Olifant gespot!!!

Van Sibata, Guinee naar N'Zerekore, Guinee
We hebben onze wekker om 5:45 gezet. Toch ben ik al een tijdje wakker als de wekker af gaat. Omdat gisteren de man die ons om 16:30 zou oppikken ook een half uur te vroeg was en het beter is vroeg naar de olifanten te gaan wil ik graag om 7 uur klaar staan. De chef gaf aan dat de wandeling, afhankelijk van het feit hoe snel we olifanten vinden tot 16 uur kan duren dus willen we ook graag onze tent al ingepakt hebben.

We beginnen met inpakken, omdat het zo vroeg is trekken we nu gelukkig geen bekijks. Als de tent weg is gaan we ontbijten. Helaas moeten we ons ontbijt onderbreken om even snel te vluchten want er komt zeer grijze lucht aan en het gaat waaien. We zijn net op tijd met onze spullen in veiligheid te brengen. We mogen schuilen op de veranda van het naastgelegen huisje. Als het daar ook te nat wordt mogen we ook binnenkomen van de man maar gelukkig wordt het zo erg niet.

Het wordt 7:30 en geen gids maar wel regen. Het wordt 8 uur en geen gids maar wel regen. Het wordt ook 8:30 en dan om 8:45 komt de gids aanzetten. Het regent nog steeds maar wel een stuk minder. Onze gids zegt dat we moeten volgen. Dat doen we, straat over en rechtstreeks naar de chef. Die zegt iets wat we niet snappen en dan gaan we door. Naar de kroeg. In de kroeg mogen we zitten en de gids krijgt een beker vol met iets. Gezien zijn zeik-natte pakje zal het wel iets met alcohol zijn. Daarna moeten we in de kroeg wachten en gaat de gids weg. Prima maar als ze gaan roken in het kroegje en ons een wit achtig onwijs stinkend goedje (palmwijn) aanbieden besluiten wij maar om buiten te wachten. We vinden de gids terug die aan het eten is. Als hij zijn bordje leeg heeft brengen we nog een bezoek aan zijn huisje en dan zijn we klaar voor de wandeling.

We lopen over de hoofdweg tot we bij een auto komen, bij die auto zijn mannen en vrouwen bezig met palmwijn te filteren en over te gieten van de ene jerrican in de andere. Een stank die dat geeft, die is niet te beschrijven.

We lopen het bos in over een paadje en vinden al snel de eerste voetafdrukken van een olifant. Een grote olifant want de voet afdrukken zijn ook mega. Het paadje gaat al snel over in een smaller paadje en dan over in boomstronken waarover je moet balanceren. Dan verlaat de gids de boomstronken en loopt zo een moeras in. Terwijl hij tot zijn enkels wegzakt en verder gaat wachten wij even. Tot hij zegt kom hier, dan ga ook ik het moeras in en probeer van plantenbol naar plantenbol te stappen om zo droog mogelijk te blijven. Helaas voor Sander met zijn 100+ kilo, die heeft het iets moeilijker, of eigenlijk de plantenbolletjes onder zijn schoenen. Hij zakt een paar keer toch wel een aardig stukje het moeras in en zijn broek is dan ook in no-time smerig.

Uiteindelijk wou de gids ons daar enkel de wasplaats van de olifanten laten zien, daarna is het dezelfde weg terug naar de boomstammen. We hebben wel lol over hoeveel moeite het ons kost om er te lopen en dat we toch graag schoon hadden willen blijven.

We lopen weer verder en komen bij een hutje wat afgelopen nacht door olifanten wat kleiner is gemaakt. Het zijn niet echt hutjes waar iemand in woont maar meer een soort rustplek. Als we die hebben gezien waadt hij door een stroompje waar hij tot ruim over de knieen in weg zakt. Aan de andere kant zegt hij kom. Ja dag vriend, dat doen we dus niet, zoek maar een andere plek waar we over kunnen. Tot de knieen in het water betekend volledig natte motorschoenen en daar hebben we geen trek in. Als hij doorheeft dat we niet komen komt hij terug en zoekt een andere plek. Een stuk verderop maakt hij voor ons ieder een lange stok en met behulp van die stok, een boomstam en een struik stronk kunnen we het water over.

