De eerste indruk is toch niet altijd juist

Van Tan Tan Plage, Marokko naar Foum El Oued, Marokko
Na een heerlijk nachtje slapen zwemmen we ons tentje uit. Buiten is het eigenlijk helemaal niet zo warm. Eerst maar even brood halen, geld pinnen en jam kopen. Om Sander zijn voeten nog wat te ontzien ga ik in mijn eentje. Eerst pinnen dan maar, pas erin en dan krijg je keus meastro of secure pin. Ik kies het laatste, beeld schiet op zwart en pas komt terug OK poging 2 nu doe ik meastro. Ik mag mijn pincode in toetsen en kies 2000 dirham. Ik krijg mijn pas terug en dan is het beeld zwart, daarna komt er weer beeld met een bienvenue. Ja leuk jongens maar mijn 2000 dirham?! Er rolt een briefje uit en daarop staat transaction canceled. De automaat is leeg. Dan maar brood halen, jam kopen en op de terugweg naar de andere bank. Die staat echter met zijn beeld in de zon en je kunt er niets op zien. Iemand probeert er geld uit te halen maar die krijgt niet eens meer zijn pas terug. Ik stop de mijne er dus maar niet in. Gelukkig heb ik nog wel genoeg om de camping te betalen alleen tanken dat kunnen we nu even niet.

We ontbijten, pakken onze spullen in en betalen de camping. De jongen van de camping is onze afspraak niet vergeten en de rekening is dan ook helemaal volgens onze verwachting. Super service hebben ze hier en dan ook nog genoeg WC's en douches (al is er maar 1 echt goede douche) en internet in je tentje. Jammer dat we helemaal uitgekeken zijn op het dorp anders waren we nog een dagje gebleven want helemaal top fit zijn we toch nog echt niet.

We rijden weg en ik begin me weer niet lekker te voelen. In een van de eerste bochten ligt grind en Sander gaat zelfs bijna onderuit. Bandenspanning is afgelopen van die dagen stil staan. Dan eerst maar weer stoppen om de banden op te pompen. Zo hebben we onze eerste break voordat we Tan Tan Plage uit zijn. We beginnen met de voorband maar die kunnen we niet geheel oppompen omdat de stekker begint te roken. Is onze reis vervloekt ofzo? Die stekker is al eens kapot geweest in Spanje! Toen heeft Sander hem gemaakt door de veer te vervangen door een balpen veer. Die blijkt echter niet tegen de stroom bestand te zijn en is het plastic gaan smelten. We denken eerst dat het aan het snoer ligt en proberen weer. Weer rook dan stoppen we er maar mee. We moeten toch echt een nieuwe 12 volt stekker zien te vinden die hier wel tegen kan. (De stekker hebben we net voor vertrek nog vervangen in Nederland door eentje die volgens de verpakking dit stroom level aan moet kunnen, toch is het veertje al bij de tweede keer gebruiken stuk gegaan). Dan maar bij een tank station oppompen, dat hebben we al eens gedaan in Marokko. Uiteraard is er de komende tijd geen tankstation te bekennen. Pas 115 km verderop vinden we 2 tankstations maar ze hebben geen lucht. Het dorpje heeft ook nog eens geen bank maar gelukkig kunnen we met de pinpas ook wat benzine kopen. Alleen moet je eerst zeggen hoeveel je wilt hebben voor ze gaan tanken.

Onze volgende stop is Tarfaya, ondertussen zijn we al 2 keer gestopt door politie en vooral de tweede was niet zo vriendelijk. Waar ga je heen, Laayoune of Tarfaya. Nee niet of 1 kiezen en er meteen heen rijden. Jawel meneer, zullen we doen dan kiezen we Laayoune. Ze willen zelfs weten welk hotel we in gaan zitten en wederom Sander zijn mobiele nummer. We rijden weer door en buigen lekker toch af naar Tarfaya. Als daar een camping is vind ik het wel leuk geweest voor vandaag. Er is echter geen camping in Tarfaya, wel een bank. Dan maar pinnen en even wat winkeltjes bezoeken op zoek naar een 12 volt stekker. In de eerste krijgen we een norse nee en dan dat het lunch pauze is. Sorry meneer misschien had u dan de winkel moeten sluiten? Andere winkeltjes gaan nu ook dicht dus we kopen enkel nog snel wat brood en vertrekken weer. Bij de volgende pomp is er weer geen lucht. Dit begint toch wel een beetje vervelend te worden zo! We rijden de kust weg op die ons door Ken is aangewezen. De weg staat niet op de kaart maar het zou een hard zand kustweg moeten zijn die mooi is en makkelijk te rijden. Nou die laatste 2 kloppen zeker al is het asfalt wat er ligt!

