Hehe eindelijk, dat is 1!

Dag 6 in Abidjan, Ivoorkust
De douche wordt hoe langer hoe erger hier. Normaal heeft enkel Sander amper water meer maar nu moet ik ook al druppels vangen. Voor Sander is er dus helaas niets meer over.

Na ons ontbijtje gaan we voor de derde dag op rij naar de ambassade van Kameroen. Als we er aankomen spring ik van de motor en eerst maar naar de security is de ambassade open?? De man kan er wel om lachen, ja vandaag is hij open. Mooi helm af, spullen pakken en ons aanmelden. We moeten een paspoort laten zien en krijgen bezoekerspasjes, daarna mogen we het terein van de ambassade op. Dit is de eerste ambassade die we bezoeken die gewoon een zwembad in de tuin heeft liggen!! We lopen door naar binnen en bij de volgende balie wil iemand ons aanvraagformulieren geven, die hebben we echter al van het internet gedownload en ingevult dus we bedanken de man en zeggen die hebben we al. Dan mogen we door naar de volgende wachtruimte. Als we bij de volgende aan de beurt zijn komen we bij een mevrouw die de aanvragen aanneemt. Ze leest onze aanvraag waarop eigenlijk enkel staat wie we zijn, hoe lang we naar Kameroen willen en dat we met de motor gaan en haar eerste reactie is, is dat veilig? Want hoe doe je dat dan met Nigeria? We leggen uit dat Nigeria iets wordt van naar adem happen voor een lange baan onder water zwemmen, zo hard mogelijk door Nigeria heen en in Kameroen uitrusten. Dat kan ze wel waarderen en ze vind het ook geen probleem dat we 3 maanden in Kameroen willen blijven (willen we niet maar dat is het max dat je je visum kunt aanvragen dus dat doen we maar). Ze wil enkel nog naast een kopie van ons paspoort een kopie van de motor verzekering en het carnet. De eerste hebben we bij ons maar van het carnet niet. Ze probeert een collega een kopie te laten maken maar dat blijkt lastig. We spreken af dat we zelf ergens een copy-center gaan zoeken en dan later het kopie komen brengen. Ze zegt dat we over 3 dagen terug moeten komen en dat het visum 50.000 CFA kost, dat wist ik al maar ik weet ook dat er een spoed procedure is, dan kost het visum 65.000 CFA en krijg je je visum binnen 24-48 uur. Als ik daar na vraag zegt ze is goed, 65.000 en we mogen om 14:30 terugkomen. We gaan naar buiten en regelen een kopietje van het carnet, weer terug naar de ambassade, de kopies inleveren en dan kunnen we terug naar het hotel. Zal het echt zo soepel gaan????

Bij het hotel verwisselen we onze motorkleding weer voor de korte broek en weg zijn we weer. We gaan weer lopen naar de ambassade van Benin want daar zijn veel restaurants. Deze keer eten we bij een soort fast-food tent waar ze hamburgers, gegrilde kip en shoarma hebben. Voor het eerst in lange tijd zitten we gewoon echt vol als we onze bordjes leeg hebben. Dat is best wel weer eens fijn voor de afwisseling. We lopen terug naar het hotel en dan is het weer tijd voor omkleden en terug naar de ambassade van Kameroen.

We mogen meteen door naar de laatste wachtruimte, daar zitten we te wachten tot er iemand komt kijken waarom wij niet naar binnen gaan. We wisten niet dat we naar binnen mochten, daarom zaten we rustig te wachten... We gaan bij dezelfde vrouw naar binnen en zonder enige andere vragen krijgen we onze paspoorten met visa. Geen hotelboeking, niets is verder gevraagd. We zijn een beetje perplex dat het zo soepel gaat. We krijgen zelfs nog een pasfoto terug, we hadden er ieder 2 ingeleverd maar de vrouw zegt ik denk dat je die andere best nog wel eens nodig kunt hebben voor andere visum aanvragen. Nou mevrouw inderdaad Ghana wil 4 pasfoto's, zo gaan we hard door de voorraad heen. We bedanken de vrouw en verlaten de ambassade.

Terug bij het hotel moeten we eerst wat actie ondernemen voor onze Ghana aanvraag. We hebben via familie van Sander wel adres en email van mensen in Ghana gekregen we moeten echter nog een kopie van hun paspoort hebben. We bellen ze op en spreken af dat we die vandaag nog gemaild krijgen samen met een echte letter of invitation. Nu kunnen we met een gerust hart het zwembad even induiken.

Na een verfrissende duik komen we boven en wat fijn, we hebben mail. Een invitation met handtekening en al geschreven op het briefpapier van het ziekenhuis waar de man werkt. Daarnaast een kopie van het paspoort en een kopie van de werkvergunning omdat het van nature geen Ghanezen zijn. Ben benieuwd wat de ambassade van Ghana hiervan gaat zeggen. We vullen de aanvraag formulieren voor het visum in (alle formulieren moeten in 4-voud ingevult worden) en dan zijn we klaar voor het aanvragen morgen.