Daar is Sannie

Kimbemba, Democratische Republiek Congo
Marianne's ochtend Als het eindelijk licht word en de eerste mensen op straat verschijnen kruip ik de vrachtwagen uit. Vanacht geen oog dicht gedaan. Wat hoop ik toch dat de mensen van de kerk Sander gezien hebben en doorgegeven hebben dat wij gisteren niet meer zouden komen. Wat hoop ik toch dat hij een hotel heeft kunnen vinden en geslapen heeft! Didier is ondertussen ook wakker en samen delen we eerst 2 sinasappeltjes.Daarna lopen we naar het water om het mes en onze handen te wassen. Op de terugweg zie ik dat er brood te koop is dus kopen we meteen wat broodjes.

Terug bij de vrachtwagen eet ik een broodje en zit me zorgen te maken om Sander. Hij zal toch wel geslapen hebben? En hoe kan ik doorgeven dat ik graag wil dat hij terug komt? Ik zie namelijk die nieuwe radiator niet zo 1,2,3 hier arriveren. Mijn mobiel doet het niet en ik heb geen idee of de zijne het wel doet in Kimpese. Daarnaast heb ik de oplaadsnoeren en begint mijn mobiel leeg te raken. Die van Sander dus waarschijnlijk ook.

Dan zie ik mensen bij de auto achter ons staan. Ze gaan de auto inladen en daarna naar Kimpese. Ik vraag aan hun of ze voor me een bericht willen meenemen voor Sander. Dat willen ze wel. Ik pak snel een papiertje en schrijf een briefje aan Sander. De mannen van de auto beloven uit te kijken naar Sander in het dorp en het briefje af te geven. Ze beloven het briefje niet te lezen. Dat maakt mij niet veel uit want het is in het Nederlands. Bovendien is het geen geheim wat doorgebrieft moet worden maar enkel het verzoek of hij terug komt.

De mannen zijn nog altijd bezig met het busje in te laden als ik geronk in de verte hoor. Vol spanning kijk ik naar rechts en wie komt daar het dorp binnen rijden? Sannie!!!! Iedereen staat te kijken en te lachen hoe wij elkaar begroeten. Ik krijg meteen mijn briefje terug van de mannen en kan Sander zelf mijn boodschap doorgeven.

Sander's ochtend Het begint al weer bijna licht te worden. Janick komt vragen of Marianne al terecht is. Ik zeg van nee en maak duidelijk dat ik me oprecht zorgen maak. Ik zit er aan te denken om de hele weg terug te rijden. Maar moet dan wel eerst tanken.

Het is bijna 6 uur en volgens Janick gaat het tankstation ieder moment open. Dus ik weer naar het tankstation. Geen kip te bekennen, maar eens vragen. Dit station gaat pas om 7 uur open. Aan de overkant blijkt een ander station te zijn. Men probeert mij wijs te maken dat daar de benzine op is, maar ik zie de mannen achter de hoeveelheid benzine peilen. Even later zit mijn tank vol en dan is het volle vaart dezelfde weg terug als die ik gisteren in het donker gereden heb.

De hele tijd spookt het door mijn kop, er zal toch niets gebeurd zijn? Het was misschien toch niet zo handig uit elkaar te gaan en Marianne bij twee wildvreemden in een vrachtwagen in het midden van de nacht achter laten. Plek genoeg, om ergens een lijk langs de weg te gooien. Wat was ook alweer het reisadvies voor DRC??

Maar bij de rivier aangekomen staat Marianne me al op te wachten en ben ik nog net optijd om het zojuist overgedragen briefje dat ik maar terug moest komen in ontvangst te nemen.

Eerst maar even Sander ook wat te eten geven. Ik smeer een broodje voor hem en geef Sander dat. Als hij gegeten heeft stuur ik hem de vrachtwagen in. Nu eerst wat slapen. Als Sander de cabine uit gebraden wordt gaan we wat lopen. We lopen weer naar de rivier en genieten toch wel van de mooie omgeving.

