Reunie

Van Nata, Botswana naar Maun, Botswana
Vannacht eindelijk eens rustig geslapen. Wel zijn we weer vroeg wakker, vandaag moeten we ook weer 300 km afleggen. We pakken eerst onze spullen in. Dan opeens is Sander zijn sleutels kwijt. We zoeken overal maar de sleutels vinden we niet. Er zit niets anders op, de zojuist ingepakte slaapzakken moeten weer uitgepakt worden. En ja hoor, daar komen de sleutels tevoorschijn, mee ingepakt bij de slaapzak.

Na het ontbijt vertrekken we, eerst naar het centrum van Nata om te tanken. Volgens de vrouw van de camping zijn er 3 tankstations. We kunnen het amper geloven want gisteren zagen we niets. Maar ze heeft wel gelijk, langs de hoofdweg zien we opeens een Engen ernaast zit een Shell en aan de overkant nog een ander iets. We tanken de motoren weer af en kopen meteen een simkaartje bij de chinees er tegenover. De simkaart krijgen we niet aan de praat. We denken dat het aan het ontvangst ligt en besluiten later vandaag nog eens te kijken of hij het dan doet. Bij het tankstation zit ook een fast food restaurant met WiFi, we halen meteen even onze mail op en zien dat de Belgen gemaild hebben dat ze vandaag nog in Maun zijn en bij welke camping ze te vinden zijn.

We rijden Nata uit en al snel komen we weer de eerste struisvogels tegen.

Daar blijft het dan ook een hele tijd bij. Struisvogels en nog meer struisvogels. Een stel steekt voor ons de weg over. We beginnen al bang te zijn dat we vandaag enkel struisvogels zullen zien als Sander net voor de lunch links naast de weg een giraffe ziet liggen. Als we goed kijken zien we er een tweede naast liggen. En een derde staat achter een boom verderop. We keren om en rijden terug. Uiteindelijk blijken het er 5 te zijn. We vermoeden een gezinnetje.

Ondertussen is het lunchtijd. De hele weg zien we om de haverklap picnicplekken maar uiteraard als het lunchtijd is is er geen picnicplek te zien. We rijden door en geven het zoeken niet op. In plaats van een picnicplek vinden we uiteindelijk een kudde zebra's. We zien er in eerste instantie een stuk of 10 rechts van de weg staan. De baas van de kudde besluit echter dat motoren eng zijn en dat je dus moet vluchten naar de bosjes links van de weg. Hij galoppeert een stukje van ons vandaan en steekt dan voor ons de weg over. De rest van de kudde volgt en dan blijkt dat het er veel meer dan 10 zijn!

Je kunt niets anders doen dan stoppen, kijken en wachten tot ze allemaal over zijn. Het zijn echte kudde dieren, de rest kijkt niet links of rechts of er verkeer is het dendert gewoon 3 rijen dik de straat over. Omdat naast de weg aan beide kanten de grond erg zanderig is worden de zebra's steeds waziger. Uiteindelijk moeten we nog een minuut wachten nadat de laatste zebra over is om de stof te laten optrekken.

De eerst volgende boom wordt onze lunch plek. Nadat we gegeten hebben en weer verder rijden zien we uiteraard nog geen 10 km verderop een picnicplek maar goed onze magen zijn ondertussen gevuld.

Voor we in Maun aankomen komen we nog een tweede kleinere kudde zebra's tegen. Ook deze moeten weer oversteken. Deze keer van links naar rechts. Ook worden we nog gestopt door een soort van checkpoint. Ze willen onze rijbewijzen zien. Die geven we dus maar aan de agent. Dan vraagt meneer de agent: 'What color is your motor?' ik versta hem in eerste instantie niet dus de tweede agent herhaalt voor mij de vraag. Ze staan beide voor mijn motor, kijken erna, en vragen welke kleur het is? Ik had eigenlijk paars met gele stippen moeten zeggen of zoeits maar braaf als wij zijn antwoorden we tam groen meneer.

In Maun aangekomen rijden we eerst naar de camping van de Belgen. We moeten even zoeken maar dan vinden we ze hoor.

We kletsen gezellig even bij en drinken een drankje. De tijd vliegt voorbij dus helaas moeten we er weer vandoor. Sander zijn oom en tante verwachten ons en waarschijnlijk zijn zijn ouders er ook al. Diedrik mag meteen nog even helpen om mij uit te parkeren, zoals gewoonlijk ben ik weer ergens gaan staan met de motor waar ik niet meer uit kom. We banen ons een weg terug over het pad naar de hoofdweg. Daarna rijden we nog 6 km door. We weten dat we na de universiteit links af moeten. Als het hek ophoudt zoeken we naar een weg. Die 2 bandensporen door het zand kan de weg toch niet zijn? Maar die is het wel. We draaien het zand op en beginnen aan de laatste 100 meter. Soms is het best harde ondergrond maar soms ook best zacht. Terwijl ik zit te klooien ziet Sander een auto achter me. Dat is Sander zijn oom, ik laat hem passeren en worstel verder over het zand. Bij het huis aangekomen staat ondertussen al iedereen ons op te wachten.

We krijgen te horen dat we vanavond gezellig met zijn allen gaan uit eten. Dat blijkt bij dezelfde camping te zijn als waar de Belgen zitten! Voor de tweede keer die dag, maar deze keer met een auto, komen we dus aan bij de camping en gaan we op het terras zitten. Na een heerlijke maaltijd keren we terug naar het huis van Cok en Mieke en daar drinken we nog wat en kletsen nog een beetje.