En wat zit er 100 meter na de grens????

Van Noe, Ivoorkust naar Akwidaa, Ghana
Vanacht heel slecht geslapen. Sander had last van de stank en ik last van Sander en van een kakkerlak die langs het bed liep. We zijn dus ook in een niet al te best humeur als we opstaan. Als we brood gaan halen blijkt dat onze motoren klem gezet zijn. Voor de uitrit is een jeep geparkeerd. Verder is het zowiezo erg druk, zal de grens nog dicht zijn? We kopen wat brood en ontbijten. Daarna weet Sander gelukkig de motoren nog wel uit de parkeerplek te krijgen.

We stappen op en rijden de 50 meter naar de grens. Daar moeten we naar de politie die ook meteen onze carnet uitstempeld. Er komt weer een man aanbieden geld te wisselen maar volgens de politieman is er aan de Ghaneese grens een bank met visakaart pinautomaat. Wisselen doen we dus niet. We rijden Ivoorkust uit en Ghana in. Daar moeten we eerst naar.. iets wat we nu nog niet weten. Ze schrijven informatie uit de carnet over en geven ons een briefje mee. Daarmee moeten we naar een gebouw verderop. Helaas mogen de motoren niet blijven staan. We stappen dus op en rijden 20 meter verder. Daar moeten we ons vaccinatieboekje laten zien. Daarna mogen we een kaart invullen voor de immigratie. We krijgen wat stempels in ons paspoort en mogen dan door naar de douane. Uiteraard met je motor. Weer opstappen dus, keren en 20 meter rijden. Daar wordt eindelijk onze carnet weer ingestempeld. De briefjes van de eerste stop worden ook gestempeld en krijgen we mee. We stappen weer op en 100 meter verder vinden we de bank. We pinnen wat geld en zien dan een hotel! Naast de bank, met zwembad en internet..... We hadden dus niet in Noe hoeven te slapen maar ja dat wisten we niet. We stoppen nog een laatste keer nu voor benzine. Nu zijn we klaar voor Ghana.

We rijden over een weg met soms erg grote gaten, goed opletten dus. Opeens komen we bij een checkpoint. Ze willen paspoort zien. Geen probleem wij pakken onze paspoorten en Sander loopt met de politieman mee. Als we erna willen opstappen en wegrijden wacht de agent tot we onze helmen op hebben en handschoenen aan en zegt dan maar hiernaast moet je ook nog heen daar is douane. Wij doen weer alles uit en pakken onze tanktas. We snappen alleen niet goed wat de man wil. Motorpapieren? Uiteindelijk blijkt het om het carnet te gaan. Ze schrijven weer van alles over en dan willen ze ook in het carnet stempelen. Nou mooi niet dus, 1 stempel is genoeg en die hebben we bij de grens gehad. Ik stel voor als ze willen stempelen dat ze dat dan maar op een los blaadje doen, die bewaren wij dan wel bij onze carnet. Spontaan willen ze geen stempel meer zetten en mogen we door.

We rijden door naar Dixcove. Volgens de lonely planet zijn er 2 leuke lodges hier. Ellis hideout maar daar moet je met een kano heen. We kiezen dus voor de green turtle, 10 km van Dixcove. Wat lonely planet echter niet vermeld is dat die 10 km niet over een weg is. Tenminste dit geitenpad kun je geen weg noemen. We zijn echt meer dan stomverbaasd als we een taxi zien. Wil je zeggen dat een auto hier ook rijdt??? Het pad wordt zo slecht dat ik zelfs ergens even opgeef. Ik moet een berg op met losse stenen en diepe kuilen en Sander had een ongelukkig spoor en blijft maar ternauwenood overeind. Hier heb ik geen zin in, als ik op losse stenen val krijgen de koffers helemaal rake klappen. Ik loop de berg op en Sander rijdt mijn motor naar boven (deze keer kiest hij wel een beter pad dus gaat het nog best goed). We zijn ondertussen ook al een lodge gepasseerd en een kilometer voor de green turtle zien we er nog 1. Nu ik echter al 9 km op dit geitenpad heb afgelegd doe ik die laatste ook nog. Die green turtle moet wel erg mooi zijn. Als we er aankomen zien we 2 auto's. Een jeep en pickup, nog iets heeft zich hier de weg opgebaant dus. Ook zien we aardig wat blanken (toeristen) voor ons ook wel een uniek iets. We bestellen eerst lunch en daarna gaan we pas kijken voor te slapen. Terwijl we wachten wordt er iets uit zee gehaald. We gaan ook kijken omdat er een aardige toeloop is. Helaas is het een dode zeeschildpad, maar het beest is wel enorm! Na de lunch zetten we onze tent op op het strand.

Daarna is het tijd voor een kokosnoot. Die worden hier verkocht door kinderen die hem ook nog voor je openmaken erg handig deze service want zelf kunnen we er niets mee beginnen.

Na deze verfrissing lopen we naar het dorpje. Via het strand kun je er komen en volgens de vrouw van het hotel is daar een andere weg die beter is dan de 10 km die we zojuist hebben afgelegd. Dat moeten we verkennen. We lopen door het dorpje maar een andere weg zien we niet. Als we terug zijn vragen we daar nog naar en dan blijkt dat het geen weg is. Je moet door het dorpje heen banen (de huizen staan op sommige plekken nog geen meter uit elkaar) en dan over een houten brug. Over die brug mag je niet rijden, dat houdt de brug niet. Je motor duwen mag wel. Nou als de brug ons rijdend niet houdt dan vertrouwen wij het lopend ook niet. Er zit niets anders op ik zal op een gegeven moment die 10 km ook weer terug moeten.

We eten bij de lodge en maken er een praatje met een canadees die op een motor de USA heeft rond gereden. Nu doet hij wat vrijwilligerswerk in Ghana. Altijd handig alvast wat contacten opdoen voor later in onze reis.