Al snel is het lunchtijd. We horen van Didier steeds dat de radiator vandaag aankomt dus gaan we voor de zekerheid maar met warm eten lunchen. Voor vanavond heb ik dan nog wat extra brood gehaald. We lunchen bij een van de vele restaurantjes maar wel bij een van de weinige waar je daadwerkelijk eten klaar ziet staan. We kiezen voor de rijst met vis en saus (alternatief is rijst met bonen en saus). Ze begint op te scheppen. Een berg rijst op bord 1, laat ons toch hopen dat dat voor 2 personen is! Maar nee hoor, bord 2 nog zo een berg met rijst! Dat gaan we nooit op krijgen. Bord 3 vis met saus, bord 4 vis met saus. We krijgen ons eten opgedient. Helaas is alles koud, en dan niet, niet warm maar gewoon echt koud! Toch smaakt het prima maar de rijst die krijgen we toch niet op. Als we ook al een tijdje aan de vis bezig zijn ontdek ik dat ik weer de kop heb en Sander weer de staart. OK dat zegt ook iets over de vis dat we al bezig waren met opeten en toen pas ontdekten dat ik een kop had.....

De rest van de middag zitten we rustig te wachten op de radiator. Soms wordt onze rust verstoord door meneer de politie agent. Meneer de agent is een beetje vreemd. Hij lijkt stomdronken en op zijn minst zitten er een paar steekjes bij hem los. Sander blijft erbij dat het een geestelijk gehandicapte is met een politie kostuum. Gelukkig helpt negeren en Nederlands praten redelijk goed om hem te doen aftaaien. Helaas dan weer werkt dat maar een uurtje en dan staat hij weer voor je neus. Geef me sigaret, koop bier voor me enz etc. De politie hier, dat zijn gewoon bedelaars!

Als meneer de politie weer eens langs komt wandelen besluiten wij ook maar een blokje te gaan lopen. Terug dan maar naar de rivier (je kan hier niet heel veel kanten op). Daar lopen we John tegen het lijf. Hij gaat naar Luozi. Ik maak kennis met hem en we staan een tijdje te praten. Volgens John moeten we maar met zijn jeep mee terug naar Kimpese. Als we wachten op het repareren van de vrachtwagen zijn we volgende week nog niet in Kinshasa. De motor kan wel in de auto en als dat niet past op het dak. Ja John, goed John, dank je John. We lopen weg en denken bekijk het John, wij doen niet mijn 200 kg zware motorfiets op het dak van een jeep tillen en dan ermee gaan rijden.

Omdat Sander nog lang niet genoeg geslapen heeft en de mensen van het huis waar we voor staan een zeer uitnodigend matje neergelegd hebben gaat Sander nog maar even wat bijslapen.

Twee uur later maak ik hem maar weer wakker. Tijd voor het avond eten! Didier zegt ondertussen al een tijdje dat de radiator bientot (binnenkort) aankomt en dat we dan die gaan monteren en op pad gaan. Wij smeren dus nog maar even een broodje en gaan dan weer rustig zitten wachten. Wachten blijkt wel een beetje vermoeiend... we missen ergens een stukje maar dan worden we wakker op ons matje met Sander zijn jas over ons heen als dekentje.

We worden gewekt (denk ik) door Didier die Emanuel begroet. Die is met de nieuwe radiator eindelijk gearriveerd. Reden van de vertraging? Emanuel is met het openbaar vervoer gekomen! Nu kennen ze hier dus geen openbaar vervoer je lift gewoon met alles mee wat je richting op gaat. Maar eind goed al goed, het is donker, het is laat, maar de radiator en Emanuel zijn daar. Al snel krijgen we door dat vanavond er geen radiator meer wordt ingebouwd. Dat vinden wij niet erg, veel zin om nu te gaan rijden hebben we toch niet maar liever hadden we dit wel eerder geweten dan hadden we onze tent opgezet als het licht was en bovendien toestemming gevraagd aan de mensen in het huis waar we voor staan om in hun voortuin de tent op te zetten. Nu zetten we maar gewoon in het donker in een record tijd de tent neer. Matjes doen we niet eens oppompen. Tent staat wij kruipen er in en gaan op de grond op onze motorbroek liggen. Daarna is het een kwestie van oogjes dicht en verder tukken.