Een heeeeeeel lange dag

Van Marrakesh, Marokko naar Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
We beginnen goed, we hopen op vertraging en van de trein van 19:50 is om 19:50 nog geen spoor te bekennen. Om 20:00 rolt hij het station binnen. Joepie de eerste 10 minuten hebben we te pakken! We stappen in en beginnen aan onze 4 uur durende treinreis. Om middernacht rollen we het station van Marrakesh binnen, op naar de bus. Die staat al klaar. Deze keer zijn Sander en ik tactisch, we zijn een van de eerste dus we gaan bij de voordeur staan. Zo kan je als eerste naar binnen en dus zitten we op de eerste rang zonder het risico dat diegene voor je ff lekker voluit in slaapstand gaat (zoals we op de heenweg hadden). Pas om 00:45 vertrekken we, joepie nog meer vertraging! Helaas is onze chauffeur een beetje hard horend dus de radio op een of andere praatzender staat loei hard. Van slapen is dus geen sprake, Sander probeert het nog met de motor oordoppen in maar ook dat mag niet baten. Verder blijkt het een rechtstreekse service te zijn, met maar 1 tussenstops, midden in de nacht over de snelweg. We maken onze achterstand meer dan goed. We worden al voor vieren in Agadir gedropt. Wat de chauffeur had over 5 uur weten we niet precies maar waarschijnlijk dat we er 5 uur moeten wachten. Ja dat wisten we ook al, vriendelijk bedankt voor het zo hard rijden.

Het station bevat een paar 24-uurs zaken dus de WC is wel toegankelijk. Ook in de 24-uurs snack staat de muziek op een volume dat je jezelf amper kan horen denken. Suf van de slaap vinden we dat niets. Eerst buiten dan maar een biertje drinken (we hebben bij de supermarkt in Rabat bier gekocht) en een chippie eten. Ongeveer een kwartier later is het dan van wat nu. We besluiten te gaan vragen bij CTM of daar plaats is op de bus naar Tan Tan, we hebben al kaartjes voor supratours maar CTM gaat veel eerder al, dan maar 130 dirham extra uitgeven per persoon we zijn dan wel 3 uur vroeger in Tan Tan en dan hoeven we enkel nog maar 28 km met de taxi naar Tan Tan Plage (volgens de lonely planet kost dat minder dan 10 dirham). We lopen naar de balie, een tijdje terug zat er iemand. Er hangt ook een bord 24 uur per dag open. Jaja maar waarom is er dan niemand? Ik vraag het aan iemand die ook staat te wachten op een bus (ja op dit tijdstip zijn wij bij lange na niet de enige) en die zegt gewoon even wachten hij komt zo weer terug. Om de tijd te doden doen we dan maar een spelletje yatzee, op de balie van CTM toers.

Sander gooit de stenen en dan rijst er opeens iemand op achter het raam! Bleek dat de jongen gewoon achter zijn bureau zat te slapen maar dat kun je vanaf achter de balie niet zien. Er is geen plek op de bus naar Tan Tan, OK dan zit er niets anders op dan te wachten. We gaan wel maar even bij een andere balie yatzee spelen. Terwijl we aan het spelen zijn gaat er een andere man bij de balie van CTM staan. Ik maak een gebaar van kloppen, hij zegt nee er is niemand. Dus wij jawel hoor moet je kloppen hij ligt te slapen. De man klopt en daar rijst de medewerker weer op. De man bedankt ons vriendelijk, het is hem gelukt een reservering te maken voor zijn reis. Geen probleem meneer, blij dat wij ook een keer iemand kunnen helpen in plaats van de vragende mens te zijn.

De uren slepen zich voor en langzaam wordt het 6 uur en later. Om 6:30 stopt er een busje bij de busstation en de chauffeur spoed zich een aantal maal met brood het stationsgebouw in. Nou wij willen ook wel brood. Meneer verkoopt u ook brood aan ons? Ja hoor. Hoeveel? 2 dirham per brood. Prima doe er maar 4 dan hebben we ook meteen lunch. Dat is dan 6 dirham. Ehhh OK is goed. We eten ons brood op en dan is er weer een half uur verstreken. Ook ons toetje (2 kleine bekertjes pudding die je hier gewoon los kunt kopen) werken we met behulp van onze vingers naar binnen. Lepels heb ik niet meegenomen. De bussen zijn de hele nacht af en aan gereden maar tussen 8 en 10 is het toch vooral een spitsuur van bussen die naar Marrakesh gaan. De ene van supratours is nog niet weg daar komt de volgende weer, met wederom bestemming Marrakesh. Nog verbazingwekkender is dat in iedere bus mensen stappen! De verhouding reizend naar noord en zuid ligt volledig scheef!

Er loopt ook een mannetje die om de haverklap roept Cueta, Cueta, Cueta. Hij verkoopt kaartjes naar Cuera (ook noord). Hij ziet ons ook al uren lang wachten en vraagt waar we heen moeten. Tan Tan Port meneer (voor het gemak heeft Tan Tan Plage 3 verschillende namen). Oh die bus van Satas gaat naar Tan Tan. Echt waar?! Ik ren naar de operator en jahoor hij gaat naar Tan Tan (niet Plage) voor 90 dirham p.p. kunnen we mee. De bus vertrekt om 7 uur en komt om 15:30 aan. OK dus 3 uur eerder vertrekken en 1 uur eerder aankomen. Bedankt we wachten dan wel op supratours.

