12:09 AM
Sander & Marianne
Van Toubakouta, Senegal, naar Kartong, Gambia
We hebben weer eens erg slecht geslapen. Er was wederom een feest vlakbij de camping die tot ver in de kleine uurtjes doorging. We zijn dus best wel geradbraakt maar omdat de camping ook niet super is gaan we toch vertrekken. We ontbijten dus maar en pakken de spullen in.
Eerst moeten we weer over een klein paadje van de camping af, daarna over zanderige wegen het dorp uit. Daarna is het asfalt tot we bij de grens zijn. Onderweg zien we onze eerste apen! Helaas zijn ze te snel overgestoken om een foto te maken. Bij de grens wordt Sander bestormd door vrouwen die allemaal geld willen wisselen, willen helpen met de grens overgang en / of nootjes verkopen. Omdat ik achterop rijd krijg ik gelukkig niet zo een bestorming. We zijn vasthoudend en zeggen dat we geen hulp hoeven en geen geld hoeven te wisselen.
Vol goede moed maar toch ook een beetje in angstige afwachting wat deze grens ons gaat brengen parkeren we de motoren. Eerst naar de douane van Senegal. We geven de carnet af en verbazingwekkend soepel krijgen we een stempel een krabbel en scheurt hij een briefje uit de carnets. Precies zoals het moet. Daarna krijgen we ze terug, zonder dat er geld gevraagd wordt! Blij verrast staan we weer buiten, nu de straat over naar de politie. We lopen naar binnen en na even wachten (op een man die bij ons voordrong en vervolgens ook de politieman best wel pissig maakte omdat hij eiste eerst geholpen te worden terwijl de agent ook doorhad dat wij eerder waren) worden onze paspoorten uitgestempeld. Wederom zonder betaling mogen we weer naar buiten en kunnen we Senegal uit! We stappen op de motor en rijden 50 meter, nu zijn we in Gambia en krijgen we hetzelfde riedeltje nog eens. Een verstandelijk gehandicapte jongen komt naar ons toe en stelt zich voor, dat zal hij gedurende de tijd dat wij bij de grens staan nog 100 keer doen. We gaan eerst bij de customs naar binnen, we zijn nu in Engelstalig gebied dus knopen we een praatje aan. We krijgen een mooi briefje en dan is heet 1000 dalasi per motor. Ehh fijn dalasi hebben we niet, maar ze accepteren ook CFA dan is het 20.000 per motor. Laat ik nu een wisselkoers app op mijn telefoon hebben met redelijk recente wisselkoersen. Even controleren dus, het blijkt 23 euro per motor te zijn of bijna 15.000 CFA. Ik laat ze het zien en ze rekenen het na. Ik heb gelijk en 30.000 CFA is dus ook prima. We vragen nog even naar onze voorganger die hoefde maar 50 dalasi te betalen maar ze zeggen dat is omdat hij het land uitging. Duur is het wel maar toch betalen we maar gewoon. Ik krijg wel netjes het wisselgeld in dalasi terug. Daarna willen ze de koffers inspecteren. We geinen nog en vragen are you sure they are fully packed and a mess. Maar ze willen kijken dus geven we ze een tour door de koffers. Gelukkig is de man snel tevreden. Enkel spot hij onze Carnet en die wil hij ook stempelen. Dat verbaast ons want Gambia is een land waar de Carnet wel gebruikt mag worden maar niet hoeft. Uiteindelijk laten we onze Carnet toch maar stempelen, nu hopen dat ze bij het land verlaten ook willen stempelen. Daarna mogen we naar de politie. Binnen worden we ingeschreven en krijgen we stempels. We denken dan dat we klaar zijn maar als we onze helmen willen opzetten worden we teruggefloten. Ohjee wat nu? We moeten nog naar 2 andere balies, 1 voor nog een stempel op onze laissez-passer en een die nog iets uit ons paspoort in een boek overschrijft. Daarna zijn we klaar voor vertrek.
We staan weer buiten en daar is Magi weer, de verstandelijk gehandicapte jongen, ik wordt ook aangesproken door een andere jongen en terwijl ik een praatje met hem maak pakt Magi mijn helm en brengt hem mij. Dank je wel gast maar die stond prima op de motor hoor. Ik zet hem weer op de motor en Magi brengt mij wederom mijn helm. Is het een hint dat we moeten gaan?? We vertrekken maar.
