Nu we er toch zijn, op vakantie. In Guinee

Van Koundara, Guinee naar ergens tussen Kounsitel en Tianguel-Bori, Guinee
Eerste ochtend in een nieuw land, eerst maar eens brood halen. We lopen richting dorp (alweer zonder paspoort sorry immigratie meneer!) en toet toet daar is Soul Douane, de man waar we gelogeerd hebben. Waar wij brood willen kopen is niet goed, dat is oud brood. Hij wil wel met zijn brommertje brood gaan halen voor ons. Wij bedanken en zeggen komt wel goed, zo erg kan dat brood toch niet zijn? Nou we hebben bijna een kettingzaag nodig, het is inderdaad echt heel oud brood. Wel weer erg voordelig want zo doen we 1 dag met 1 stokbrood, je blijft kauwen.

We pakken in en vertrekken. We zijn het dorp nog niet uit en toet toet daar is Soul weer, we moesten toch nog benzine? Ja moeten we, OK hij rijd voor naar de total, die heeft geen benzine maar dat wisten we al. Volgende total om de hoek, ook geen benzine. We rijden terug naar de hoofdweg en hij zegt over 3 km is er weer een tankstation. Zelf gaat hij niet zo ver met ons mee. Wij bedanken hem weer vriendelijk en rijden door. En inderdaad, 3 km verderop is er een tankstation en ze hebben benzine. Nu hoeven we enkel nog maar water want dat zijn we vanochtend, stom genoeg, vergeten te kopen. Bij het tankstation hebben ze geen water dus dat wordt even doorrijden. Bij de volgende stop vragen ze de hoofdprijs voor water dus we rijden toch maar weer door (we hebben wel wat water alleen niet super veel). Dan opeens houdt het asfalt op en komen we op gravel.

Nu zou het toch fijn zijn extra water te hebben want de weg is zo kuilerig dat het niet opschiet. We stuiten op een kolonne vrachtauto's en 1 man zegt dat ze er al 3 dagen staan. In de bocht is een vrachtwagen omgevallen en dus kan het verkeer er maar mondjesmaat door (en we vermoeden dat in het begin niemand erdoor kon omdat eerst de 'weg' vrijgemaakt moest worden. Wij rijden de vrachtwagens voorbij en staan dus redelijk vooraan in de rij.

De bochten zijn ook wel uitdagend, heerlijk diepe kuilen en gleuven. Gelukkig geen zacht zand en geen dikke grind laag dus ik kan goed overeind blijven. Bij het eerst volgende dorp halen we dan toch maar water, ook al is het hier ook duur. Met 6 flessen water rijden we verder. Ergens ligt een mooi dik pak grind waar ik uiteraard in terecht kom en ook in omval. We schieten niet echt op met een gemiddelde snelheid van 30 a 35 km per uur.

Volgens de kaart moet er nog een gemotoriseerd pontje komen en terwijl wij twijfelen aan de aanwezigheid van water hier komen we opeens aan bij een slootje. Aan onze kant ligt een soort van tank in het water. De pont ligt aan de andere kant en ziet eruit alsof hij daar al heel lang ligt. Wij twijfelen dus nu sterk aan het feit of het ding uberhaupt nog vaart. Door de sloot heen is duidelijk geen optie dat heeft de tank al bewezen. Maar terwijl wij staan te overpeinzen wat wij hier mee moeten lopen er een paar man naar de pont.

