Fish river canyon

Van Ai-Ais, Namibie naar Karasburg, Namibie
We ontbijten in het gezelschap van een serie vogels. Het zijn best brutale beestjes, ik moet even ingrijpen als er een Sander zijn thee wil gaan drinken. Verder geven we de vogeltjes regelmatig hun zin. Een hap brood voor ons en een kruimel voor een vogel. De vogeltjes zijn heel lief pluizig als ze op brood zitten te wachten, zodra ze een kruimel op hebben worden ze echter heel dun en glad.

Na het ontbijt vertrekken we. We rijden richting Hobas, naar de Fish River Canyon. Onderweg is het erg koud! En dat terwijl we toch richting een van de warmste plekken van Afrika rijden!

Gelukkig is het begin van de Fish River Canyon slechts 68 km verderop. We betalen de entry fees (dit is het eerste NWR park waar we zonder problemen met de motor in mogen) en we maken nog maar even een foto van de kaart die in de office ligt. Ze hebben namelijk geen kaart om mee te nemen. De foto blijkt uiteindelijk erg handig want borden, dat kennen ze hier niet.

Eerste halte is de main view point. Sander is ondertussen onderkoelt dus we doen eerst even opwarmen in de zon en een koekje weg werken. Daarna eens kijken waar we naartoe gereden zijn.

Van de main view point rijden we door naar de hikers view point. En daarna naar nog 4 andere view points. Uiteindelijk lijken alle view points wel een beetje op elkaar dus rijden we snel verder. De laatste 3 liggen trouwens best wel aan een slecht pad. Op de terugweg raak ik een paar stenen verkeerd en ga ik bijna onderuit.

We verlaten de Fish River Canyon en rijden richting Grunau. Onderweg stoppen we ergens om op de kaart te kijken en dan worden we aangesproken door een Australische. Ze wil weten hoe de weg is naar de Fish River en we kletsen een beetje. Daarna rijden we een klein stukje verder tot we een geschikte boom vinden voor te lunchen. Hier kunnnen we meteen weer hout sprokkelen voor de braai.

Met een motor volgeladen en een topkoffer vol met kleine houtjes rijden we door. We komen nog een pas op bord tegen met een nieuw diersoort, de struisvogel.

In de verte zien we ook struisvogels maar die willen helaas niet bij het bord poseren. De borden staan hier trouwens een meter of 10 naast de weg, willen ze de weg gaan verbreden?

In Grunau rijden we naar het tankstation, tijd om de banden op te pompen want nu volgt asfalt. Alleen heeft de pomp geen lucht! We rijden de laatste 55 km van vandaag over asfalt maar met half volle banden. In Karasburg aangekomen is ook hier bij de pomp geen lucht. De supermarkt is ook een beetje een domper. We hebben braaihout maar zij hebben niet echt braaivlees. We beproeven ons geluk nog bij een tweede supermarkt in het dorp maar ook hier geen geluk. We besluiten maar mexicaans te maken en van het hout een kampvuurtje te stoken.

We rijden door naar de camping, iets van 28 km buiten Karasburg. Een offroad pad van 5 km en met 3 hekken lijdt naar een camping, luxe accomodation staat op het bord. De camping is echter niet echt luxe. Op de camping staat al een stel Nederlanders met een camper, die hebben we vandaag ook bij de Fish River Canyon gezien! We maken een praatje en zetten daarna de tent op.

Als de tent staat is het etenstijd en tijd om de camping te betalen, die kost 120 dollar per persoon. Ik zeg wel even dat het erg duur is voor een camping waar eigenlijk niets is. Duur zegt de vrouw, nee hoor Etoshia is duurder. Ja maar mevrouw dat is het natuurpark van Namibie, met allerlei dieren! Hier is niets! Ik vertel dat de meeste campings de helft van de prijs zijn maar ja veel keus hebben we niet. We betalen 240 dollar en gaan morgen naar Zuid-Afrika!