We rijden rechtstreeks naar de ferry, net ervoor is een ATM die 24/7 open is. Helaas met uitzondering van zondag 21 april want de deur ervoor is op slot. We worden aangesproken door mensen die verschillende ideeen hebben. In Barra is in ieder geval geen andere ATM dus geld kunnen we vergeten. Blijkbaar kun je te voet gratis met de ferry en ook gaan er kleinere bootjes pirogues. We krijgen het voorstel dat we zonder motoren over gaan naar Banjul, daar gaan pinnen en dan weer teruggaan en met de motoren over gaan. Sander krijgt nog het aanbod met motor en al in een pirogue te gaan en achteraf te betalen. Allemaal leuk en aardig maar laten we toch eerst eens kijken of we gewoon met dollars de ferry kunnen betalen. Volgens de mannen kan het niet maar eenmaal bij de balie is het geen enkel probleem. 15 dollar per motor en we kunnen mee. We betalen en gaan in de rij staan. Over 40 minuten komt de boot. Wij wachten en wachten, eten hebben we niet en het is lunchtijd, geld hebben we ook niet dus eten kopen gaat ook niet. Na een uur komt de ferry en gaan we de boot op. Ook dit is weer niet te vergelijken met Europa. Een record aantal motoren, auto's en vrachtwagens wordt erop geperst. Tussen alles door staan mensen samengeprakt. Het is blijkbaar de bedoeling dat je bij je motor blijft voor de oversteek die tussen de 30 en 90 minuten kan duren (afhankelijk van eb en vloed). Ik heb nog enigszins ruimte naast de motor maar Sander staat in een accordion van motoren geperst die allemaal tegelijkertijd op de standaard moeten en ervan af anders is er niet genoeg ruimte.
Tijdens de oversteek praten we wat met mede motorrijders en moeten we nog een paar keer het aanbod afslaan dat onze motor overgekocht wordt, in Gambia zijn ze gek op onze motor iedere keer wil iemand de motor kopen.
Als we in Banjul arriveren is het 15 uur we rijden de ferry af en komen op gravel, tot zo ver de hoofdstad. Lukraak rijden we een kant op, er is nergens plek om te stoppen en je motorkleding aan te doen en garmin op je motor te zetten. Steeds worden we ergens anders naar toe verwezen. Uiteindelijk stoppen we in een straat achter wat vrachtwagens. Eerst rustig motorkleding aan en op garmin een bank zoeken. Helaas kent Garmin echt helemaal niets in Gambia en terwijl we aan het overleggen zijn wat we gaan doen wordt opeens naast ons de straat opengebroken. Gewoon een grote frees in de weg zetten en daar ging hij zo een hele geul naast ons. Tijd om te gaan dus! De taxi's achterons die ook dezelfde straat werden in verwezen als wij zijn ook niet zo blij met deze actie.
We rijden een stukje verder en zien daar 2 banken. De eerste moet geen mastercard en geen visa card, de tweede daar is de ATM al uit de muur gehaald. Sander loopt een stuk en ziet nog een derde gelukkig hebben we nu geld. Volgende missie, onze lunch. We rijden richting Kartung en komen bij een rotonde die is echter afgezet met een ketting. Terwijl wij ons verbazen over de ketting loopt een man naar ons toe, wij mogen hier niet rijden maar vooruit hij wil ons er wel uit laten. Waar het heeft moeten staan dat we er niet mogen rijden geen idee het is gewoon een brede doorgaande weg. Schuin achter ons zien we ook een restaurant dus we bedanken de man en zeggen dat we eerst dan maar gaan eten. We keren dus om en rijden de stoep op naar het restaurant, aan de andere kant kunnen we de stoep weer af en een andere straat op dan hoeven we ook meteen niet meer door de afgesloten weg.
We krijgen een mooie menu kaart en zoals op de kaart staat vragen we naar het gerecht van de dag, yassa kip, daar hebben we wel zin in. We bestellen een yassa kip en curry kip en krijgen dan te horen dat die beide nu niet te krijgen zijn (of in ieder geval dat dat wel een lange tijd zou duren), prima wat kunnen we wel krijgen dan, vis, vis en vis. OK dan fish and chips en vis curry. Die krijgen we na een half uurtje en het smaakt prima! Daarna nog even water halen bij de boutique er tegenover en dan kunnen we door naar Kartung. Ondertussen is het 17 uur en we hebben dus net gelunched.
Een uurtje later komen we aan in Kartung bij Boboi beach lodge. Mihaela had ons verteld dat we er naartoe moesten dus hier zijn we (had ze bewust achterwege gelaten dat je over een zandpad moet om er te komen????).
0 reacties:
Post a Comment