De problemen duren voort

Weer een dagje Kinshasa Democratische Republiek Congo
Na ons ontbijtje gaan we eerst een wandeling maken. Richting de supermarkt want we gaan vandaag weer voor Jean en onszelf koken. Deze keer wordt het een indiaase curry met kip en rijst. Daarvoor hebben we dus kipfilet nodig, iets wat ze hier niet kennen. Bij gebrek aan filet kopen we maar een volledig, bevroren, kippetje.

We laden Sander zijn motor vol en vertrekken dan naar Jai. We zouden daar om 10 uur zijn om de tickets voor de motoren en onszelf af te halen. Aangekomen bij Services Air Cargo mogen we door naar de weegschaal. Die staat op een palet, totale oprijhoogte is iets van 30 cm. Hoe dachten ze dat wij de motor daar, met bepakking, op gingen krijgen? Uiteindelijk gaat dat nog best soepel, met een aanloopje en met een man of 6 staat de motor binnen mum van tijd met de voorband op de weegschaal, nu de achterkant nog. Sander rijdt naar voren, achterband wordt de palet op getilt maar dan moeten we nog een stukje verder om de weegschaal op te rijden. De voorband rijd echter alweer bijna van de weegschaal af. Uiteindelijk past het precies, de motor kan net aan diagonaal op de weegschaal staan, we hadden niet een centimeter langer moeten zijn. De mannen lezen de weegschaal af en dan schrikken ook wij toch wel een beetje, 264 kilo, en dat met een lege tank! Normaal gesproken hebben we ook de jerricans vol, het gereedschap in de tooltube, de tent er nog bij en de tanktas we rijden normaal gesproken dus rond op gevaartes van ruim 280 kilo? Geen wonder dat het optillen als we gevallen zijn zo zwaar is!

Onder het wachten besluit Sander van de gelegenheid gebruik te maken zichzelf te wegen. De goederen weegschaal kan vast ook personen wegen. Hij gaat op de weegschaal staan en we wachten in spanning af. 90 kilo zegt de weegschaal. Dat moet toch een foutje zijn? Toen we weggingen was hij nog over de 100 kilo. Dan maar eens een losse koffer wegen van de motor, 17,5 kg. Dat lijkt dan weer aan de zware kant. Zal de weegschaal dan kloppen? Zal Sander ruim 10 kilo zijn kwijtgeraakt? Wat zal ik dan wegen? Ik ga ook maar op de weegschaal staan. Maar nee hoor, het apparaat zal wel gewoon goed werken. Het ding geeft bij mij gewoon 50 kg aan, dat woog ik in Nederland ook. Na 6 maanden wereldreis is Sander dus ruim 10 kilo lichter en ik 0. Eerlijke verdeling toch?

Na een tijdje wachten krijgen we de airwaybill mee (vliegticket voor de motor) en mogen ergens gaan betalen. Duizend dollar lichter komen we terug bij Jai. Die heeft dan wat minder goed nieuws. De tickets voor onszelf geven wat problemen. Hij heeft zo nog altijd niet bevestigd gekregen. Maar hij zegt wel dat we ons geen zorgen hoeven te maken, morgen vliegen wij hoe dan ook naar Lubumbashi. Als hij geen tickets via CAA kan regelen mogen we mee met de cargo vlucht. Morgen om 6 uur worden we verwacht bij de cargo ingang van het vliegveld. Dan worden de motoren en de bagage geladen en worden onze tickets geregeld. We moeten er maar het beste van hopen.

Nu we in ieder geval vervoer voor onze motoren geregeld hebben gaan we door naar Jean voor de lunch. Sander en ik duiken meteen de keuken in en beginnen voor het eerst in ons leven (en ook voor het laatst) aan het ontleden van een kip. Volgende keer maken we iets zonder kip als er geen kipfilet te krijgen is! Anderhalf uur later kunnen we aan tafel. Het eindresultaat smaakt toch wel goed. Ondertussen heeft de mechanicien mijn motor volledig schoongemaakt. Het wachten is nu enkel op onze onderdelen, dan vervangen we die en gaan we terug naar het hotel.