Met 2 man draaien ze aan een slinger om de pont naar de andere kant te trekken (van gemotoriseerd dus geen sprake). Ondertussen komen er achter ons ook nog 2 auto's aanrijden. Een meter voor de oever stopt het pontje, Sander denkt om de oprijplaten omhoog te doen, maar nee die gaan omlaag. We mogen eerst door het water en dan de pont op. Sander gaat eerst en voor de oprijplaat ligt een kuil. Het is geen fraai gezicht hoe hij omhoog gaat en ik besluit dat hij dus nog eens mag proberen of het mooier kan (lees dus maar ik durf niet goed en ook al is het water erg aantrekkelijk ik heb geen zin in een nat pak). Ook de mijne rijd hij dus omhoog en daarna komen nog de 2 auto's en wat mensen. We varen weer terug naar de andere kant en ook daar een meter voor de oever liggen we aangemeerd. Dan opeens wil de man 15.000 GNF. Ik vraag aan mijn achterburen wat een auto kost en ze zeggen 15.000. Ik geef de man dus 15.000 en hij zegt das 1 motor nu de andere. Ik protesteer, wij met onze twee motoren zijn lichter dan 1 auto en nemen minder ruimte in beslag als 1 auto. Daarop krijg ik mijn 15.000 terug en mogen we gaan. Ik vermoed dat je zowiezo niet hoefde te betalen voor het pondje, voetgangers hoefden dat zeker niet want die zijn allemaal al zonder te betalen weggelopen. Ik rijd mijn motor wel zelf het pondje af en krijg daarbij wel nog een lekkere douche, nat tot op mijn helm.

Met nog 115 km te gaan tot Labe is het al 15 uur en komen we eindelijk onze eerste tegemoet komende motorreiziger tegen! Het is een fin die vanuit Zuid-Afrika naar huis aan het rijden is. We wisselen kaarten uit (wij geven onze Senegal en Marokko kaart en krijgen in ruil daarvoor ons ontbrekende stuk west Afrika en zuid en Centraal Afrika. Daarnaast wisselen we nog wat andere weetjes uit, waar kun je banden krijgen, hoe zijn de grenzen. Al met al ben je zo een uur verder en dan moeten we toch maar eens gaan. Labe halen zie ik nu helemaal al niet meer zitten, dus gaan we overal vragen bij dorpjes of we er kunnen slapen. Bij de tweede stop is het al raak. Tuurlijk kom maar op het erf staan. Wij rijden door een diepe geul het erf op, moet kunnen want er staan ook 2 auto's. Pas als wij op het erf zijn zien we dat die auto's toch al een tijd niet meer rijden.

Eerst moeten we even gezellig komen zitten. Van een gesprek is geen sprake, wij spreken amper Frans en hun ook. Het is dus vooral een kijk festijn en ondertussen loopt het hele dorp uit en vult het erf zich. Na een tijdje staan we op en vragen we of we de tent mogen opzetten, geen probleem waar we willen. Een tent hebben ze ook nog nooit gezien dus ook hierbij trekken we veel bekijks. We maken ons huisje klaar, spannen ons waslijntje, parkeren de motoren voor de deur. Dan zijn we klaar voor water halen. Van die 6 flessen is weinig meer over, helemaal omdat van 1 fles in de topkoffer de dop is stuk gegaan, hierdoor is onze kostbare michelin kaart verdronken, en kan ik mijn motorjas en dikkere paar handschoenen die erin liggen uitwringen.

Iemand van de toeschouwers loopt met ons mee en wijst ons de weg naar de rivier.

Daar vullen we flessen met water en gaan daarna maar even terug naar de tent voor een handdoek, kunnen we meteen even douchen. Weer terug naar de rivier voor een badje, helaas glij ik uit op de helling naar de rivier, lopen is soms net zo moeilijk als motorrijden. Met 2 geschaafde handjes kan ook ik het bad in en die bevalt goed! Daarna terug naar de tent voor een zelfgekookte maaltijd. In het rivierwater koken we onze pasta en we hebben nog saus en een blikje tonijn. Groente hebben we helaas niet maar goed, als je uiteten gaat zijn die ook een zeldzaamheid hier.

Het koken trekt helemaal bekijks, een man die in de pan roert dat kan toch niet? Sander kookt rustig verder, wij laten ons niet van de wijs brengen en een tijdje later kunnen we dus een heerlijke spaghetti wegwerken. Daarna alles afspoelen met rivierwater en de rest met onze steripen steriliseren zodat we dat morgen kunnen drinken.