Dakar rally

Van Mboro, Senegal naar Dakar, Senegal
Wat een geweldige camping is het toch, NOT! Ze hebben tot 3 uur 's-nachts ofzo lopen feesten op de camping en wij dus ook lekker geen oog dicht gedaan. Wij gaan toch maar braaf de camping betalen maar ik vertel daar wel dat we geen oog dicht gedaan hebben. Het was de eigenaar die een feestje had maar de man achter de bar zegt niets, geen excuses of bedankt voor het betalen of een tot ziens helemaal niets. Absoluut geen aanrader deze camping dus!

We vertrekken over een soort van secundaire weg naar Dakar. Er ligt asfalt, wel is waar met gaten maar daar kunnen we wel om heen zigzaggen. Onderweg zien we vooral andere zigzaggende automobilisten en de paard en ezel met wagen combinaties. Verder nog wat leuke hutjes onderweg gezien en mensen met dingen op hun hoofd.

Opvallende kantekinging over Senegal, ieder dorp hoe klein ook begint en eindigt met een vuilnisbelt. Eigenlijk zonde wat voor een rotzooi ze ervan maken. Het is ook geen hoop maar een uitgestrekte vlakte met troep. Tussen de troep scharrelen beesten en mensen op zoek naar bruikbaar spul. Als je denkt dat Nederland veel zwerfvuil heeft, hier is het echt triest maar eigenlijk geld dat wel voor heel Afrika (van wat we tot nu toe gezien hebben), het is gewoon heel normaal, je hebt een koekje in een wikkel en je eet het koekje op straat? Dan smijt je de wikkel ook op straat. Vuilnisbakken zijn hier dan ook niet te vinden, ja de grond een grote vuilnisbak!

Een ander opmerkelijk feit, diegene die Almere ontworpen heeft heeft ook de straten in Senegal aangelegd. Een drempels! In Almere zie je ze dan tenminste nog liggen, hier zijn ze niet te onderscheiden van het asfalt. Als het dorp vriendelijk is staan er aan de zijkanten autobanden en/of stenen dan weet je dat je in de ankers moet anders wordt je gelanceerd. Je hebt afwisselend venijnige korte drempels en lange heuvels afgewisseld met drempels met een krater aan de andere zijde voor het extra veer effect. Echt geniale dingen! Ze liggen in ieder geval aan het begin van het dorp en aan het eind maar vaak ook erin en soms als extraatje gewoon in the middle of nowhere. Het houdt ons in ieder geval alert.

We gaan verder naar Dakar, ergens onderweg komen we door een dorp. Op de hoofdweg is er opeens markt. De hele straat geblokkeerd door busjes, vrachtauto's, paard en wagen enz. Een man gebaard ons dat we een zijstraat moeten nemen en om moeten rijden. Die zijstraat is echter zand. We twijfelen en twijfelen en ik begin dan toch maar met keren, als ik haaks op de weg staat zwaait de man ik heb ruimte gemaakt je kan erdoor. Lekker nu sta ik dus helemaal klem, haaks op de weg met de voorkant bijna in een marktkraampje en we moeten opschieten en erlangs. Ik wurm mijn motor weer naar achteren en we gaan de vrachtwagens voorbij, langzaam rijden we door de winkelende menigte. Wel vriendelijk dat de man ruimte voor ons gemaakt had en het spijt ons van de vergaste uien die de verkoper nu heeft (1 stuk was zo smal dat we rakelings langs het kraampje moesten).

Op een gegeven moment houdt volgens onze kaart de hoofdweg op en gaan we een kleinere weg op. Ook die is prima te rijden tot we het gevreesde bord deviation tegenkomen. De deviation oprijden is nog prima, hard aangereden zand. Maar dan komen we verder en verder en wordt het zand zachter en zachter. Ergens in het zachte zand doe ik dan maar weer eens waar ik goed in ben en ga ik onderuit. Een paar locals helpen me met de motor op te tillen en wijzen op mijn banden dat de spanning te hoog is. Ja vriend dat weten we dat voor zacht zand de spanning te hoog is maar we willen ook niet zacht zand, we willen asfalt of op zijn minst hard aangestampte grond.

