Schwein gehabt

Van Dakar, Senegal, naar Passi, Senegal
We beginnen de dag met een koude douche. Daarna starten we weer een zoektocht naar brood, dat gaat deze keer een heel stuk soepeler. Na ons ontbijt is het tijd afscheid te nemen en te vertrekken. We rijden met de motor naar de ambassade van Burkina Faso. Daar komen we anderhalf uur te vroeg aan. Eerst maar even een rondje lopen dan.

We lopen een zijstraat in en na een tijdje lopen vinden we iemand die schoenen poetst. Kijk daar had ik nu net behoefte aan. Mijn motorlaarzen zijn van leer en ze zijn helemaal aan het uitdrogen bij die stoffige hitte hier. Ik vraag hoeveel het kost maar krijg als antwoord neem plaats. Ik ga dus maar zitten en mag mijn schoenen uittrekken. Het spijt me meneer van de zweetvoetjes in de motorlaarzen. De man poetst en poetst. Ze worden zwarter en glimmender als dat ze ooit geweest zijn! Als de man klaar is is de eindrekening zoveel als ik wil betalen. Tja wat moet je daar nu mee, ik heb geen idee wat een redelijk bedrag is. Uiteindelijk geef ik de man 500 en hij lijkt er super blij mee. Hopelijk is het echt een goed bedrag.

Ik op mijn glimmende schoentjes en Sander met zijn vuile schoenen (goretex mag niet met vet behandeld worden) lopen verder. We vinden een restaurantje en vragen alvast of die 's-middags open is, dat is geen probleem. Nu kunnen we rustig terug naar de ambassade we hoeven ondertussen nog maar drie kwartier te wachten.

We komen bij de ambassade binnen en willen rustig op de bank een spelletje op de telefoon spelen, maar dan worden we alweer binnengeroepen. We krijgen onze paspoorten terug met visum, helaas wel voor 2 maanden.

Ruim voor 12 uur staan we dus weer buiten, dan toch maar niet in Dakar eten en gewoon vertrekken.

Door het waanzinnige verkeer verlaten we Dakar en al zijn buitenwijken. Pas op voor de taxi, pas op voor de bus, pas eigenlijk op voor alles tegelijk. Diegene die voor rijd kijkt voor, links en rechts, diegene die achter rijd kijkt links, rechts en de spiegels voor gevaar van achteren. Echt, rijden kunnen ze hier niet! Gelukkig bereiken we veilig rustigere wegen, vandaar tuffen we door tot we een restaurantje zien. Eenmaal afgestapt staat er op de voorgevel dat het een kapper is. Maar de vrouw komt naar buiten restaurant? Dan moet je omlopen. Het gebouwtje is dus tweezijdig, de ene kant is een kapper de andere kant het restaurant. We krijgen weer een portie met vis, groente en rijst. Helaas wel heel veel graat in de vis en de groenten... tja niet super. Toch hebben we geen honger meer als we de zaak verlaten, we kunnen er weer even tegen aan.

We willen doorrijden tot de camping bij het natuurpark. Echter Garmin zegt met nog 60 km te gaan dat we er nog 4 uur over gaan doen, aankomst tijd is 19:30. Dat is wel heel laat. Maar even kijken tot hoe ver we komen, tot nu toe is de weg grotendeels super afgewisseld met stukken gatenkaas waar je liever niet de gaten in stuiterd. Gewoon dus net als de rest van het verkeer slingeren om de gaten heen, dat gaat gelukkig met een motor wel veel makkelijker als met de auto. Er zijn er dan ook zat die alsnog een gat in stuiteren, het zal me benieuwen hoe lang hun onderkant en bandjes heel blijven.

We verlaten de N2 en ruilen die in voor de N4, nog altijd een goede weg. Na 10 km gaan we weer afslaan en gaan we de N5 op. En daar houd na een paar kilometer de weg op. Niet eens gatenkaas er is gewoon geen asfalt. Het is wel goed aangereden gravel dus we kunnen rustig met een kilometertje of 45 per uur door kachelen. Ze zouden ons wel een plezier doen als ze de sporen in de gravel zouden weghalen, zitten op de motor is geen pretje, dus dan maar staan. Na een tijdje is er dan opeens weer asfalt, daarna weer gatenkaas asfalt en dan opeens is de weg weer op. We doen weer een gravel stuk en dan weer asfalt, en weer gatenkaas. In dit tempo schieten we niet heel erg op, we lopen zelfs steeds verder uit op de Garmin die nu al zegt dat we pas om 20 uur aankomen.

Als we een camping tegenkomen is de keus dan ook snel gemaakt, 40 km voor de eindbestemming vinden wij het mooi geweest. Hier zetten we onze tent op. Ze hebben op de camping 3 aller schattige puppies en we vermaken ons dus uitstekend met de hondjes.

Als we tussendoor ook nog onze tent opgezet hebben gaan we naar het dorp voor de hoognodige boodschappen (water en brood ons diner) daarna snel weer terug naar de puppies. Onderweg naar het dorp kwamen we trouwens varkens tegen! Die hadden we in Afrika nog niet gezien.

We zijn weer eens de enige op de camping dus we hebben alle hondjes voor ons zelf.

Na het diner gaan we dan weer blog schrijven. Ik besluit ook Darius eens te vragen of hij toevallig ook door Ivoorkust is gegaan (hij is ook met de motor door west Afrika gereden), dat blijkt niet zo te zijn maar wel heeft hij andere nuttige info voor ons. En dat is dat je de Angola visum zowat alleen in Ghana kan krijgen. Laten wij nu net een visum voor Burkina hebben gekocht en niet voor Ghana omdat we dachten dat we beter naar Burkina konden gaan.... We moeten dus even nog puzzelen op onze route. We weten nu dat we in de Ivoorkust in ieder geval naar Abidjan moeten voor de visa voor Nigeria en Kameroen en we moeten dus ook naar Accra in Ghana voor het visum voor Angola. Of we nu nog naar Burkina Faso gaan is de vraag...