Samenwerking ten top, de politie van Namibie!

Van Windhoek, Namibie naar Swakopmund, Namibie
Het heeft vanacht geregend, even zijn we bang dat het ons plannen in het water laat vallen maar gelukkig is het 's-ochtends beter. Wel nog grauw en af en toe een spatje maar regen kun je het niet noemen. We ruimen de tent op en gaan dan onze laatste portie pannenkoeken wegwerken.

We gaan vandaag via een D weg naar Walvisbaai. Ik vind de weg erg slecht, hij stuitert zo. Sander kijkt naar mijn motor en ziet olie op mijn middenbok. Dat kan niet veel goeds betekenen. Als we stoppen voor onze lunch pauze kijkt hij eens goed. Waarschijnlijk is mijn schokdemper stuk. Daar gaat ons plan dus alweer. We wilden in Walvisbay slapen maar nu moeten we dus toch weer naar Swakopmund om eerst mijn motor weer te laten maken.

Als we na de lunch verder rijden begint Sander zijn helm ook opeens uit elkaar te vallen. De pinlock laat steeds los. Na 3 keer terugstoppen is hij er klaar mee. Sander stopt, en gooit de pinlock in zijn topkoffer. We gaan weer lekker vandaag!

Over het algemeen is de D weg echter zo slecht nog niet.

Wel veel stijle afdalingen en beklimmingen. Sommige bezaaid met losse stenen waardoor het omhoog rijden soms wat lastig wordt. Dan opeens kom ik in een zandbak terecht. Hoe het me gelukt is overeind te blijven weet ik niet. Ik hoor Sander nog zeggen pas op, terwijl ik al mijn concentratie nodig heb om recht vooruit te blijven gaan. Uiteindelijk trek ik een mooi S patroon in de losse grond en heb ik het een paar graden warmer, maar zonder vallen, kom ik er uit.

Een stuk verderop komt Sander in een zandbak terecht. Ook hij trekt een mooi S patroon en zoals bij Sander gewoon is, is het weer een grappig gezicht van rond vliegende voetjes. Hij haalt namelijk dan altijd zijn voeten van de stepjes en die vliegen dan alle kanten op. Erg grappig om te zien!

We komen aan in Walvisbay en rijden eerst naar het ministery of home affairs and immigration. We gaan, zoals op internet stond, naar balie 2 en vragen naar gevonden paspoorten. We worden doorverwezen naar een andere vrouw. Die vraagt ons wanneer we de paspoorten gebracht hebben! We leggen dus maar uit dat we onze gestolen paspoorten en rijbewijzen zoeken. Na veel doorzettingsvermogen krijgen we het haar eindelijk uitgelegd. Ze pakt de doos met buitenlandse paspoorten en trekt een stuk of 6 spaanse, een poolse, een duitse en een paspoort uit Malawi tervoorschijn. Goede vangst maar helaas niet de onze.

We rijden door naar het politiebureau. We vragen beneden bij de balies naar onze spullen maar worden naar boven doorverwezen naar de detective die met onze zaak belast is. Die is er echter op het moment niet maar komt wel nog terug. Wij besluiten te wachten.

Een uur, en veel levels bubble blocks, verder komt de detective binnen. Ja zegt de man, traceren van jullie telefoons gaat niet op basis van serienummer. We geven de detective meteen de contact gegevens van de politieman in Windhoek die onze telefoons zou traceren en daarbij de IMEI nummers van onze telefoons. De detective zegt verder dat we beneden moeten vragen naar de gevonden paspoorten. Misschien hebben ze die van ons beneden liggen. Wat heet goede samenwerking! Als het binnen 1 kantoor al niet doorgegeven wordt hoe kunnen ze dan ooit ons informeren als onze spullen boven water komen?

We lopen naar beneden en vragen de bak met gevonden paspoorten. Daarin liggen 2 Nederlandse paspoorten! Ik zie ook een rijbewijs liggen! Helaas hebben we weer pech, de paspoorten zijn van 2 Nederlandse meisjes, een van die 2 is ook haar rijbewijs kwijt. Ik wou dat ik beter op de namen had gelet want dan hadden we de meisjes kunnen informeren. Maar helaas ik constateerde dat het niet de onze waren en gooide ze terug in de bak.

We worden doorverwezen naar een ander politiebureau. Probeer het daar eens. Uiteindelijk rijden Sander en ik 4 politiebureaus en een community centre against crime af. Allemaal hebben ze een bak met gevonden spullen. Helaas niet de onze. Het is toch wel een toppunt van samenwerking hier! Als je niet zelf alles afrijdt ga je je spullen nooit terugvinden! Het 5de en laatste politiebureau van Walvisbay is helaas gesloten daar kunnen we het dus niet vragen.

We rijden door naar Swakopmund en keren terug naar de Desert Sky Backpackers. Ondertussen is het al na 18 uur. Snel zetten we onze tent neer en lopen naar de supermarkt. Daar krijgen we de volgende teleurstelling van de dag, de supermarkt is open maar na 19 uur mag er geen bier verkocht worden! Het is 19:10 en het slot zit nu dus op de koelkasten. Onderweg naar de supermarkt hadden we ook al gezien dat de Wimpies, het restaurant waar we wilden eten gesloten is. Sander wordt er een beetje sjaggie van. Dan maar naar Chick & Fish die is open. Er zit niemand, we kijken in de virtrine en zien waarom. Snel omkeren en weg hier. Die friet ligt er vast al een dag onder de lamp, die hoeven we niet.

We komen langs een chinees en stappen er binnen. We zien de prijzen en keren weer om. We hebben slechts 160 dollar op zak daar kun je hier niet voor eten. Uiteindelijk belanden we bij de foodcourt met een Steers, Fish Away, een pizza ding en Nando's. Sander neemt een burger van Steers en ik een vis schotel van Fish Away. Mijn vis portie is de winnaar van vandaag. Een super portie met hake filet, inktvisringen, garnalen en friet. Sander heeft dan wel een mega burger maar die is te veel beladen met saus. Een enorme knoeiboel heeft dat tot gevolg.

Snel lopen we terug naar de camping om daar bij de receptie nog wat biertjes te halen (die zijn daar ook te koop volgens een poster aan de muur). Helaas volgt er nog een teleurstelling, de receptie is reeds dicht.