Jean belt zijn dochter om te vragen hoe het met de onderdelen staat. Niet zo best blijkt want Anoushka zegt dat ze niet zijn aangekomen. Hoezo niet aangekomen hoe kan dat? Maandag komt er weer een lading vertelt Jean ons. Dat is niet zo fijn want morgen vertrekken wij. Hij belt een tijdje later nog eens naar Anoushka, die heeft ondertussen de pakbon erbij gezocht. Ons pakket is wel aangekomen alleen is het nog niet door de douane. Ondertussen is de douane gesloten, vandaag en morgen komt daar ook niets meer door. Maandag middag op zijn vroegst komt het pakket door de douane.

Morgen staan wij dus op het vliegveld bijna naast ons pakket maar meenemen kunnen we het niet! We moeten maar hopen dat het op tijd wordt doorgestuurd naar Lubumbashi. Anoushka heeft doorgegeven dat ergens tussen woensdag en vrijdag het pakket in Lubumbashi kan zijn. Tot woensdag kunnen wij wel wachten maar tot vrijdag gaat echt niet, dan hebben we namelijk nog maar 5 dagen om Zambia door te racen door naar Botswana. Het liefst willen we toch ook nog een dagje bij de Victoria Falls blijven, bovendien moeten we in Zambia ook nog een stop maken om een nieuwe motorverzekering af te sluiten. Die van ons is maar geldig t/m DRC.

We balen als een stekker, waarom moeten wij nu weer zo een pech hebben dat het pakket niet de douane door is gekomen? We blazen onze luchtfilters maar weer eens goed uit, blijkbaar moeten we daar toch nog wat langer mee doen. Daarna nemen we afscheid van Jean en rijden terug naar het hotel. Onderweg richting het hotel voel ik al dat mijn motor toch weer kuren begint te vertonen. Ik kan niet meer constant rijden, de motor gaat dan steeds harder en weer zachter. We rijden door naar het tankstation en gooien nog even 3 liter benzine in de tank. Morgen moeten we toch weer 20 km afleggen naar het tankstation en de benzine is hier best slecht. Het tankstation is om de hoek van het hotel maar ik krijg mijn motor amper terug bij het hotel. In de eerste versnelling totaal geen trek kracht! Dat probleem hebben we al eens eerder gehad! Bovendien hoor ik ook weer rare knallen uit de uitlaat komen. We rijden het terrein van het hotel op, Sander draait aan het gas van mijn motor en boef, motor valt stil. Wat is dit nu weer? We starten de motor weer en laten hem stationair draaien. Slechts 900 toeren, veel te weinig, maar daarnaast is hij ook erg onregelmatig, soms stijgt hij opeens naar 1200 of zelfs 1500 om daarna weer terug te zakken naar 900. Zal onze reserve, tweedehands CDI-unit dan ook stuk zijn? Ook het voltage staat erg hoog op 15,1 volt.

Ik loop snel naar de kamer om mijn oude CDI-unit en spanningsregelaar te halen. Daarna stappen we weer op de motoren en rijden terug naar Jean. Ondertussen loopt mijn motor weer wat beter. Ik kan weer gewoon op de koppeling in de 1 wegrijden maar constant rijden, dat weigert de motor nog steeds!

Bij Jean halen we de tank er weer af, de kraan, filter, membraan alles wordt bekeken daar lijkt niets mis mee te zijn. Dan maar weer een bougie eruit halen, een van de nieuwe die er nu 1000 km in zitten. Die is wederom pikzwart. Wat is toch het probleem met mijn motor waardoor ik bougies verslijt bij het leven? Jean denkt aan de verhouding benzine / lucht. Maar helaas kan hij dat niet testen daarvoor heeft hij het gereedschap niet. Ook denkt hij dat wij te langzaam rijden voor de bougies, die worden te warm en daardoor zwart. Maar ja Sander rijdt net zo hard als ik en zijn motor loopt wel als een zonnetje.... Het lijkt erop dat we weinig andere keus hebben, doorrijden met de motor en waarschijnlijk zo snel mogelijk naar Zuid-Afrika. Daar moeten ze mijn motor maar eens aan een grondig onderzoek onderwerpen.