Slapen op het vliegveld???

Van ergens tussen Kounsitel en Tianguel-Bori, Guinee naar Labe, Guinee
Vanacht toch niet al te best geslapen. Een of andere koe vond het noodzakelijk aan onze tent te zitten. Gisteravond stond hij al een lap stof uit een boom op te eten maar midden in de nacht was hij dus opeens binnen het hek gekomen. Blijkbaar roepen wij ook een paar keer net te hard van hee ga weg want de man die in het huisje naast ons slaapt komt naar buiten en jaagt de koeien weg. We roepen nog merci en daar kan hij wel om lachen. Het is nu 3 uur 's-nachts, toch nog maar proberen wat te slapen...

Om 6:30 zijn de eerste gezinsleden al weer wakker. Ik dus ook en sta dus ook maar op. Brood hebben we niet meer en zo te zien eten ze dat hier ook niet. Wij pakken maar in en gaan bij het eerste dorp wat we zien brood halen. We worden wel nog uitgenodigd mee te ontbijten. Ze eten iets uit een pan wat er nog het meest uitziet als gekookte rijst in ruim kookwater (Sander zegt behangplaksel met klontjes), wij bedanken dus maar en gaan opweg. De mannen hebben wel lol, ze zien onze gezichten en ze zeggen dat mensen er toch echt veel geld voor betalen om het te kunnen eten.

Het eerste dorp vinden we na een tijdje maar brood hebben ze hier niet. Dus dan maar weer door rijden. Uiteindelijk na bijna een uur rijden geven we het maar op. We stoppen langs de kant van de weg en maken onze eigen rijst ontbijt. Zilvervliesrijst met een kippenbouillonblokje en een knoflook kruiden blokje. Alleen wij laten de rijst bijna droogkoken. Het is best goed te eten, alleen na een tijdje wordt het een beetje eentonig.

We geinen nog dat we voor de lunch rijst met een runderbouillon blokje maken en pakken dan weer in. Ondertussen heeft zich weer een kleine menigte gevormd (zie die blanken nu hier in de schaduw zitten koken).

De weg is nog steeds afwisselend mooi redelijk vlak gravel en dan weer absolute gatenkaas. Soms iets zachter soms weer niet. Ergens onderweg haal ik nog een capriool uit met de motor, geen idee wat ik precies deed maar het begon met een steen die opeens stopte waardoor ik een halve meter omlaag ging, vervolgens iets met een geul, een bocht en wat zacht zand. Jammer dat de go pro niet aan stond het moet toch een mooie film geweest zijn. Wonderbaarlijk genoeg blijf ik overeind zonder van de weg af te rijden.

We stoppen weer ergens zodat ik kan drinken, we hebben wel een camelbak maar op deze gravel wegen waar ik grotendeels van de tijd staand over heen ga red ik het niet tegelijk ook te drinken).

We staan bij een huis en uiteraard staan er een paar tellen later allemaal kopjes rond het hek en over de muur te turen. Er komt een vrachtwagen langs en de man gooit een zakje drinkwater naar buiten, naar ons of naar de mensen weten we niet. Ik besluit dus het water aan de mensen te geven want wij hebben nog genoeg liters in de topkoffer. Maar de kleintjes die ondertussen buiten het hek zijn gaan staan zijn doodsbang voor mij en rennen gillend het erf op. De ouderen vinden dat ook wel komisch helemaal omdat ik al schrok omdat ik hen zo bang maakten. Zullen de kindjes denken dat marsmannetjes geland zijn op hun weg??

Een klein stukje verder zien we opeens brood, er is maar 1 oplossing, stoppen! Blijkbaar voelen ze ook dat hier aan want ik sta nog niet bij de kraam en de man zegt al hoeveel wil je er hebben. Nou 1 is genoeg hoor, daarna aan de overkant nog wat koekjes kopen, die doen het als noodrantsoen ook altijd wel goed maar waren nu ook op.

