Aanvragen duurt 2 tot 3 dagen maar toen wij de volgende dag teruggingen was ons visa al klaar. Betalen moet je bij een bank, het bewijs van betaling moet je meenemen als je je paspoort ophaalt.
De grens overgang lijkt een beetje een speurtocht. Aan Gabon zijde dan. In Ndende zit een politiebureau waar je je sortie stempel moet halen. Ze zeggen dat in Ndende geen douane zit en aan de grens ook niet maar toch willen ze je Carnet niet stempelen. Wij hebben aardig moeten aandringen voordat ze eindelijk in Ndende bij het politie bureau ook het Carnet uitstempelden. Daarna zijn we vertrokken naar de grens. Daar zit inderdaad niets van een douane aan Gabon kant. Er zijn wel nog een politie en gendarmerie stop in Gabon daar willen ze dan weer je paspoort zien en het een en ander overschrijven. Vervolgens kom je bij de slagboom van Congo. Daar zitten de diverse stops dicht bij elkaar. Politie, immigratie, gendarmerie, nog een politie en de douane. Bij de eerste 3 stops schrijven ze enkel gegevens over uit je paspoort. Dit is vooral een tijdrovend proces. Pas bij halte stop nummer 4 krijg je je entree stempel in je paspoort en bij halte nummer 5 wordt zonder commentaar je carnet aangenomen en vlot ingestempeld. Niemand heeft iets gezegd over een laissez-passer dus dat was onzin bij de ambassade.

Democratische Republiek Congo, 31 juli 2013, grensovergang bij Boko

In Boko bevind zich een douane waar ze de carnet uitstempelen. Een 500 meter voor de douane zit een gebouwtje waar een politieman zit die graag je paspoort ziet maar die hem niet uitstempeld. De daadwerkelijke grens is pas 40 km verder. Daar zit weer de politie en die stempelen je paspoort. De weg naar Luozi is een verschrikking. Op internet staat dat de ferry van Brazzaville naar Kinshasa zo erg is maar wij gaan die de volgende keer toch echt proberen. Zelfs Sander had moeite met de weg en het is nu het droge seizoen!
Je komt als eerste door Nadandanga, misschien als je geen motorpech hebt dat je het dorp niet binnenkomt want de afslag naar Luozi ligt net voor het dorp. Omdat wij pech hadden zijn we naar Nadandanga gebracht. Daar heeft de politie ons paspoort ingestempeld maar de douane wou ons carnet niet stempelen. Misschien wel handig dat te blijven proberen want in Luozi was ons carnet een groot drama. Vraag in Luozi in ieder geval eerst of de stempel er is anders wordt je carnet wel beschreven en de onderste deel weggescheurt maar krijg je hem terug zonder stempel. Het heeft ons uiteindelijk een dag of 5 gekost voor we de stempels in het carnet kregen. Dat is uiteindelijk in Songololo gebeurd.
Visa DRC, gekocht in Cotonou, Benin, kost 50.000 CFA per persoon voor 1 maand (single entry). Aanvragen gaat wel super eenvoudig. Ze vroegen wel om een letter of introduction van onze ambassade maar ze namen genoegen met de brief die de ambassade voor ons voor Nigeria had opgesteld (en die wij uiteraard even gekopieerd hadden).

