En dat is nummer 2!

Dag 3 in Dakar, Senegal
De imam heeft niet goed geslapen, en daardoor wij ook niet. We weten niet op welk tijdstip hij begon te blaten maar het was vroeg! We draaien ons toch nog maar eens om tot 7 uur. Dat was geen goed idee, iedereen is blijkbaar vroeg opgestaan om naar de moskee te gaan want als ik om 7:15 brood wil gaan halen is het al op. Dan maar door naar de volgende winkel. Daar is wel nog brood maar hij is wel een stuk gekrompen.

Na ons, dus wat karige, ontbijtje gaan we maar weer op pad. We lopen richting bushalte en zien de bus rijden. Even een sprintje trekken dus, de buschauffeur ziet ons rennen en stopt nog maar een keer voor ons. Dat is wel aardig zeg! De bus zit ook nog een keer niet stampes vol dus we hebben dubbel mazzel.

Uiteindelijk staan we al om 9 uur voor de deur van de ambassade van Guinee. We mogen binnen wachten tot de mevrouw van de visa's binnen is. Die is om 9:30 binnen en dan mogen we meteen meekomen. Wat een voortvarendheid op de vroege ochtend. We krijgen onze paspoorten terug en een A4-tje, de laissez de passer. Helaas hadden ze bij mijn laissez wat moeite met overtikken. Het chassisnummer is fout overgenomen, ik heet Larianne en ik woon in Miden. Nu schrijven ze bij wonen waar je geboren bent maar ook dan is het nog fout. Ik zie meteen 3 van de 4 fouten en die laat ze corrigeren. Daarna vind ik nog een 4de ook in het chassisnummer maar ze zegt dat dat niet belangrijk is. Als mijn naam maar klopt. Nou die klopt nu wel dus we bedanken maar en stappen naar buiten. Je zou toch denken dat voor 20.000 FCFA ze op zijn minst foutloos kunnen overtypen?

Voor 10 uur staan we al weer buiten, dat is wel heel fijn. Op naar de bushalte dan maar weer waar we met lijn 7 naar de ambassade van Burkina Faso kunnen. Na 20 minuten wachten komt de bus eindelijk voorrijden. Nog geen kwartier later staan we op de volgende bestemming, Burkina Faso. We mogen meteen door naar binnen maar daar zien we niemand. Na een tijdje wachten besluiten we verder te lopen. Dan zien we nog een wachtruimte en daar zitten wel mensen. Alsnog is er niemand die iets zegt maar als er nog iemand binnen komt en meteen doorstevend naar een andere deur snappen we dat we daar moeten zijn met onze aanvraag. Fijn dat ze dat ook even vertellen.

We leveren de aanvraag in met paspoort en 2 pasfoto's. De vrouw kopieert onze aanvraag en ons paspoort, niet op iedere aanvraag een pasfoto en de 2 aanvragen met paspoort aan elkaar. Dan mogen we weer terug naar de wachtruimte met de complete stapel. Na 1 minuut worden we door een andere man binnen geroepen. Hij bekijkt alles, rukt van het kopie de pasfoto's af en geeft die aan ons terug. Ook stelt nog wat meer vragen (gelukkig praat hij engels want de vorige vrouw konden we totaal niet volgen). Hoe lang wil je blijven in Burkina Faso, ik zeg 90 dagen. Nee dat is hoe lang het visum is hoe lang wil je blijven. Nu maak ik de klassieke fout om 2 maanden te zeggen, waarschijnlijk wordt ons visum nu 2 maanden in plaats van 3. Het goede antwoord is, zo lang mogelijk. De man schrijft nog wat op onze aanvraag en geeft alles weer terug met de mededeling dat we ergens moeten betalen. Na nog geen minuut worden we weer binnengeroepen en kunnen ze bij hem betalen. Lekkere organisatie jongens! Vervolgens neemt hij alle papieren en paspoorten in en krijgen we een bewijs dat ze onze paspoorten hebben. Daarna kunnen we gaan. We lopen het gebouw uit maar worden bij het hek tegengehouden. Jullie hebben een visa aanvraag ingediend? Ja mevrouw, meekomen je moet betalen. Ehh dat hebben we net gedaan. Daar heeft ze niets mee te maken we moeten betalen. Dus we volgen de vrouw weer naar binnen. Achter ons waren 2 chineze jongens met een Senegalees en die snappen er ook niets van. Als de vrouw tegen ons begint te praten hoor ik de Senegalees tegen de chinezen zeggen, come on go go go en ze gaan. Wij volgen de vrouw wel netjes maar binnen krijgt ze van de man bij wie we betaald hebben te horen dat we al betaald hebben. Als ze dat gehoord heeft mogen wij ook gaan. De organisatie hier is echt heel appart!

