En wederom telefoon-loos

De achtste dag Windhoek, Namibie
Het lukt zowaar om deze ochtend via de life chat verbinding te krijgen met Samsung! Niet dat we daar veel aan hebben. De medewerker komt niet verder dan dat we contact moeten opnemen met Daisy. De medewerker zelf kan niets, ook niet ons telefoonnummer of email adres doorgeven aan Daisy zodat die ons kan contacteren. Dus stappen wij iets voor 9 uur dan maar de straat op om naar het hoofdkantoor hier te lopen.

Bij het smart care center annex hoofdkantoor aangekomen stappen we af op de vrouw achter de balie. We leggen ons probleem voor. Ze roept er iemand bij, dat blijkt later de schoonmaakster te zijn, die praat weer met iemand achter, iemand van de technische dienst zegt de vrouw achter de balie. De man van de technische dienst antwoord met dat we GPS kunnen downloaden. Ik moet meteen lachen, mevrouw zeggen we, als dit uw technische dienst is zal ik toch maar snel andere mensen in dienst nemen. Hardware valt niet te downloaden via de playstore!

De vrouw communiceert dit, via de schoonmaakster, terug aan de technische dienst. Wij krijgen nu te horen dat we moeten wachten want er is op dit moment niemand van het hoofdkantoor aanwezig. Geen probleem ze hebben een heerlijke bank staan en wij gaan rustig zitten te wachten. Als ze doorkrijgen dat wij niet vertrekken wordt er wat rondgelopen en gevraagd. Uiteindelijk komt een blanke man naar ons toe. Hij wil de telefoon. Later ontdekken we dat hij de Key Manager van Samsung Namibie is, whatever that may be. Hij zet WiFi aan en uiteraard ook mobiele data en wil GPS downloaden. Ik maak weer een opmerking over de mobiele data, nee zegt de man ik gebruik de WiFi zodra ik ermee verbinding heb. Nou meneer en tot die tijd blijft mijn mobiele data dus uit staan! Dat is mijn tegoed! Na een tijdje geeft hij het op, als er geen GPS in de balk bovenin staat zit het er niet op. Nee duh dat wisten wij ook al. Maar goed de man is wel doortastend. Hij pakt de telefoon erbij en een tijdje later is hij terug. Hij heeft de eigenaar van Samsung Wernhill Park en van een andere Samsung store hier gesproken en er komt een ander mobieltje voor ons aan. Dat we de doos niet meer hebben is geen probleem. Hebben we nog 10 minuten?

Iets meer dan 10 minuten later stapt er iemand binnen, een zwarte in joggingbroek met een pocket in zijn hand. Dit kan de eigenaar toch niet zijn? Dat is hij ook niet maar de chauffeur van de man. Hij komt wel ons de telefoon brengen. De key manager komt met de chauffeur naar ons toe. Kijk hierbij je andere telefoon. Er is 1 probleem, de nieuwe telefoon kost 770 dollar en wij hebben 1100 dollar betaald. Willen wij met de chauffeur mee naar Wernhill park dan krijgen we daar het teveel betaalde terug. Eventueel kunnen we daar ook de Pocket inruilen tegen een Music (omdat de Pocket geen dual sim is en de music wel) de Music is eigenlijk duurder maar we krijgen hem voor de prijs van de Star. Uiteraard geen probleem dus wij gaan met de chauffeur, de Star en de Pocket naar Wernhill Park.

Onderweg naar Wernhill zeggen Sander en ik nog, wel aardig dat de eigenaar de telefoon voor 770 voor ons regelt, maar dat zal wel een verontschuldiging zijn voor al het gezeik wat we nu al dagen hebben met de telefoon en de gemaakte kosten van het kopen van screenprotector, protectiehoes en meerdere malen beltegoed om Zuid Afrika te bellen.

Bij de Samsung store aangekomen geven we de telefoon terug. We openen de doos van de Pocket en ontdekken dat hier geen SD kaart bij geleverd wordt. Dat is jammer, maar voor de 330 die we terug krijgen kunnen we wel een SD kopen. De tweede domper is dat de Pocket gewone sim heeft, onze simkaart is nu al geknipt in Micro sim formaat. Maar de derde domper slaat alles.

