De weg is weg

Van Dalaba, Guinee naar Faranah, Guinee
We zijn vroeg opgestaan en met een reden. Gisteren was er geen benzine en volgens de man van total komt dat tussen 7 en 8. Omdat hier het nationale beroep benzine verkopen is willen we vroeg bij de pomp zijn voordat alle locals die weer leeg getankt hebben en in plastic flessen langs de kant van de weg de benzine (voor uiteraard meer dan bij de pomp) verkopen.

Maar we hadden het net zo goed kunnen laten, de total is nog altijd dicht. Geen benzine hier te vinden. Volgens een man die naar ons toe komt is er wel benzine in Mamou, de volgende stad ongeveer 50 km verderop. Dat halen we nog wel dus we rijden door.

Net voor Mamou zijn verschillende tankstations en na 3 keer nee te horen hebben gekregen is het bij de vierde raak, deze heeft benzine. We tanken dus weer helemaal vol en gaan dan opzoek naar de bank om geld te pinnen. Ook die vinden we redelijk soepel en na 6 keer pinnen zijn we weer 1.200.000 GNF rijker. Tijd om door te rijden dus.

Volgens de jongens van het peace corps is de weg tussen Mamou en Faranah slecht, 1000 bommen hadden ze het over. En we moeten concluderen, ze hebben gelijk. Een gravel pad was nog beter geweest en had in ieder geval meer opgeschoten. Hier liggen stukken goed asfalt en dan opeens is er niets (vaak vooraf gegaan door een krater waar je echt niet in wil landen) of er ligt een mega gat, al dan niet over de hele breedte van de weg.

Kuilen naar het centrum van de aarde en weer terug. Het betekent in ieder geval afremmen tot bijna stilstand, het beste pad zoeken, tweede versnelling, staan en rustig erdoorheen gaan. Omdat je zo moet zoeken en iedere keer gas geven, opschakelen, remmen, terugschakelen wordt je er wel erg moe van. Als we dan ook om 16 uur in Faranah aankomen zijn we helemaal gaar. Het feit dat we ook nog eens door de gendarmerie gestopt zijn en ongeveer een kwartier in de brandende zon moesten staan wachten tot ze onze volledige laissez gespeld hadden heeft ook niet veel goed gedaan.

We rijden over een brug (een brug hier betekent ook afremmen terugschakelen door een kuilen partij en dan wat platen op en aan de andere kant ligt altijd ook een gat) het dorp in op zoek naar hotel Firya. De lonely planet is er zeer positief over. We moeten wel nog even vragen voor we erachter komen dat we terug de brug over moeten en dat het aan die kant ergens moet liggen. Wij dus weer terug en nog eens vragen en ze wijzen ons een geiten pad in. Wij het geiten pad op en we vinden hotel Firya.

Een bittere terleurstelling. Lonely planet had het over een hotel in rustige omgeving aan de Niger met een schaduwrijke tuin. Nu staat op de gevel naast hotel ook nightclub en de tuin die zijn ze aan het volbouwen met huizen. Kamperen kan hier niet maar dat is niet zo erg. We nemen wel een huisje. We komen in een kamer waar de WC stuk is, de douche stuk is, de afvoer van de kraan stuk is, de hordeur stuk is, de ventilator stuk is. Eigenlijk is alles stuk. Omdat ik een beetje oververhit ben geraakt en ook nog eens te moe ben (paar dagen slecht geslapen) trek ik het allemaal niet meer. Ik neem een douche en lig de rest van de avond voor pampus op bed. Het restaurant dat volgens zeggen open is, is dicht dus Sander moet voor de deur maar een portie adventure food voor zichzelf maken.

Om de elend compleet te maken giet het ook nog eens, als dat maar gaat stoppen anders wordt dat geitenpad morgen nog leuk!