1 down 2 to go

Dag 2 in Dakar, Senegal
We zijn al weer vroeg op pad, ontbijtje halen, motoren buiten zetten ('s-avonds staan ze in het naaiatelier wat bij het hotel zit maar overdag wordt daar gewerkt dus staan ze buiten) en dan is het op naar de bus en naar de ambassade.

Vandaag gaan we een andere bushalte uitproberen. Na 10 minuutjes wachten zien we een bus aankomen maar dan blijkt dat we niet bij de halte staan. Dat wordt dus nog even een sprintje trekken voor we ons in de bus kunnen wurmen. Omdat we vandaag eerder op de bus zijn gestapt (eerder in de route) is hij minder vol en kunnen we een redelijk goede sta plek bemachtigen.

We stappen uit bij, waar wij denken, de ambassade van Burkina Faso. Na bijna een half uur rond lopen hebben we de ambassade alleen nog steeds niet gevonden. Als we mensen vragen weten de meeste ook niet waar hij is. Een iemand weet het wel maar uiteraard kunnen we niet heel goed volgen wat hij nu zegt. Rechtdoor en dan ergens rechts en als maar rechtdoor. Bedankt meneer maar waar nu rechts dat weten we nog niet.

Na nog een stuk lopen besluiten we een taxi te nemen om er te komen. Alleen de eerste 2 taxi chauffeurs weten ook niet waar de ambassade is. Ze willen ons wel voor 2000 brengen maar ja waarheen dan? Taxi chauffeur nummer 3 weet wel waar de ambassade is en we weten te onderhandelen dat hij ons voor 1500 brengt. Niet dat ik 1500 gepast heb maar dat is een zorg voor als we aankomen (in de lonely planet staat dat ze geen wisselgeld zeggen te hebben als je niet gepast betaald). De chauffeur rijd een stukje en ja hoor daar is de ambassade. Daar aangekomen blijkt hij ook nog eens Engels te praten, man had dat eerder gezegd dat had ons leven zoveel makkelijker gemaakt! Ik geef 2000 en hij heeft zowaar 500 terug. Prima taxi chauffeur dus. We spreken af dat als we nog eens verdwalen we hem opbellen dan komt hij ons weer oppikken. Is goed hoor maar als het even kan nemen we wel de bus die brengt ons voor 350 ook overal naar toe.

Buiten voor de ambassade van Burkina Faso hangt een mooi en duidelijk bord. Helaas is de message iets minder fraai. Paspoort brengen kan enkel tussen 9 en 12, ophalen kun je dan 48 uur later tussen 12 en 13. Heel fijn 2 dagen voor een visum. Er komt een man naar buiten en we leggen uit dat we nu alleen willen weten wat de vereiste zijn en dat we later terugkomen als we ons paspoort hebben opgehaald bij de ambassade van de Ivoorkust. Dat is geen punt we krijgen alvast de aanvraagformulieren mee, daar staan ook de kosten op en verder moeten we nog 2 pasfoto's meebrengen. We bedanken de man en steken de straat over om op de bus te wachten.

Terwijl we bij de bushalte zijn komt onze taxi chauffeur weer langs. Waar willen jullie heen? Het centrum in maar we gaan wel met de bus. Waarom voor 2000 brengt hij ons wel. Ja dat snap ik maar we wachten wel even, we zijn toch veel te vroeg om ons paspoort op te halen.

Niet veel later komt buslijn 7 voorrijden en kunnen we weer verder. We stappen deze keer uit bij de ambassades van Guinee en Ivoorkust. Eerst langs die van Guinee nog even vragen hoe lang het duurt om een visum te krijgen. In eerste instantie is het antwoord de volgende dag ophalen om 14 uur maar als ik uitleg dat we ons paspoort tussen 9 en 12 moeten inleveren bij Burkina Faso kan het ook om 10 uur. Misschien zelfs dezelfde dag al maar dan moeten we dat aan de mevrouw van de ambassade vragen.

We lopen weer verder en gaan eerst maar wat kopietjes maken. Van ons rijbewijs, motorpapieren en inentingen deze gaan namelijk binnenkort ook gevraagd worden of zijn ondertussen al eens gevraagd, we geven liever kopietjes af dan originele dus laten we maar wat kopieren. Daarna gaan we door naar de ambassade van de Ivoorkust. We komen er om 11 uur aan, veel te vroeg als je je paspoort pas om 13 uur kunt ophalen.