Met weer een goede etensvoorraad op zak gaan we verder. Soms is er nu opeens een stuk asfalt maar ze zijn duidelijk nog met de weg bezig. Deviation na deviation de een is goed de andere is minder.

Uiteindelijk bereiken we Labe, we rijden een rondje maar kunnen niets vinden van hotel of auberge. We vragen het bij het tankstation en ook daar ontstaat een hele opschudding. Eerst willen ze ons naar een plek voor blanken brengen maar uiteindelijk besluit de man om ons naar het vliegveld te brengen (vraag ons niet wat we daar moeten). We volgen braaf en ja hoor we komen bij het vliegveld. Er net voor zit een motorrijschool (is dat een hint???)

De mannen zijn blij dat we er zijn, we mogen binnen zitten of buiten wat we willen. De baas is er niet maar die komt later en spreekt Engels (tenminste dat is wat wij ervan snappen). We zitten buiten en lunchen maar meteen even. Ik haal een briefje met hotels en auberges tevoorschijn en de mensen daar gaan ze beoordelen. Algemene opinie is dat we naar hotel Tata moeten. De baas komt maar spreekt geen Engels. We mogen onze tent opzetten overal waar we willen. Binnen is een toilet en een douche en die mogen we gebruiken. Een restaurantje zit er tegenover. We denken en denken maar een echte camping zou toch wel fijn zijn. Sinds we in Guinee zijn slapen we steeds bij mensen thuis het is heel vriendelijk maar we voelen ons toch niet heel gemakkelijk. Bovendien bij het vliegveld sta je volgens ons midden in een openvlakte met overdag om je heen dus een vliegveld, een motorrijschool (waarschijnlijk beide niet druk bezocht). Geen probleem de baas maakt wat filmpjes en foto's van ons op de motor en Sander die voorbij rijd en dan rijden 2 man ons voor. Ze moeten een paar keer vragen en straatje keren maar dan zijn we bij hotel Tata.

Bij het hotel kunnen we onze tent opzetten en hebben ze een aparte douche en toilet voor camping gasten. We blijven dus. Op de muur staat ook nog internet maar later ontdekken we dat dat er toch niet is.

We pakken ons tentje uit en gaan daarna maar eerst eens rekenen. Een bank hebben we in Guinee nog niet gezien. Over een ATM maar te zwijgen. En langzaam aan zijn we door de francs heen die we hebben. Als we natellen blijkt dat dat niet eens langzaam aan is, het wordt vanavond weer een budget diner want we hebben simpelweg niet meer geld. 35.000 (iets van 4 euro) is alles wat we hebben.

We lopen een rondje door het stadje maar de bank vinden we niet. Weer vragen dus en iemand verteld ons wel ongeveer waar je geld kunt wisselen (ook een soort van zwarte markt??) maar we konden ook aan de vrouw van hotel Tata zelf vragen. Dat willen we morgen maar doen. Daarna lopen we naar een restaurantje waar de vrouw van het hotel het over had, helaas is kip en vis e.d. 35.000 per schotel dan maar 2 keer spaghetti dat is maar 15.000. Alleen is er geen spaghetti, jammer dan gaan we weer. We lopen terug en komen bij de straatkotjes. De eerste heeft geen spaghetti. De tweede wel en het kost 5.000 franc (net iets meer als 50 cent dus) we bestellen 2 keer spaghetti en krijgen daarvoor roodgekleurde spaghetti slierten met een eitje een zeer klein uitje een dikke klodder mayonaise en een flink stuk brood. Een zeer aparte combinatie die zeer goed smaakt! Nu we zo low-budget gegeten hebben kunnen we nog wel ergens een biertje drinken. We lopen naar een restaurant-bar. Met meer geluk dan wijsheid vinden we de juiste locatie maar bier hebben ze niet. Dan maar terug naar het hotel en daar een duur biertje drinken die op de rekening komt.