De medewerker zegt OK nu zijn jullie blij? Nee zeg ik nu die 330 dollar nog terug. Nou dat kan dus echt niet, hij belt de eigenaar van de zaak en zegt dat wij 330 dollar terug willen. Ik krijg de eigenaar aan de lijn en die man begint al meteen pissig tegen me uit te vallen. Wat is er nu weer? Hij regelt voor ons een betere telefoon dan die we hadden (zijn personeel zegt dat de Star een betere telefoon is) en nu willen wij de 330 verschil terug? Waar halen we het gore lef vandaan? Ehh sorry meneer maar de Key Manager zei we hebben een keus 330 dollar terug, ruilen tegen een Music, of een derde optie de chauffeur met de star laten gaan en niets van die 330 dollar terug zien. Die laatste optie vertel ik de eigenaar maar niet want de Key Manager zei dat ook met een glimlach van dat kan maar dan loop je geld mis. Ik zeg dat wij die 330 terug willen ook als compensatie voor al het ongemak wat we gehad hebben. De eigenaar zegt daarop dat hij al super vriendelijk is door de telefoon te ruilen want wij hebben niet eens aangegeven GPS te willen bij de aankoop. Hij heeft geinformeerd bij zijn personeel en die zeggen dat wij er niet om gevraagd hebben (en zijn personeel weet dus niet eens wat GPS is). De eigenaar zegt dat hij de Key Manager gaat bellen.

Een tijdje later belt de eigenaar weer terug. Deze keer spreekt Sander met hem omdat ik al vuur sta te spuwen. Ook tegen Sander begint hij op de verkeerde toon. Hij zegt dat wij duidelijk niet weten wat we willen en dat we het geld van de telefoon kunnen terugkrijgen en dan moeten oprotten uit zijn winkel, dan hangt hij op. Lekkere eigenaar is dit.....

We eisen ons geld terug en vragen een kopie van de bon. Die kunnen we uiteraard niet krijgen. Van de star heb ik al een kopie dus echt een ramp is het niet. Met de 1100 op zak verlaten we pissig de winkel. Vooral het feit dat de eigenaar zegt dat het een betere telefoon is, terwijl zijn personeel zegt dat de star beter is irriteert ons. Daarnaast het feit dat hij ons leugenaars noemt. Van klant tevredenheid heeft deze man duidelijk nog nooit gehoord.

Nog steeds kwaad lopen we terug naar de Samsung Smart Care Center. De Key Manager had gezegd als er iets is moeten we hem bellen, maar ja we hebben nu geen telefoon meer. Dan horen we getoeter naast ons. Het is de chauffeur, stap in ik breng jullie terug. Hij vraagt wel of we niet boos op hem zijn, uiteraard zijn we dat niet, hij is maar een chauffeur. Hij zet ons af voor de deur, we bedanken de man voor zijn vriendelijkheid, wensen hem een prettige dag en stappen voor de tweede maal vandaag de Smart Care Center in.

Je raad vast wel wie er niet meer op kantoor was? De Key Manager was net de deur uit (goh wat een toeval!) hij heeft gezegd dat we maar met Stanley moeten praten. Die was toevallig ook net de deur uit! Zit dezelfde vrouw achter de balie weer met ons opgescheept. Die weet ondertussen al dat wij niet zomaar vertrekken. Ze probeert te zeggen dat we kunnen bellen maar als wij uitleggen wat er net gebeurd is en dat we nu dus geen telefoon meer hebben loopt ze naar haar manager. Die zegt dat ze ons maar de contact gegevens van de African Regional Manager in Namibia moet geven. Die krijgen we netjes op een blaadje mee, naam, functie, email en telefoonnummer.

We lopen terug naar de camping en zetten de laptop maar weer aan. Eerst maar 'eventjes' een mailtje naar de baas van Samsung sturen. Dat mailtje wordt uiteindelijk 3 A4tjes lang daarin vertellen we het hele verhaal van de aankoop, de customer service, Wernhill Park en het omruil dillema van die ochtend.