Doorlopen dus, eerst maar weer geld halen al die visa zijn best duur en het hotel moeten we ook nog betalen. Daarna naar de supermarkt eens kijken wat fruit daar kost. Blijkt dat fruit hier gewoon relatief duur is, wel een opluchting ik had steeds het gevoel afgezet te worden. We nemen wel een meloen mee, we moeten toch iets aan vitaminen binnen krijgen. Daarnaast, gewoon vanwege de lekkerigheid een halve liter ijs. Chocolade en vanille. We lopen weer terug richting de ambassade en ergens om de hoek vinden we een mooi schaduw plekje. Het ijs is ondertussen zacht genoeg geworden om te kunnen eten dus werken we even onze halve liter ijs weg.

Lekker hoor!

Nu ons ijsje op is, is het tijd om terug te keren naar de ambassade. Het is ondertussen 12:15 maar iets te vroeg is vast niet erg. We mogen plaats nemen in de binnen tuin en een kwartiertje later binnen op de bank. Dan nog een kwartiertje wachten en we mogen de kamer van een meneer in. Daar krijgen we onze paspoorten, beide nu met een pagina grote stempel van de Ivoorkust erin. We mogen 1 mei naar binnen en moeten uiterlijk 31 juli weg zijn. Voor 130.000 FCFA krijg je dan in ieder geval wel 3 maanden toegang en dan nog multiple entry ook!

We lopen meteen terug naar de ambassade van Guinee, eerst nog even snel een kopietje maken van ons paspoort en dan worden ze weer ingeleverd. Deze keer mogen we bij de mevrouw in haar kamer de papieren invullen. Horizons unlimited heeft ons geleerd dat een visum zo lang mogelijk moet zijn. Alleen bij Guinee kost 1 maand 35.000 FCFA en 3 maanden 3 keer 35.000 nou dan doen we wel 1 maand hoor! Onze kopien van het paspoort worden afgekeurd omdat we die samen op 1 A4 hebben staan en in tweeen gescheurd hebben, nieuwe kopieen dus. Een man die we onderweg spraken heeft ons gewaarschuwd niet onze carnet te gebruiken omdat ze die gewoon niet meer terug geven (we hebben ieder een borg van 3000 euro moeten betalen voor het Carnet dus als we die uiteindelijk niet inleveren komt de borg ook niet terug) maar een laissez-passer aan te vragen. Dat doen we ook maar meteen. De mevrouw wil dan kopie van de motor papieren en van onze verzekering. Motor papieren hebben we, een verzekering ook maar geen kopie er van (wat ben ik dan even wel erg blij dat we dus een motorverzekering voor 3 maanden hebben afgesloten). Die maakt ze ook even. Foto's kan een man buiten maken, dat kan maar die hebben we ook bij ons. We geven dus onze eigen foto's wel. Uiteindelijk blijkt (hoe kan het ook anders) dat ook de laissez-passer geld kost, 20.000 per motor dus nu kost het visum in totaal bijna hetzelfde als de Ivoorkust. De mevrouw wil vervolgens nog geld voor het kopieren en als ze ook dat in haar zak heeft gestoken zegt ze dat we morgen om 14 uur terug moeten komen. Nee mevrouw de meneer buiten zei 10 uur. Ze probeert nog 11 uur maar als ik uitleg dat we naar de ambassade van Burkina Faso moeten zegt ze dat we om 10 uur maar terug moeten komen. Nou wij zullen er morgen zijn hoor, en waarschijnlijk ruim voor 10 uur!

Als we ook dit geregeld hebben is het lunch tijd. We vinden weer een lokale eetgelegenheid en we proberen weer 2 dingen van het menu van de dag. Couscous met kip en rijst met iets van vis-gehakt-ballen met saus. Het smaakt weer prima. Sander heeft weer een lokaal drankje erbij genomen maar ik houd toch meer van de Senegalese keuken dan sappen. Met een volle maag vervolgen we onze weg naar de bushalte. We gaan maar weer terug naar het hotel.

De rest van de middag spelen we wat spelletjes en bereiden we de route voor door Senegal, Gambia en Guinee. De rest komt later wel. We regelen ook dat we een dag langer in ons hotel kunnen blijven, dankzij de 48 uur van Burkina Faso hebben we een dag extra nodig. Een dag langer blijven is geen probleem dus nu kunnen we hier tot vrijdag blijven.