We lunchen bij een scheepswrak aan ons weggetje en rijden helemaal door langs de kust Laayoune voorbij.

Voordeel van deze weg is dat je de politie ontloopt! We schieten dus goed op, alleen campings die zien we niet. We zitten er zelfs al aan te denken te gaan wildcamperen als we eindelijk weer een dorp zien. We rijden het dorp in op zoek naar een camping en worden begroet door irritante jongelui die voor je motor dreigen te springen. Ik schrik me altijd helemaal rot van dat soort geintjes en ben dus meteen klaar met het dorp. We worden nog een paar keer nageschreeuwd en dan zie ik een bord camping. Toch maar doorrijden tot het volgende dorp 6 km verderop. Sander rijdt al op de reserve tank en hier is geen tankstation, we willen dus ook nog tanken. In het volgende dorp is een tankstation en daar vragen we de weg naar de camping. Die wijst ons terug naar het dorp waar we net vandaan kwamen, alleen dan over de hoofdwegen. Zo worden we op de valreep nog eens aangehouden door de gendarmerie voor paspoort controle. Het duurt een eeuwigheid maar de mannen zijn wel heel vriendelijk en leggen uit dat er 3 campings zijn. Wij vragen naar de beste en hij geeft een naam door. Helaas is dat geen camping maar een Marokaanse centre parks. We rijden er een rondje maar er is geen hond te bekennen. Dan maar de camping die we eerst zagen. Er staat een bord met 50m de weg in. Na ruim meer dan 50 meter zien we de camping. Een grote lege vlakte. Kamperen kost 60 dirham (hetzelfde als in Tan Tan Plage) en daarvoor krijg je eigenlijk niets. Geen warme douche, geen internet maar wel vieze met stront besmeurde franse WC's. Daarnaast een grond die er zacht uitziet maar waar je toch geen haring in krijgt. We hebben wel alle ruimte, we betwijfelen zelfs of er dit jaar al iemand geweest is.

Als ons tentje staat gaan we op zoek naar eten, we lopen door de zanderinge straat. Iedere zijstraat lijkt opengebroken voor het aanleggen van riolering. Het hele dorp lijkt nog in aanbouw. Het is gewoon een erg trieste bedoeling hier. Eten zoeken gaat ook niet voorspoedig. We lopen langs de zee naar rechts en zien geen enkel restaurant. Dan naar links, ook niets. Als we voor een hotel staan waar ook cafe en restaurant bij staat wil ik naar binnen lopen om te vragen of we er kunnen eten. Dan worden we aangesproken door een jongen die engels praat. Willen we slapen? Nee eten. Hij verwijst ons in eerste in stantie door naar 7km verderop en legt nog uit dat we met een witte of blauwe taxi moeten. Dan ziet hij ergens licht branden en is het kom mee. Hij loopt een verlicht hok binnen wat wij voor huis hebben aangezien. Daar kunnen we niet eten. Dan bij de supermarkt. De vrouw van de supermarkt is moe en wil geen tajine maken. Maar iets kleins kan wel. Zo eindigen we bij de supermarkt waar we een 3 of 4 dubbele omelet krijgen met vlees en kruiden en 2 broden erbij met thee.

We smikkelen onze lekkernij naar binnen en gaan daarna terug naar onze tent. Net voor de camping worden we aangesproken door een man, kunnen we zijn auto even duwen. Dat je in deze zandbak vast komt te zitten verbaast ons niets. Wij helpen duwen en de auto komt los. De man is helemaal blij en bedankt ons vriendelijk. Achteraf gezien is dit dorpje toch zo slecht nog niet!