We steken een ander stuk vlakte over, je moet goed opletten waar je gaat staan anders zak je zo een heel stuk de grond in. Aan de andere kant duiken we weer het dichte bos in en wat loopt daar te eten? Een hele grote olifant! Helaas duikt de gids weg en stapt naar achter waardoor Sander en ik denken dat we moeten wegwezen en ook omkeren. Nee weer omdraaien en kijken en dan trekt hij ons weer weg. Aardig wat verwarring alom dus waardoor zowel Sander als ik slechts een zeer kleine glimps van een olifant gezien hebben. Maar we hebben een olifant gezien!

Nu denkt de gids dat we klaar zijn en terug kunnen. We zijn pas een uur aan het lopen en hebben slechts een glimps gezien, laten we doorgaan. We lopen wat verder en een stukje verderop ziet de gids weer een olifant. Maar het is een moeder met een kleine dus wij mogen niet kijken maar moeten snel wegwezen voor ze boos wordt. Daarna heeft hij er duidelijk ook genoeg van. Hij banjert terug naar de vlakte en daar stapt Sander ergens op hetzelfde plantenbolletje als waar ik op gestaan heb. Helaas besluit het bolletje dat het zijn gewicht niet wil dragen en ploep daar verdwijnt een halve Sannie het gat in. Met een broekspijp nat tot aan zijn knie en de modder spetters tot in zijn nek gaan we verder.

Het maakt de gids ook niet veel meer uit of we protesteren of niet hij gaat door. Ik stap nog ergens op een stuk slijk wat spek glad is en beland ook in een spaghaat waarbij 1 been tot ver voorbij de schoenen rand in de modder verdwijnt. Beide nu met een soppende broekspijp en schoen gaan we verder. Bij een riviertje waar we te hard protesteren vindt de gids nog wel een mooie boomstam waarover we mogen balanceren.

Daarna glij ik nog eens ergens uit. Uiteindelijk zijn we beide met modder besmeurd en nat als we uit het bos weer tevoorschijnkomen. En dat allemaal binnen 3 uur tijd!

Terug bij het dorp worden we afgeleverd bij de chef. Olifant gezien? Oui monsieur. Satisfy? Oui c'est un experience. Maar we vinden wel dat de gids zich een beetje makkelijk ervan afgemaakt heeft maar ja eerlijk gezegd zagen we veel langer moeras ploeteren ook niet heel erg zitten.

We zijn dismissed bij de chef en trekken de motor kleren aan. Als we willen wegrijden komt de chef nog langs en vraagt om geld. Waarom vraag ik we hebben gisteren betaald. Het antwoord snap ik niet maar hij wil geld. Dus ik laat mijn handgeschreven reçu uit het boekje zien en dan snapt hij dat ik niet nog meer ga betalen en druipt hij af.

We rijden naar N'Zerekore. Volgens Timmy (een Ghanees die we in Kissidougou ontmoet hebben) is er bij een ziekenhuis een goede guesthouse met internet en die niet al te duur is. Het kost ons ruim een uur maar we vinden de guesthouse. Helaas is het internet er niet meer (afgesloten per 1 mei) maar verder zitten we er prima. Een douche die werkt, een wc pot die doorspoelt (zal die het morgen ochtend ook nog doen??), een keuken en ze zeggen als we de was in een ton doen wordt het gewassen. Nou ik hoop dat mevrouw zich goed voorbereid want was hebben we, en vuil is het zeker!

We zitten alleen niet op loopafstand van het dorp dus 's-avonds gaan we even met 1 motor de stad in voor ons avondeten. We eten, op advies van een fransoos die we hier gesproken hebben, bij Chez Aida. We moeten de fransoos gelijk geven, het eten was er erg goed. Eindelijk weer eens groente gegeten, goede friet, champignons en een goede steak. We vinden ook de slijterij in het stadje en kopen daar nog wat bier. Kunnen we 's-avonds bij de guesthouse rustig van genieten.