Uiteraard komt onze supratours bus te laat. Na 10 uur komt hij het station binnen. Vervolgens moet meneer eerst uitgebreid met iedereen kletsen. Sander en ik hebben weer de tactiek om voor de deur te gaan staan. Helaas hebben sommige hier geen boodschap aan, een meisje wurmt zich langs ons heen zodra de deur open gaat en gaat op de eerste rij zitten. Geen probleem wij mikken deze keer op achter in de bus, de plek voor de trap heb je ook niemand voor je. En die plek bevalt achteraf gezien uitstekend! In het gangpad kun je nog extra troep kwijt, erg handig. Twee giebelende meisjes zitten naast ons achterin, gezellig hopelijk doen ze wel een beetje rustig want we willen toch proberen nog wat te slapen.

Wij zitten in de bus al te slapen zonder dat we vertrokken zijn. Pas om 10:45 vertrekt de bus en 3 kwartier later hebben we al een lange pauze. Zo gaat hij lekker meneer. Verder rijdt de chauffeur wel alsof de duivel op zijn hielen zit. Supratours en CTM hebben de beste reputatie, als dit het beste is ben ik dan blij dat ik niet in die bus van Satas zit! We houden ons hart soms vast, inhalen gebeurd met centimeters tussenruimte, op een weg die de bus constant doet slingeren en schommelen. Een verkeerde schommel en we zitten tegen de vrachtwagen aan. Verder haalt hij alles in, auto's, vrachtwagens, andere bussen. Het maakt niet uit, ook niet of je zicht hebt of niet trouwens. Tijdens de lunchbreak maken we een praatje met een medepassagier, hij zegt dat we goed frans praten! Zeker joh bedankt voor het compliment, maar hij zegt dan ook, ja ik spreek geen woord Engels, enkel Arabisch en Frans en jullie kunnen je toch redden in veel meer talen. Dat is wel waar, we gaan terug naar onze plek en dan komt de medepassier ons nog even 2 banaantjes brengen, om aan te sterken. Zijn koffie wil hij ook al met me delen maar daar bedank ik voor, ik wil nog wat slapen. Dat wil hij ook wel hij moet naar Dakhla, als het goed is is hij er morgen om 6 uur 's-ochtends. Succes!!!

Na de lunch wisselt de chauffeur af met zijn collega, helaas lijkt het een leerling van de leermeester te zijn want wij hebben in het begin niet eens door dat er een andere maniak achter het stuur zit. Pas als we de chauffeur door de bus zien lopen nemen we maar aan dat iemand anders de bus bestuurt. Net voor Tan Tan worden we voor het eerst gestopt door de politie, ze lopen doelbewust de bus in helemaal door naar achteren, naar ons. Paspoort aub. Geen probleem, wij geven onze paspoorten en de hele bus mag met ons meewachten tot we ze terugkrijgen. Of de chauffeur iets zegt over achter lopen op schema weet ik niet maar de agent loopt naar buiten met onze paspoorten in zijn hand, maakt er een praatje met een collega en komt dan weer terug onze paspoorten terug brengen. Ondertussen is een meisje de bus uit gevlucht omdat de rijstijl van de chauffeur haar net iets te veel is geworden.... (of de lunch is niet goed gevallen)

Uiteindelijk komen we een uur na de geplande datum aan in Tan Tan Plage. De chauffeur vraagt nog moe? Ja we zijn kapot. We zetten het meteen op een lopen, dat is pijnlijk voor Sander met zijn blaren. Op de camping aangekomen staan daar onze motoren te wachten. Ook zijn er 2 Nederlandse campers op de camping gearriveerd. We maken een praatje en we mogen ons bier bij hun in de camper koelen. Joepie vanavond een koud biertje! We zetten de tent voor de derde maal op dezelfde plek op en gaan dan maar op de camping eten. We zijn moe, hebben honger en Sander pijnlijke voeten. Ver lopen willen we dus niet. De tajine is over een uurtje klaar. In de tussentijd ga ik even water halen. Ik loop naar de dichtstbijzijnde winkel en koop weer 2 Bahia water flessen. Met in iedere hand 5 liter water en de zak die erom heen zat loop ik terug. Ik haal een vrouw in met haar zoon en die vrouw rukt zo de fles water uit mijn handen! Dat wil ik niet, maar ze geeft aan te willen helpen. OK dan maar want ze houdt vol. Het plastic gooit ze op de grond. Nu weet ik wel dat hier iedereen de hele aardbol als vuilnisbelt gebuikt, ik heb er moeite mee. Dus ik ren terug en pak het op, ik zeg nog in Nederland kan dit niet. De zoon snapt het niet helemaal en zegt wel nog sorry mijn moeder kan geen frans. Nou ik ook niet veel dus dat geeft niet hoor. Ze bieden me nog wat vis aan maar ik probeer uit te leggen dat we op de camping gaan eten. Camping snapt hij en voor de camping krijg ik mijn 5 liter water terug en is het au revoir! Een uur later staat een dampende kip tajine voor onze neus. Met een hele kip erin! Verder aardappels, wortelen en ui, hutspot concludeerd Sander, we hoeven het enkel nog te prakken. Na ons diner kloppen we aan bij de camper, er lijkt licht te branden maar tot onze schrik liggen ze al in bed. We verontschuldigen ons en nemen onze 4 biertjes in ontvangst. Ondertussen voel ik me al niet heel top meer, over vermoeid. Eten ging ook al niet echt. Ik kruip dus ook maar rechtstreeks mijn bedje in terwijl Sander 1 biertje wegwerkt en dan ook maar komt slapen.