Zambia, 20 augustus 2013, grensovergang bij Kasumbalesa

Dit is de hoofdgrens tussen DRC en Zambia. Dat betekend helaas ook grote drukte. De grens blinkt uit in onduidelijkheid. Je komt eerst bij een 3 tal hekken waar nergens iets op staat. Wij kiezen de middelste maar het blijkt dat we de linker moeten hebben (alle doorgangen leiden wel naar hetzelfde punt). Bij een groot grijs gebouw moeten we dan vervolgens naar binnen. Daar zijn een tiental ramen naast elkaar waar dan wel netjes op staat wie waar zit. Bij een balie wordt ons paspoort uitgestempeld en bij de volgende ons carnet. Dan zijn we DRC uit. Zambia in is zo mogelijk nog onduidelijker. Uiteindelijk komen we bij een gebouw wat in de vorm van een kruis gebouw is. Bij de tweede ingang is het raak, hier is de immigratie en kun je je visum aanvragen. We moeten wel ruim anderhalf uur in de rij staan maar dan hebben we ons visum. Bij een andere ingang moet je dan nog naar binnen voor je carnet. De customs zitten een beetje verstopt achter balies en uiteindelijk moesten we bij een kantoor zijn waar examination op de deur stond. Het carnet wordt soepeltjes afgestempeld en dan kun je gaan. Verder wordt er nergens gecontroleerd of je bent ingestempeld of niet!
Er is een pinautomaat bij de grens maar die accepteert alleen passen van een Zambiaanse bank. Wij hebben dus wat geld gewisseld bij een van de mannen die daar rondliep maar dat hoeft waarschijnlijk niet. In Zambia zijn aardig wat pinautomaten ontdekten we later.
Visa kun je aan dus aan de grens krijgen. Voor 50 US dollar krijg je een visum voor 1 maand (misschien ook 3 maar dat hebben we niet geprobeerd).

Botswana, 26 augustus 2013, grensovergang bij Kazungula

Net voor de ferry zit de grens om Zambia uit te komen. In mum van tijd is je paspoort en carnet gestempeld. Ook hier staan weer nergens borden maar de grens is veel kleiner dus is het niet al te moeilijk. Je schijnt er ook geld te kunnen wisselen naar Pula. Iets wat wij niet wisten maar dat is wel handig om te doen want in Botswana moet je een verzekering kopen (270 pula per motor) en die kun je enkel in Pula betalen! Daarna ga je met de ferry, die kun je weer enkel in Kwacha betalen en kost 50 kwacha per motor. In Botswana zit de grens een paar honderd meter verderop. Er is 1 gebouw en het is duidelijk zat. Immigratie stempeld je paspoort (visum niet nodig) en daarna iemand je carnet. Vervolgens moet je dan nog betalen voor verzekering (50 pula per motor voor 3 maanden), wegenbelasting (50 pula per motor voor 1 jaar) en road permit, 170 pula voor een afstand tot iets van 2000 km meen ik en enkel geldig tot je het land verlaat. Ik heb gezegd dat we naar Maun gaan en dan naar Namibie. Op de ticket die ik uiteindelijk kreeg staat echter niets over afstanden of termijnen wanneer deze road permit verloopt dus wij gaan proberen hier nog een tweede keer het land mee binnen te komen.

Namibie, 10 september 2013, grensovergang bij Mamuno

Botswana uit gaat in mum van tijd, paspoort bij de immigratie en bij de customs je carnet en je voertuig registreren. Niemand vraag naar je verzekering of road fund. Namibie in is dan wel weer lastiger. De customs weigerde ons carnet te stempelen. Hij zei dat Botswana, Namibie, Zuid Afrika, Lesotho en Swaziland een overeenkomst hebben zodat je enkel bij het eerste van de 5 landen moet instempelen en bij de laatste van de 5 uitstempelen. Botswana had ons echter uitgestempeld en hij weigerde in te stempelen. Na veel gezeur heeft hij ons carnet gestempeld maar wel fout, meteen ook de uitstempel gezet en ingevuld. We kregen de carnets met een grijns overhandigd en moesten er maar blij mee zijn. Toen we dat niet waren, vanwege de uit stempel heeft hij op de pagina een cancelled geschreven.... Bij de grensovergang moet je wel ook ergens de road fund gaan betalen, voor motoren (ongeacht uit welk land) is dat 140 Namibische dollars, ze accepteren enkel Namibische dollars en Zuid-Afrikaanse randen!

Zuid-Afrika, 20 oktober 2013, grensovergang bij Ariamsvlei

Beide grenzen zijn een fluitje van een cent. Nambie uit hoef je enkel je paspoort uit te laten stempelen en dan kun je 15 km doorrijden naar Zuid-Afrika. Daar krijg je eerst een briefje wat je moet invullen, daarna wordt je paspoort en dat briefje gestempeld. Het gebouw uit, volgende deur in dan vind je politie (SAPS is de politie), daar krijg je nog een stempel en dan kun je door naar de inspectie. Die schrijven enkel chassisnummer, kenteken en je naam op en dan mag je weer door. Bij het laatste hokje wordt dan het nu gestempelde briefje weer ingenomen.

