De laatste loodjes

Van Luderitz, Namibie naar Rosh Pinah, Namibie
We slapen langer uit dan gewoolijk, in een hotel kamer is dat toch makkelijker. Na het ontbijt gaan we eerst even boodschappen doen. Vanavond willen we braaien maar omdat we denken dat er in Rosh Pinah geen fatsoenlijke supermarkt is nemen we nu vast vlees en groente mee.

De terugweg van Luderitz is winderiger als gisteren, maar daarbij is het wel warmer.

Een beetje scheefhangend in de wind rijden we de 125 km terug naar Aus.

Daar even tanken en dan weer door.

Bij een picnic plek lunchen we en doen we meteen wat hout sprokkelen voor de braai. Met een gevulde topkoffer en met een lading grotere houtjes op mijn zadel gebonden rijden we verder. Garmin heeft een belachelijke eindtijd berekend. Uiteindelijk denkt hij dat we over de laatste 50 km 1,5 uur gaan doen! Waar gaan we heen?

In Rosh Pinah aangekomen tanken we weer en dan rijden we naar de Wimpies, we bedachten ons onderweg dat Heidi en Tony ons verteld hadden dat er een Wimpies is. Bij de Wimpies ervaren we weer een mooi staaltje Namibische bedieningskunde. We krijgen de kaarten uitgereikt en we zeggen dat we al weten wat we willen. For me the Choco Crunch please, the icecream Choco Crunch (omdat deze twee keer op de kaart staat een keer als ijsje en een keer als wafel). Ze opent het boek, we have different flavors of ice cream. Yes I know I want the Choco Crunch en ik wijs hem aan op de kaart (OK hij blijkt Choc Crunch te heten maar dat had ze toch wel kunnen snappen??). Ok one Choc Crunch and that's it for you two? Neeeee dat is mijn bestelling nu moet Sander nog! Sander wijst maar meteen aan ik wil de Bar One ice cream maar ook hij moet het twee keer zeggen en aanwijzen voor ze het begrijpt. Zucht. We krijgen onze ijsjes en als we die op hebben lopen we naar de Spar voor wat bier. Blijkt dat de Spar hier gewoon groter is dan in Luderitz! Maar ook hier gaat het bij de kassa weer mis. Het bier scant 14 dollar maar op het kaartje staat 13 dollar. Ik zeg er wat van en het meisije antwoord oh dan moeten we gewoon het kaartje weghalen. Nee, je moet de goede prijs er ophangen of het bier voor 13 verkopen. Het meisje verdwijnt en komt 10 minuten later terug, ze scant het bier weer en nu kost het 13. Ze heeft de prijs in de computer aangepast?

Als ook het bier in de topkoffer verdwenen is moeten we nog 17 km. We beginnen, we rijden Rosh Pinah uit. We zien een pad links van ons maar volgen de weg. Tot die een bocht naar rechts maakt en het wel duidelijk wordt dat we dat pad links moeten hebben. Er komt nog een afslag en daar staat ook een bordje bij, Namuskluft camping 14 km. We draaien de weg af en dan begint de pret. Zand, zand en nog meer zand. Een paar opsplitsingen van wegen. Bij een komt een jeep ons tegemoet en die zegt ons het linker spoor te nemen. We ploeteren door. Nu begrijpen we waarom Garmin denkt dat we hier een uur over gaan doen!

De eerste valpartij laat niet lang op zich wachten. Sander zet me overeind en daar gaan we weer. Er zitten wat hardere stukken tussen dus soms schiet het een beetje op. Met nog 9 km te gaan val ik een tweede keer.

Sander zet me weer overeind en we gaan weer door. Ondertussen zijn we te ver om om te keren. Maar jongens, dit is toch geen oprit?

Na de derde valpartij besluit Sander mijn banden af te laten lopen. Dat helpt! De laatste 7 km leg ik af zonder valpartij! Uitgeput komen we, toch slechts 45 minuten later aan bij de receptie. Voor de verandering zijn we weer eens de enige op de camping. Niet dat we hier andere motorrijders verwachten.

We zetten de tent op, eerst met titanium haringen maar omdat de grond zo zacht is vervangen we die door de zandharingen. Als ik mijn laatste de grond in timmer voel ik weerstand. Ik trek de haring er weer uit en er komt een fontijntje de grond uit. Wie legt hier nu 10 cm onder de grond een waterleiding? En waarom wordt je daar niet voor gewaarschuwd? We plakken het gat zo goed als kwaad dat het gaat af met ducktape en nog wat tierips. Hopelijk droogt het een beetje op anders moeten we ze morgen toch informeren dat er een klein gaatje in hun leiding zit.

Als we bezig zijn met onze braai voor te bereiden komt er nog een jeep op de camping staan. Zijn we toch niet de enige gasten op de camping. We stoken een vuurtje, maken de sla klaar en zetten voor het eerst onze BBQ in elkaar.

De worst en de steak smaken prima en ons vuurtje doet het verbazingwekkend goed. We eten dan ook met smaak onze buikjes vol. Daarna is het tijd voor de afwas en dan nog wat meer hout sprokkelen voor een kampvuurtje en een biertje. Daarna moeten we maar vroeg naar bed, ons geestelijk voorbereiden op de 14 horror kilometers die we morgen weer terug moeten....