Eerste tekenen van beschaving

Van Chingola, Zambia naar Lusaka, Zambia
De taxi chauffeurs wekken ons al vroeg. Wat blijkt, we staan voor de plaatselijke taxi halte en de chauffeurs vinden het nodig iedere 10 seconde te toeteren dat ze vrij zijn om iemand mee te nemen. We staan dan ook maar vroeg op, eens kijken of er nu water is. Volgens de persoon bij de receptie gisteravond is er van 4 uur 's-nachts tot 9 uur 's-ochtends water. Er komt inderdaad nu water uit de kraan, je moet de druppels er wel uit trekken maar er komt wat. Douchen is totaal niet mogelijk en ook de WC doortrekken gaat nog altijd niet.

We gaan eerst maar buiten een rondje lopen, eerst pinnen. Sander stopt zijn bankpas in de automaat maar krijgt de melding dat zijn aanvraag de daily maximum exceed. Dan maar met mijn pas proberen, in DRC mocht ik ook meer opnemen als Sander. Maar ook mijn pas geeft de daily maximum melding. We lopen een rondje op zoek naar een andere bank maar alle overige accepteren geen meastro. Als we langs een bakker komen nemen we meteen brood mee, ook komen we langs een verzekeringsmaatschappij. Daar ook meteen even naar binnen want we moeten een nieuwe motorverzekering hebben voor hier en voor het oosten van Afrika. We krijgen te horen dat de verzekering 522 kwacha per jaar is en de comesa (die maakt de verzekering geldig in andere landen van Afrika) 322 kwacha per jaar per land. Dat per land is volledige onzin en omdat de verzekering in een 10tal landen geldig is wordt het zo ook een dure bedoeling. Wij lopen dus maar weer zonder verzekering naar buiten.

We gaan verder met de ATM zoektocht. Dan maar met mastercard pinnen maar ook die geeft daily maximum exceeded, visa geeft hetzelfde resultaat. Terug naar een andere bank dan maar die ook visa accepteert. Daar lukt het eindelijk om 1500 kwacha uit de muur te trekken.

We lopen terug naar het hotel en ontbijten, het is nog geen 9 uur maar water is er alweer niet meer. Het weinige water wat er uit de kraan kwam blijkt ook niet de spoelbak van de WC in te lopen maar gewoon de grond op, de vloer is nu wel een zwembad. Het wordt tijd dit hotel te verlaten!

We hebben besloten in 1 dag door te rijden naar Lusaka, dat is 422 km verder. Normaal rijden we niet zoveel maar dan blijven we in Lusaka een extra dagje om de verzekering te regelen. In de lonely planet zagen we een leuke camping dus daar willen we heen.

Het grootste deel van de weg is prima asfalt maar dan komen we bij Kapiri Mposhi en de weg houdt er ook op. De ene deviation na de volgende, de ene is goede gravel maar eentje is ook een grote zandbak. Voor ons kruipt een vrachtwagen en die zorgt ervoor dat we amper iets kunnen zien. Na Kapiri Mposhi wordt de weg weer meteen een heel stuk beter. Onderweg komen we ook de eerste tekenen van beschaving tegen, beesten (koeien en schapen) achter een hek! En irrigatie systemen!

In Lusaka aangekomen is het verkeer wel weer zoals in iedere Afrikaanse hoofdstad, we staan muurvast. Het laatste stukje duurt dan ook lang, het is al bijna 17 uur als we eindelijk camping Eureka oprijden. Ook daar blinkt het weer uit in Zambiaanse duidelijkheid, totaal niets dus. We zoeken een tijdje en vinden uiteindelijk de receptie, onze tent mogen we overal neerzetten. Dan zien we ook een andere motorrijder staan en we lopen naar de man en vrouw voor een praatje.

Het zijn mensen uit Namibie die geld ophalen voor een goed doel, sportcentra bouwen voor weeskinderen. Hun plan is naar Japan te rijden maar dan wel via Nederland, Noorwegen en Rusland. We zetten onze tent bij hun in de buurt op omdat ze zeggen dat het daar rustiger is als waar wij onze motoren geparkeerd hebben.

Als de tent staat gaan we wat eten in het restaurant. De prijzen zijn hier een stuk hoger dan in Chingola maar de bediening vertelt ons dat we de kip makkelijk kunnen delen die is heel groot, en als we 1 portie friet bestellen zal hij doorgeven dat de kok even een extra grote portie moet maken, idem voor de salade. We bestellen dus maar een portie kip, friet en salade en een uurtje later zitten we die weg te werken. Tijdens het eten komt ook een hond langslopen, nou ja hond, het is een maatje kalf. Hij gaat zielig naar ons zitten te kijken terwijl wij eten. Als wij ons eten op hebben en een andere tafel eten krijgt is hij ons vergeten en gaat daar treurig zitten kijken....

We drinken nog een biertje en doen nog een spelletje maar besluiten dan toch al snel dat het bedtijd is. Afgelopen nacht hebben we namelijk niet veel geslapen dus dat moeten we nu even inhalen.