Rusland

Een visum voor Rusland zou erg lastig zijn, daarom hebben we een visumdienst ingeschakeld. Achteraf gezien is dat misschien niet nodig. Voor een 30 dagen single entry (het makkelijkste visum) is het een kwestie van een formulier invullen en die samen met de betaling en een pasfoto inleveren bij de Russische visumbureau. Een week later kun je dan je visum ophalen. Bij ons moesten ze wel ook een brief hebben van wat onze plannen waren, ze zeiden dat dit was omdat we ons visum meer dan 90 dagen van te voren aanvroegen. Op het visum staat de begin en einddatum.

Kazachstan

Ons Kazachstan visum hebben we in Munchen gehaald omdat we daar door omstandigheden een tijdje waren. Eerst zei meneer dat we een afspraak moesten hebben, toen ik later terug ging om een afspraak te maken zat er niemand in de wachtrij en konden we meteen terecht. We hebben de formulieren ingevuld, 35 euro bij de bank naar hun rekening overgemaakt (als je geen Duitse rekening hebt kost dat 5 euro) en het geheel samen met een pasfoto ingeleverd. 4 dagen later konden we het visum ophalen. Op het visum staat wel dat we 35 dollar betaald hebben, misschien dat je ook met dollars kunt betalen. Op het visum staat de begin en einddatum.

Kosovo naar Servie

Voor wie ook de grens van Kosovo naar Servie over wil steken... dit gaat niet! Tenminste niet als je geen entry stempel van Servie in je paspoort hebt. Servie erkent Kosovo niet als zelfstandig land en daarom zeggen ze dat je aan die grens niet Servie in kunt. Je moet dan eerst naar een grens rijden van Servie met een ander land, een entry stempel halen en dan kun je wel over de Kosovo Servie grens. Ze gaven aan dat je met een ID kaart dit probleem niet hebt omdat je daar niet op kunt stempelen.

Mongolie

Ons Mongolie visum hebben we in Ankara gehaald, we hadden een visite kaartje van de consul in Munchen bij ons waarop de man had geschreven: “Please be helpfull to these friendly people.” of dat iets uitgemaakt heeft weten we uiteraard niet. Bij de ambassade in Ankara kregen we een invul formulier, de security heeft deze nagekeken en nog gezegd dat we tourist moesten invullen bij de uitnodigende partij. De formulieren nam hij samen met de paspoorten en 2 pasfoto's in en daarna kregen we een blanco A4tje toegeschoven waarop we de doel van onze reis in het Engels moesten opschrijven. Het geheel heeft hij meegenomen naar een ander gebouw en toen kregen we te horen dat we de volgende dag om 16 uur terug moesten komen. Ook kregen we een klein briefje mee met bankgegevens. We moesten 140 TL (70 TL per persoon) overboeken op de rekening en het bewijs van betaling de volgende dag meenemen. We hebben op diverse plekken geprobeerd te betalen maar de bank vertelde dat we een Turks identiteitsbewijs nodig hebben om geld te kunnen overmaken. Daarop zijn we teruggegaan naar de ambassade en toen ik het verhaal daar uitlegde kwamen de vrouwen van de ambassade naar buiten (die spreken zeer goed Engels) en na overleg hebben ze besloten dat we dan ook wel contant kunnen betalen. Uiteindelijk heb ik 150 TL betaald omdat ik het niet gepast had. De 10 TL heb ik, ondanks toezegging het de volgende dag te krijgen, niet terug gekregen maar erg hard heb ik dat ook niet geprobeerd. De volgende dag om 16 uur kregen we inderdaad onze paspoorten met een visa voor 30 dagen, op het visum staat enkel een entry before datum die standaard wordt ingevuld met de datum van aanvraag + 3 maanden.