Na nog een stuk ploeteren in verschillende gradaties zand komen we weer op asfalt. Haleloeija het is nu nog maar 25 kilometer naar Dakar. We zijn gewaarschuwd dat daar het verkeer waanzin is. Vol goede moed hebben we een route niet over de hoofdweg maar een beetje bovenlangs gepland. Daar ergens ligt ook het hotel wat we geboekt hebben.

17 kilometer voor de eindbestemming zitten we al in complete chaos. Een grote lange file van vooral taxis en de transport du commun, een soort minibus, daarbij rijden ook links en rechts nog wat scooters en fietsers en uiteraard zijn er ook de paard en wagen en ezel en wagen combinaties van de partij op de weg. Het is dus meer stil staan dan rijden. Gelukkig mogen we ergens afslaan van onze garmin maar daar staat hij weer hoor, deviation. De deviation stuurt me meteen een grote zandbak in. Ik heb mijn twijfels maar volgens de mannen is het simpel. We moeten de zandbak in, rechtdoor einde rechts en dan weer rechts en dan zijn we weer op de weg. Ja ja heel simpel. Ze helpen me de zandbak door en daarna in de straat mag ik het zelf uitzoeken. Die straat is ook 1 grote zandbak van ongeveer een meter of 3 breed. De auto's achter me vinden dat ik veel te langzaam ga dus ik stop maar om ze voorbij te laten. Daarna wordt ik nog bijna overhoop gereden door een transport du commun die toetert dat ik moet doorrijden. Man dacht hij echt dat ik het heel fijn vind om met 30+ graden met mijn motor in een zandbak te zitten waar mijn banden 10 cm in wegzakken en de motor steeds van afslaat en alle kanten op zwabbert?! Ik gebaar dus maar dat hij moet wachten of om mij heen moet gaan want ik doe echt mijn uiterste best. Uiteindelijk blijkt dat ik steeds stil val omdat ook mijn koppelingskabel weer eens veel te slap is gaan staan. Sander rijdt maar even beide motoren de zandbak uit, en daarbij moet even vermeld worden, ook bij hem gaat het niet al te soepel. Uiteindelijk komen we weer bij asfalt. Eerst maar stoppen bij de shell om mijn koppeling te fixen. Vervolgens even afspreken dat de volgende deviation we echt niet meer gaan volgen, we keren wel om en zoeken een andere route.

Na ongeveer 2 uur zijn we 10 km opgeschoten. Nog maar 7 te gaan naar het hotel. We passen onze route aan en willen alleen nog maar oranje lijnen op Garmin volgen, de hoofdwegen. Nou ondertussen hebben we weer wat geleerd, die zijn lang niet allemaal goed! Het kan hier, in Dakar prima dat je op asfalt rijd en dat er opeens op het asfalt, over de hele breedte van de weg, een zandbak ligt. Die duurt een meter of 10 en dan heb je weer asfalt. Op zich niet echt een probleem, flink gas erop en je bent erdoor. Maar we zijn in Dakar, flink gas geven gaat hier niet vanwege de taxi, de transport du commun, de scooter, fietser, wandelaar die zonder kijken oversteekt, paarden en ezels. Dat maakt iedere zandbak toch weer uitdagend, blijven we overeind of ga ik erbij liggen?

De rest van de route weet ik zonder vallen af te leggen, al wordt ik wel regelmatig ingehaald door het andere verkeer die vind dat ik te langzaam ben. Dat brengt ons bij 2 andere opmerkelijke dingen. De eerste, overal in Afrika waar we tot nu toe geweest zijn is de favoriete tijdsbesteding vegen. Al heb je een hard zanderige oprit, je moet dat ding iedere dag de halve dag aanvegen. Nou dit geld dus niet voor Dakar. Ze hebben hier asfalt maar je moet er soms wel even naar graven eer je de laag asfalt onder het zand vind. Zowiezo appart dat de ene weg asfalt is maar alle kruisende wegen een grote zandbak zijn maar goed waarom veeg je het asfalt dan niet, waarom daar ook zo een zandbak van maken? We hebben hier in Dakar nog niemand zien vegen!

