Wat is het koud in Zuid-Afrika!

Van Douglas, Zuid Afrika naar Carnarvon, Zuid Afrika
Als we onze tent uit komen blijken we de tent op de enige schaduwplek van de camping te hebben staan. Koud man! We ontbijten dan ook maar ergens anders op een bankje. We pakken de tent in en gaan op pad. Eerste halte is nog geen kilometer verderop. Daar is een soort autogarage op gebied van electronica. Eens vragen of we een boormachine hebben. Die hebben ze, 3 man komen de zaak uit, de een rolt verlengsnoer uit, een brengt de boor en de andere de boortjes. Snel halen we de koffers leeg en in mum van tijd zijn mijn koffers 3 gaten rijker. Door alle gaten een schroefje, borgmoer erop en mijn koffers hangen weer wat steviger. Als we dan toch bezig zijn, kunnen ze ook meteen een gat in de stok van de spiegel maken. De arm heeft een knik mechanisme maar die is een beetje lam, mijn spiegel gaat uit zich zelf steeds verder omlaag. Ook daar een schroef en moer doorheen. Volgende klusje, de sluiting van de koffer, die doen ze even lassen, eens kijken of die het nu gaat houden. Tot slot nog even wat andere los zittende moeren vastdraaien en we kunnen weer op stap.

De gelaste sluiting houdt het ongeveer 10 km vol, dan is hij weer stuk. Je kunt het de mannen niet kwalijk nemen de hele sluiting was al krom.

We rijden naar Prieska om te tanken. Troosteloze stad dit. Er zitten op een stoepje een hele rij Zuid-Afrikanen te zitten. Als we benzine in de tank hebben en beltegoed gekocht hebben gaan we snel weer verder.

Vanaf Prieska is er nog een kilometer of 10 asfalt en daarna is het nog 160 km gravel. Een beter gravel pad als het goed is. De eerste paar 100 meter zijn echter waardeloos. We denken even na of we niet omkeren en asfalt doen. De weg is niet moeilijk maar met 2 kapotte schokdempers en een koffer die niet echt lekker hangt is het misschien niet zo slim plan? Gelukkig wordt dan de weg alweer beter en we besluiten het een stuk aan te zien.

De rest van de weg is over het algemeen een goed gravel pad. Vlak en hard. We lunchen ergens langs de kant van de weg. Een boom hebben we vandaag niet nodig want het is gewoon koud. We rijden met onze jas aan en zelfs als we stil staan hebben we geen behoefte om die uit te trekken. Na de lunch rijden we verder. We komen bij een bocht en dat is de ergste bocht die we tot nu toe gezien hebben, geen wasbordje maar een volledig golfslag bad! We stuiteren de bocht door. Daarna wordt het pad weer beter. Waar komen die bobbels toch opeens vandaan? En waarom altijd in een bocht?!

Zestig kilometer voor onze eindbestemming is Sander er klaar mee. We stoppen en trekken onze winterhandschoenen tevoorschijn. Wat nou zomer in Zuid-Afrika? Daarna hebben we warmere handen maar nu voelen we eens zo goed dat we koude armen hebben. Het blijft dus tandenbijten en door rijden. Net voor Carnarvon begint het asfalt en dan zijn we in het dorp. We rijden naar de camping maar worden niet heel warm van de gedachte in deze wind een tent op te zetten terwijl we al zo koud zijn. Zonder ook maar te informeren wat kamperen kost keren we om en rijden naar een B&B. De eerste zit vol maar gelukkig zijn de buren ook een B&B. Die hebben wel ruimte en de prijzen zijn acceptabel. Ik roep Sander en we parkeren op de oprit.

Snel zetten we de koffers in onze kamer en springen we onder een heerlijke warme douche. Een stuk warmer schieten we onze motorkleren weer aan en gaan op stap naar de supermarkt. Er staat namelijk een braai in de tuin en we hebben al op Garmin gezien dat hier niet veel restaurantjes zitten.

We kopen een portie vlees (hamburger, speklap en kip) wat sla en lopen weer terug. Tijd om de braai aan te steken. En daarna heerlijk smullen!