We zijn verzekerd.....

Een dagje St. Louis, Senegal
We hebben heerlijk geslapen in het hotel. We nemen nog even een warme douche voor we de kamer verlaten en verhuizen naar de naastgelegen en bijbehorende camping. Daar zetten we ons tentje op onder de bomen. Helaas is dat wel het verste weg van het strand maar het is hier recht en we hebben schaduw.

Als ons tentje is ingericht gaan we op verzekering jacht. We vragen eerst aan de man van de camping waar die zit en hij geeft ons aanwijzingen en de openingstijden en vertelt ons dat we met de taxi naar de brug kunnen voor 125 franc per persoon (ongeveer 20 cent) Ik dubbel check nog even of hij niet een 0 vergeten is maar hij laat de muntjes zien kijk dit moet je betalen. OK dat is natuurlijk bijna voor niets eens kijken of we een taxi kunnen scoren. We beginnen met lopen en worden al snel opgepikt door een taxi. Hoeveel vraag ik? 1500 franc is het antwoord ik zeg dus dat hij kan doorrijden want dat is een toeristen prijs. Uiteindelijk mogen we voor 250 franc dan ook mee. That's more like it maar wel maar goed dat we van te voren wisten wat het ongeveer moet kosten want ze vragen doodleuk 6 keer zo veel.

In onze taxi zigzaggen we over de weg om gaten te vermijden. Ik zeg taxi maar het is eigenlijk een rammelbak op vierkante wielen. Deze autos vind je in Nederland niet eens op de schroothoop maar rijden hier vrolijk rond. Deuren gaan niet open en niet dicht, stoelen hangen scheef, dashboard functies werken niet meer maar de auto rijdt en dat is het enige wat telt. We zitten met zijn 3-en op de achterbank en pikken nog meer mensen op. Uiteindelijk zitten we met zijn 6-en in de taxi en een emmer vis achter in de kofferbak. Bij de brug stappen we uit en gaan we verder te voet de brug over.

In het centrum aangekomen is het verzekering jacht. We vinden het gebouw weer eens niet dus dan maar vragen. Iemand brengt ons naar een assurantiekantoor maar die is dicht. Op naar de volgende, ook dicht. We bedanken de man en zeggen dat we eerst gaan eten en daarna terug gaan. Meteen erna worden we aangesproken door de volgende, hij weet een goed restaurantje en hij heeft ook nog eens in Maastricht gewoond! Hij is blij weer eens Nederlands te kunnen spreken, zegt hij, want hij wil ons vooral een dagje natuurpark verkopen. We luisteren wel naar zijn eetadvies maar bedanken voor het dagje park. We gaan eerst maar eens eten.

De lunch brengt ons vandaag garnalen en een vis schotel, beide met rijst en een zeer welkome afwisseling van friet en kip. We eten ons buikje vol en een lariam pil als toetje, het is immers vrijdag (denken we dan nog).

Na de lunch gaan we terug naar de verzekeringskantoren, maar die zijn nog altijd dicht. Dan maar naar een salon de the, een cafe waar we een biertje nemen. Na ons biertje is het tijd voor de verzekering. We moeten er uiteindelijk 4 af voor we een kantoor vinden dat CEDEAO verzekeringen verkoopt voor 3 maanden tegen een niet al te belachelijke prijs. Maar bij het kantoor waar de jongen ons als eerste bracht lukt het. Wij zijn nu trotse eigenaren van een motorverzekering die geldig is in heel west Afrika, die kunnen ze ons bij de grens dus niet meer verkopen!

Ondertussen is het alweer 16 uur, nog even water kopen en wat fruit en dan terug naar de camping. Als je denkt dat het al vervelend is dat hordes kinderen op straat allemaal op je af komen en hun hand op houden moet je eens een winkel of fruit kraam bezoeken. We veroorzaken een heuze verkeersopstopping met de stoet van kinderen. Zodra je je portomonee pakt gaat het handje vooruit. Ja jongens het geld groeit ons ook niet op de rug! Bij het fruit kraampje worden we trouwens ook ouderwets afgezet dus als je geld wil vraag maar aan de fruit verkoper die heeft het dubbele gevangen voor zijn fruit als dat de locals betalen. Maar ja we hebben geen zin om over alles te onderhandelen. Met onze 10l water (ze kennen hier enkel 10 liter of 1,5 liter), banaantjes en sinasappels lopen we deze keer het hele eind naar de camping terug. Dat komt omdat de taxi's terug allemaal vol zitten als je ze onderweg tegenkomt. Er stopt er wel 1 maar die wil niet voor 250 dus dan lopen we maar. Het is ook eigenlijk prima te lopen. En als we zouden willen zouden we ook nog eens onbepakt kunnen lopen want op de terugweg willen de kinderen niet alleen geld, ze willen ook ons water en de bananen. Alleen sinasappels hoor ik niemand om bedelen.....

Terug op de camping maken we onze brood met fruit maaltijd. We snappen nu waarom ze niet om de sinasappel smeken want die is niet heel bijzonder. De man van de camping informeert nog of het gelukt is met de verzekering en de taxi, wij zeggen prima bedankt we waren al bang dat we het niet meer voor het weekend zouden halen. Maar hoezo zegt hij morgen is vrijdag.... we halen zelfs de telefoon erbij want we geloven er niets van maar hij heeft gelijk. Het is donderdag vandaag en dat betekent dus dat we onze Lariam een dag te vroeg geslikt hebben! En wat zullen we doen met onze extra vrijdag die we nu gekregen hebben?