Tweede opmerkelijke feit, het interesseert de mensen echt niet of ze je aanrijden of niet. Nu is dat ook aan de auto's af te zien want je ziet er zelden 1 zonder deuk. Als je in Nederland iemand moeilijk ziet doen, zoals ik met zacht zand, dan wacht je even en geef je ruimte. Nou hier niet hoor hier duwen ze je gewoon van de weg af. En als je stil staan achter een busje en een taxi wil door je heen, dan gaat hij door je heen tenzij je zorgt dat je je motor weet te keren en aan de kant weet te krijgen. Rakelings passeren is gewoon geluk dat je niet omvergeduwt wordt. Er stopte onderweg ook een transport du commun, springen er zonder te kijken een aantal lui uit en rennen de weg over, moesten wij flink voor remmen want ze hadden ons of niet gezien of het interesseerde ze niet. Omgekeerd werkt dat niet, wij staken vanavond te voet een weg over en moesten even op zij springen voor een taxi die de zijstraat in reed.

Na een paar keer vragen weet Sander het hotel te vinden, het zit in een klein zijstraatje. We parkeren de motoren voor de deur en willen eerst lunchen. Daar zijn de kinderen van het hotel echter niet mee eens, ze willen motor rijden. We tillen ze alle drie op de motor en dan willen ze op de andere. Een half uur later waarbij we vooral de kinderen heen en weer tillen en foto's laten maken met onze camera vinden we het wel mooi geweest.

We tillen ze van de motoren af en brengen onze spullen naar de kamer. De 3 kinderen volgen ons op de voet. Ze doen onze kniebeschermers om en hebben grote lol. Wij willen eten, hier in het hotel? Geen probleem ze blijven wel. Ja is goed kinderen maar jullie gaan nu echt onze kamer uit. Ik neem onder iedere arm een kind en loop met ze naar beneden om ze af te leveren bij mama. Die begrijpt het meteen en zegt tegen de kinderen dat ze ons nu even met rust moeten laten, zo kunnen we dan eindelijk genieten van onze lunch.

Na de lunch nemen we een douche, dat is lekker na dat zand ploeteren. Zelfs het feit dat er enkel koud water is mag de pret niet drukken. Verfrist kunnen we dan de stad gaan verkennen. Morgen willen we naar verschillende ambassades en nu we iets van Dakar gezien hebben weten we 1 ding zeker, niet met de motor!

We lopen wat rond en zien behalve de transport du commun ook nog een mini bus. Even de lonely planet erbij pakken om te kijken hoe het hier zit met openbaar vervoer. We leren het volgende, de meters in de taxis zijn allemaal stuk, prijzen moet je voor onderhandelen, als toerist wordt je zowiezo afgezet dus vraag eerst aan een local wat het moet kosten voor je instapt. Zorg dat je gepast geld hebt want ook al zei de chauffeur dat hij wissel geld had, uiteindelijk zal hij je dat niet geven. De transport du commun, niet te volgen openbaar vervoer systeem. Schreeuw naar de jongen achterop waar je heen wilt en hij geeft aan of je erin kan of niet. Als je eruit wil moet je op de zijkant van de bus kloppen. Meestal spreken de mensen geen frans en worden bestemmingen zo snel afgerateld dat er geen touw aan vast te knopen is. De mini bus, daar vinden we niets over. Wel blijkt er ook nog een grote bus te zijn en op internet kun je van die de route's opzoeken. Terug naar het hotel dan maar en op internet kijken

Als we een studie van de grote bus (Dem Dikk) hebben gemaakt gaan we weer de straat op, eens kijken of we de bussen kunnen vinden en of we de haltes kunnen vinden. De haltes die snappen we nu nog niet, de mini bus haltes zijn duidelijk maar waar die heen rijden is ons een raadsel. Transport du commun wil ik ook nog wel eens uittesten maar ik denk dat je dat beter niet kunt doen als je echt ergens heen moet. Morgen eerst maar proberen of we met de grote bus in Dakar centrum aan gaan komen.

Daarna gaan we maar weer eens uiteten bij een soort snack kot. Een shoarma en kip schotel. Als we deze weggewerkt hebben gaan we terug naar het hotel om de was uit te zoeken. Morgen wil de dochter van de hotel mensen onze was wel doen kan ze wat bijverdienen. We zouden het liever naar een wasserette brengen maar die schijnen ze in Senegal niet te kennen. Dan maar de dochter wat laten bijverdienen...