Koud, winderig, Luderitz

Van Helmeringhausen, Namibie naar Luderitz, Namibie
We zijn vandaag op tijd wakker om de zon te zien opkomen!

Na de zonsopkomst bekijken we eens wat ons nu de halve nacht heeft wakker gehouden. Dat blijken rupsjes te zijn. Die vallen uit de boom op het tent doek. De tent zit nu helemaal onder.

We ontbijten, pakken in en vertrekken. Eerste etape gaat naar Aus. Henk vertelde ons gisteren dat we kunnen kiezen voor de korte, iets lastigere weg, naar Aus of een langere makkelijkere. De korte was ons initiele plan en we besluiten die te nemen. In het begin treffen we meteen een grote zandbak. Sander en ik slingeren ons er een weg doorheen. Daarna is de weg eigenlijk prima, we halen weer een gemiddelde snelheid van 70 km per uur. De laatste 10 km gravel zijn weer iets zanderiger dus dan gaat het langzamer.

In Aus tanken we en dan rijden we door naar Luderitz. Het wordt kouder en winderiger naar mate we dichterbij komen. En wat is de weg saai! Een lange rechte streep met aan beide zijdes niets te zien. Pas als je bijna bij Luderitz bent komen er bergen en bochten.

We rijden eerst naar Kolmannskupe, een verlaten mijn stadje.

We bekijken alle huizen, de club Canadezen zijn er ook al, die doen een rondleiding. We worden uitgenodigd ons aan te sluiten bij de rondleiding maar Sander en ik lopen liever zelf wat rond.

Na de Kolmannskuppe rijden we door naar Dias Point. Het vergt enig zoekwerk. Onze navigatie laat ons shark island oprijden en trekt dan een rechte streep dwars door de zee naar Dias Point. Zo gaan we natuurlijk niet rijden! Na enig zoekwerk vinden we de juiste weg. Bij Dias Point aangekomen pakken we onze lunch spullen en lopen naar de rotsen om te lunchen en de zeehonden te bekijken.

Als ons eten op is lopen we terug naar de motoren. Nog even wat foto's maken van de flamingo's en dan keren we terug naar Luderitz.

In Luderitz rijden we naar de element backpackers. Die zitten helaas al vol. We zoeken verder en komen dan bij Hansa Guest House. Ze zitten vol maar de vrouw is aller aardigst. Ze belt rond en vindt een plekje voor ons. Helaas weet ze de naam van de plek niet, de straat ook niet en kaart lezen kan ze ook niet. Ze vraagt of we een restaurant kennen. Garmin kent die dus we zeggen ja. Dan rijdt je door. Ehhh ja mevrouw maar waarheen? Links of rechts? Ze belt nog eens en krijgt de naam te horen, wij kunnen slapen bij Roubix Den. Die kent Garmin dus we bedanken de vrouw en vertrekken daarheen. Aangekomen bij Roubix laat de vrouw ons de kamer zien. Drie bedden, een koelkast, douche en toilet en een braaiplek. De prijs is maar 10 dollar duurder als wat we de laatste tijd kwijt zijn aan kamperen! We zeggen dan ook maar meteen ja.

We zetten de spullen in de kamer en gaan meteen op stap. We gaan het rondje lopen langs alle historische gebouwen. Een uur en 22 gebouwen later hebben we alles bekeken op 2 gebouwen na, die zijn simpel weg te ver weg.

We hebben ook meteen de supermarkt bekeken. Die is een beetje een domper. Geen braai vlees te krijgen. Dan toch maar naar een restaurant.

Terug op onze kamer raadplegen we de lonely planet en kiezen een restaurant. Als we daar heen lopen is er echter niemand te vinden. Als we eindelijk de aandacht van iemand hebben getrokken blijkt de chef kok er niet te zijn. De vrouw kan wel iets voor ons maken? We bedanken en lopen verder. Uiteindelijk belanden we bij een bistro. Ze staan op het punt van sluiten maar willen nog wel iets voor ons maken. Daar zijn we blij om want het aantal restaurants in Luderitz is bedroevend laag. We nemen beide de bratwurst, pork chops, lamb chop schotel. Die smaakt uitstekend! Met een goed gevulde maag lopen we, in een ondertussen koud en stormachtig Luderitz, naar het Nest Hotel waar de Canadezen zitten. Die zijn echter nog aan het eten dus besluiten we terug te keren naar ons hotel. Na een warme douche om weer op te warmen is het tijd voor een biertje.