Nu we onze derde aanvraag hebben ingediend zijn we 2 dagen vrij. We kunnen pas vrijdag terug naar de ambassade voor ons paspoort. We gaan de rondwandeling maken door Dakar die beschreven staat in de lonely planet. Eerst met de bus terug naar het centrum. Vandaar beginnen we met lopen langs de 2 paleizen, de kamer van koophandel en een ronde markt.

Bij de ronde markt wordt ook eten gemaakt. Wij schuiven aan op een bankje en werken een bord met iets weg. Geen idee wat het was. Iets met rijst of couscous, met vis en groenten. Het smaakt weer prima alleen heeft Sander een portie met veel graten. Ondanks het feit dat ik gisteren gelezen heb in de lonely planet dat het niet netjes is je bord leeg te eten doe ik het lekker toch. Met een volle maag vervolgen we onze wandeling, die eindigt bij het station.

Nu we de highlights van Dakar gezien hebben kunnen we concluderen dat je niets mist als je er niet geweest bent. Als dit de highlights zijn... Het station bijvoorbeeld, dat is dus niet in bedrijf, het is enkel een gevel met niets erachter.

We lopen terug naar de supermarkt en trakteren ons nog maar eens op een ijsje. De halve liter chocolade en vanille ijs werken we voor de deur van de supermarkt naar binnen en daarna zijn we klaar voor de busrit terug naar het hotel.

In het hotel aangekomen doen we nog maar weer eens een spelletje. Daarna hebben onze voetjes genoeg rust gehad om even naar de bakker en tankstation te lopen. Daar halen we brood en bier. Onze dag kan nu echt niet meer stuk!

Ik heb bij het hotel vandaag ook eens nagevraagd hoe het zit met het OV hier. Al een paar dagen vallen we van de ene verbazing in de andere in de bus. Behalve het systeem van kaartje kopen, gewoon geld doorgeven door de bus heen naar de verkoper en je kaartje komt via de passagiers weer terug, geven we ook soms bus kaartjes door, deze komen dan met een krabbel erop en wat geld terug. Nu maar eens vragen aan Fabio (van het hotel) hoe dat zit. Wat blijkt nu, stel je koopt een kaartje en de verkoper heeft niet genoeg wisselgeld. Dan schrijft hij dat op je kaartje en voordat je uitstapt geef je dan je kaartje weer aan de verkoper en krijg je je wisselgeld alsnog. Het doorgeven van kaartjes is dus als je nog niet genoeg wisselgeld gehad hebt. Een ander opmerkelijk feit van de dag. Stel je stapt de bus in en er is geen zitplek (dat is niet zo ongewoon die dingen zijn hier altijd stampes vol) dan zet je je tas gewoon bij iemand op schoot die wel zit. Je hoeft niet noodzakelijkerwijs in de buurt van die persoon te staan. Hij of zij houdt gewoon je tas voor je vast zodat jij in de bus kunt staan. Daarnaast als je wilt uitstappen en je hebt het geluk te zitten. Dan kies je iemand in de bus uit die staat (wederom niet noodzakelijkerwijs diegene die naast je stoel staat) en die bied je je stoel aan. Andere mensen gaan niet op die stoel zitten enkel de uitverkorene. Het openbaar vervoer van Dakar, het blijft ons verbazen!