Terwijl we op antwoord wachten kunnen we ons in andere uitdagingen verdiepen. Post naar Namibie krijgen. Dat kan wel, alleen als je DHL moet geloven is de goedkoopste manier nog altijd 52 euro en dan kun je een brief verzenden. Via DHL4You can het voor 32,50 een pakket van 10 kg, maar na wat bellen ontdekken we dat dat 9 tot 11 werkdagen duurt. We kunnen dus kiezen voor een duur rijbewijs (waarvoor we daarna dan nog een keer verzendkosten moeten betalen om het rijbewijs weer hier te krijgen) of voor langer wachten op het rijbewijs. Uiteindelijk kiezen we voor het laatste, we hebben een gelegaliseerd kopie we wachten wel wat langer op ons rijbewijs.

Aan het eind van de middag krijgen we antwoord van de baas van Samsung, wat een verschrikkelijk verhaal en tot wanneer zijn we in Windhoek? We antwoorden tot maandag waarop hij voorsteld vrijdag in de namiddag af te spreken hij moet namelijk vanavond naar Johannesburg vliegen en is vrijdag pas terug. Wij gaan akkoord en vragen nog een tijd en plaats. Tot op heden daar nog geen antwoord op......

In de avond besluiten we een andere kant op te lopen. Sander wil eens iets anders dan friet. We gaan eten bij een pizzaria. Die blijkt in een winkelcentrum te liggen.

Een modern winkelcentrum in regenboog kleuren.

We gaan naar de tweede verdieping om naar de pizzaria te gaan. Hij ziet er super sjiek uit maar als we de kaart krijgen blijken de prijzen mee te vallen. We vragen naar het bier. Ze hebben grote Hansa glazen en Windhoek. De Hansa vertelt het meisje hebben ze alleen niet. Doe dan maar de Windhoek. Een tijdje later komt ze terug. De grote Windhoek heeft ze ook niet, enkel kleintjes. Hmm dat begint niet goed, doe dan maar 2 kleintjes.

We bestellen de pizza, de mijne wordt goedgekeurd maar bij Sander zijn keuze zegt ze sorry ik heb geen ham. Sander buigt zich weer over de kaart, niet wetende wat dan te kiezen. Dan zegt de serveerster, weet je ik kan het ook even in de keuken navragen, vanmiddag hadden we geen ham maar misschien nu wel. Briljant plan mevrouw. Een tijdje later is ze terug, ze hebben ham dus Sander kan zijn Freddy Finger Pizza krijgen.

De pizza smaakt uitstekend. Een klein probleempje en dat is de afmeting. Het ding is te groot! Ik geef 1/8ste aan Sander en moet zelfs dan nog goed mijn best doen om de rest op te krijgen. Ook Sander heeft moeite, na 7/8ste heeft hij genoeg, na een hele zit hij vol en mijn 1/8ste is bij hem ook het stuk wat de plof level doet bereiken. Maar goed dat we nog 3,5 km terug moeten lopen.

De serveerster moet ook lachen, wat knap dat we alles op hebben. Ik vraag of de meeste mensen een pizza delen, ja zegt ze, het probleem is hier dat we maar 1 maat pizza hebben en dat is een grote. Zijn we weer veelvraten geweest??

We krijgen de rekening, ik vul weer het bedrag fooi in en dan het totaal (dat moet je hier op de rekening erbij schrijven), vul meteen de enquete in die erbij zit en dan begint het lange wachten op het wisselgeld. Uiteindelijk komt de manager (of eigenaresse) het wisselgeld brengen en meteen een praatje maken. We zijn de eerste die invullen dat we bij de tent zijn gekomen via tripadvisor. Door het praatje let ik niet goed op het wisselgeld. Ik zie dat ik niet de 25 terug krijg die ik verwacht maar iets met een 1 ik zeg dus dat de fooi er niet is afgehaald en leg de fooi terug en pak de rest. Pas onder het lopen terug naar de camping dringt tot me door dat ook het wisselgeld niet goed ging, in plaats van 41 heb ik slechts 31 dollar terug gekregen. Weer een gevalletje van niet kunnen rekenen??

Terug bij de camping stuur ik het restaurant meteen een berichtje dat ze een foutje hebben gemaakt met het wisselgeld. Nu is 10 dollar minder dan een euro, niet genoeg om voor terug te lopen dus, maar toch erg netjes is het niet. Daarna drinken we nog een biertje. Vanavond niet al te laat naar bed want morgen moeten we wederom de tent wegbrengen voor reparatie (nu heeft een andere rits het begeven) en we hebben nu dus wederom geen wekker.