Sossusvlei

Van Solitaire, Namibie naar A little Sossus lodge, Namibie
Voor het eerst in tijden gebruiken we weer ons brandertje om koffie en thee te maken. We zijn het nog niet verleerd en genieten van een lekker ontbijtje in de buitenlucht. Daarna stappen we op de motor en gaan richting Sesriem.

De weg is beter als gisteren, tot je bij de afslag Sesriem komt dan. Daarna krijg je weer mooie zandbakjes. Gelukkig is het dan niet ver meer. Na 12 km komen we bij een toegangshek. De man vertelt ons meteen al dat motoren niet zijn toegestaan. Waarom dan meneer? Er ligt 60 km asfalt daar! We mogen uiteindelijk door het hek en moeten het maar bij de receptie gaan vragen.

Sander en ik lopen de receptie binnen in onze motorkleding. We willen naar de Sossusvlei, hoeveel mensen vraagt de vrouw? Twee personen. Ze schrijft al op 2 x 80. Your car registration number please, ik zeg dat het een motor is. Motorbikes are not allowed. Weer gaan we de discussie aan waarom dan niet. De vrouw achter de balie kan het ons niet vertellen, de baas heeft gezegd mag niet. Gelukkig voor haar springt een oudere collega bij, omdat in het verleden motoren van de weg af zijn gegaan. Weer houden Sander en ik het betoog dat een 4x4, die wel is toegestaan, veel makkelijker van de weg af kan dan motoren en dat wij in het bijzonder, met onze 265 kg zware motoren helemaal niet van de weg af willen! Ze hebben er geen boodschap aan, we zijn niet de eerste die klagen maar het mag gewoon niet.

Sander en ik keren om en gaan buiten wachten.

Wachten op auto's die naar binnen gaan en dan maar vragen of we mee mogen. Een man van het NWR park komt voorbij en biedt ons een lift aan met zijn eigen auto. Voor 300 dollar wil hij ons wel meenemen, daar kan hij de benzine van betalen. Ik vertel de man dat als 120 km rijden hem 300 dollar benzine kost dat hij een andere auto moet kopen, dan rijdt zijn golf namelijk iets van 1 op 4!

We vragen verschillende mensen maar veel geluk hebben we niet, ze gaan niet, ze hebben geen ruimte, of ze willen simpelweg niemand meenemen. Een buschauffeur adviseert ons naar buiten te gaan en naar de camping aan de overkant te gaan. Daar bij de shop moeten we maar uitleggen dat we met de motor er niet in mogen (vindt de man ook waanzin) en dat we een lift willen zoeken onder de camping gasten. Sander en ik lopen erheen en gaan de shop in. De blanke waar de chauffeur het over had zien we niet. De camping prijzen wel en daar schrikken we wel van, 155 dollar per persoon en 120 dollar per site, dat is in totaal 430 dollar! In Windhoek betaalden we 150 voor ons tweeen!

Als we terug lopen naar onze motoren heeft Sander er genoeg van. Wat is dit voor een land om toeristen zo uit te zuigen en wat is het gezeur met motoren mogen hier niet in! Hij loopt te vloeken en te tieren als er een auto naast ons stopt. De mensen hadden we een lift gevraagd maar die hadden aangegeven niet te gaan. Nu stoppen ze en leggen ze uit, wij gaan niet vandaag maar morgen. Als we willen kunnen we morgen mee, dan moeten we om 6:30 bij het hek staan. De Zwitsers hebben een reuze 4x4 met een volledig lege achterbank en bakkie. Ze vertellen ons dat ze bij A little Sossus slapen. Ze weten niet of ze daar ook ruimte hebben voor ons. We bedanken Heidi en Tony en spreken af om 6:30 bij het hek.

Nu we een lift hebben naar de Sossusvlei zoeken we enkel nog een betaalbare slaapplek. We vragen het bij het park en die zeggen dat kamperen 125 dollar per persoon is. Dat is al beter dan de overkant. Na wat doorvragen blijkt echter dat je daarnaast ook 80 dollar per persoon park fees moet betalen, of je nu naar de duinen gaat of niet (en wij gaan niet want wij mogen dus niet over de 60 km asfalt erheen rijden) je moet de 80 dollar betalen. In totaal dus 410 dollar voor een nachtje kamperen. We besluiten maar de gok te wagen en naar A little Sossus te gaan, volgens Garmin is daar ook een camp site.

Bij de lodge aangekomen vertelt de receptionist ons dat de camping aan de overkant is en dat er plek zat is. Kamperen is 100 dollar per persoon. We zoeken eerst de Zwitsers op en vragen of we morgen vanaf hier kunnen meerijden. Dat vinden ze geen probleem. We stappen weer op de motor en rijden naar de overkant van de straat. Daar staat een mooie poster van de Sossusvlei.

Jammer dat we er niet op de motor heen mogen. We krijgen kampeer plek nummer 6 toegewezen. We zien een circel in het midden van het gras. Aan de overkant hadden ze het toch over een schaduwrijk plekje? We besluiten eerst maar het zwembad in te duiken want het is veel te heet om nu de tent neer te zetten.

Dan krijgen we het ook door. De huisjes die we zien zijn geen huisjes maar een soort drive in garage, daar kun je de motor zetten en je tent in zetten. Er aan vast is een keukentje, stroom, douche en toilet! Na het zwemmen pakken we dus de motoren en rijden ze huisje 6 in. Daar nemen we een douche en besluiten we, omdat we morgen om 5:30 klaar moeten staan aan de overkant, enkel matjes in het keukentje te leggen en zo te gaan slapen.

Om 17 uur gaan we weer naar de andere kant, eens kijken of we daar in het restaurant kunnen eten en een brood kunnen krijgen voor morgen. Eten kan maar je kan enkel meedoen aan een 5 gangen diner, dat kost 230 dollar per persoon. Erg duur maar veel keus is hier niet, het is zelf koken, of 460 dollar betalen. We kiezen voor het laatste, dan kunnen we meteen beter kennis maken met de Zwitsers. Het eten wordt pas om 19:30 opgediend, we hebben echter nu al honger. Dan blijkt dat het gebak wat in het restaurant staat dat je dat gewoon mag pakken. Ik haal eerst 2 stukjes citroen cake voor Sander en mij en loop erna nog eens om koffie en thee te halen. Als ik terug kom heeft Sander, gezelligheidsdier dat hij is, zijn plak cake al opgegeten. Hij wou echt maar 1 hapje proeven hoor, maar de cake was zo lekker! De cake is inderdaad erg lekker. Enkel ons fatsoen weerhoudt ons ervan een tweede stuk te gaan halen. Als het feestmaal dan eindelijk begint we schuiven 2 tafels bijeen om te kunnen kletsen met Tony en Heidi. Ze zijn 4 weken in Namibie op vakantie en maken een rondreis. Thuis hebben ze een Harley en Tony had onze motoren bij de Sossusvlei entree al bewonderd. Hij had alle landen gezien die op de koffers stonden en eigenlijk gaf bij hun dat de doorslag ons een lift aan te bieden. Maar waarom vragen ze zich wel af, durven we niet? Als we vertellen dat we er niet in mogen zijn ook zij verbaasd. Er ligt toch een goede weg? Tja wij snappen het ook niet. Ons eten is trouwens wel erg lekker, eerst een tonijn salade, dan een asperge quiche, dan boboti met rijst, sperziebonen en een of andere oranje schijf (butternut) en als toetje een cake met chocolade mousse. Heidi hoeft de hare niet dus Sander en ik boffen nog eens, ieder anderhalf stukje cake met mousse.

Drie uur en 4 gangen later (die vijfde gang ontdekken we later is dat je zelf koffie of thee kunt pakken) nemen we afscheid van Tony en Heidi, tot morgen ochtend erg vroeg. We hebben een gezellige avond gehad waarin we onze foto's hebben uitgewisseld en een gezellig gesprek gevoerd hebben (in het Duits met soms wat Engels). De man van de lodge geeft ons een lift terug naar de camping en daar mogen we nog even onze bedjes oppompen, slaapzakje neerleggen en dan volgt een korte, winderige nacht waarin we eigenlijk niet al te goed slapen.