De dag waarop alles fout lijkt te gaan....

Dag 8 in Abidjan, Ivoorkust
Vandaag gaan we hopelijk ons visum voor Ghana krijgen. We gaan ervan uit dat het wel goed komt en willen vast beginnen met wat motor onderhoud, de motoren hebben tenslotte wel een paar dagen stil gestaan en het heeft geregend, ketting smeren, bandenspanning, olie level, luchtfilter alles moet even nagelopen worden. Terwijl ik de spullen verzamel merk ik echter dat in mijn koffer een laag water staat. Dat komt waarschijnlijk van die regenbui die we gehad hebben naar Abidjan toe. Alles leeghalen dus maar en laten drogen. Meteen ook de andere koffers controleren en jahoor mijn andere koffer staat ook water in. Gelukkig wel minder. Sander zijn koffers zijn wel droog van binnen.

Terwijl we zitten te ontbijten ziet Sander dat ook de ophanging van mijn koffer stuk is. Een popnagel heeft volledig los gelaten van de koffer. Dus in plaats van motoronderhoud eerst maar even naar de aluminium stalletjes die hier zitten. Daar willen we de ophanging door laten boren en dan komt ook in deze koffer een schroef van binnenuit door de koffer en ophanging heen. Alleen hebben ze hier bij de alu-boer hout boren of iets? De ene boor na de andere gebruiken ze (en slopen ze) maar ze komen niet door de popnagel heen. Uiteindelijk boren ze een nieuw gat een stukje hoger ook prima als er maar een schroef in kan.

Tijdens het ontbijten ontdekken we ook waar het water op de kast vandaan komt. Het regent binnen en dat terwijl het buiten droog is! Blijkt dat de airco lekt. Ik informeer de vrouw van het hotel maar die zegt wel iemand te gaan bellen maar komen kijken wil ze niet. We zetten er zelf maar een pannetje onder.

Als we weer terug zijn van de alu-boer kunnen we beginnen met het onderhoud. Alleen kettingspanning controleren gaat moeilijk, mijn ketting is hartstikke stroef. Dan maar enkel smeren. Bij de bandenspanning gaat het ook mis. De pomp doet het niet. Nu is dat niet heel verwonderlijk want de sigarettenaansteker die eraan zit hebben we al een paar keer moeten fixen (de veer trekt de spanning niet). Sander is er klaar mee en knipt de stekker eraf. Dan andere stekkertjes maken en gewoon de jasverwarming eruit trekken en de pomp aansluiten. Helaas werkt dat ook niet. Maar de jasverwarming toch wel? Nee hoor die ook niet meer op mijn motor. Op de zijne wel. De pomp doet het echter bij hem ook niet. De pomp wordt gedemonteerd en dan blijkt er iets te zijn met de aan-uit schakelaar van de pomp. Uit elkaar doet hij het wel maar hij vliegt dan ook meteen van de motor af. Zo nu is de pomp echt stuk, de meter is afgebroken en daardoor komt de lucht aan alle kanten eruit. Als we de meter weer op de pomp willen plakken breekt de tuit van het lijmflesje af. Ja dit is een dag waarop alles mis gaat wat mis kan gaan. Ik loop naar de pharmacie en haal daar een nieuw flesje. Helaas is hun kleinste flesje nog altijd veel groter als het lijmflesje maar iets is beter dan niets. De pomp kan ondertussen wel weer banden oppompen, alleen kan hij niet meer aangeven hoe vol hij zit. Voor nood prima maar erg fijn werkt het niet.

Ondertussen is het alweer lunchtijd. We ruimen op en gaan richting de Ghanese ambassade. Daar in de buurt zit een eettentje waar op het menu yassa poulet staat en tchep poulet. Yassa daar heb ik zin in en tchep moeten we toch ook een keer proberen, die kennen we nog niet. We gaan bij de eettent naar binnen en dan zegt de man, yassa dat was gisteren, vandaag heb ik tchep. Verdorie ik ben me al bijna een week aan het verheugen op yassa. We bestellen beide maar een portie tchep met kip, die smaakt opzich ook prima maar het is geen yassa (zilvervliesrijst in plaats van witte rijst en yassa heeft een lekkere saus van uien en tomaat, de tchep had niet echt een saus). Na het eten lopen we verder naar de supermarkt voor een klein donald duck ijsje.

Sander probeert deze keer de oranje variant. Of het nu sinasappel is weten we na het opeten van het ijsje nog niet....

Uiteindelijk zijn we nog 45 te vroeg bij de ambassade, ach soms krijg je je paspoort eerder terug. Nou bij Ghana niet hoor. Pas om 15 uur mogen we naar binnen, ondertussen zijn er meer mensen en die stormen voor ons de deur binnen, wie het eerst komt...... We krijgen ons paspoort met het visum erin. Gelukkig zijn we toegelaten in Ghana en we mogen zelfs naar binnen wanneer we willen (op het aanvraagformulier stond dat je minstens 3 dagen van te voren moest aanvragen). Opgelucht lopen we terug naar het hotel. Daar is het tijd om even het zwembad in te duiken. Tijdens het opdrogen doen we weer wat spelletjes rummicub en dan is het zo weer tijd om aan het avond eten te beginnen.

Vanavond willen we nog de koffers met siliconen waterdicht proberen te krijgen (na lang zoeken is het ons gelukt hier siliconen te kopen, het is zeldzaam hier en daarom mag je dan ook meteen ongeveer 8 euro voor een bus betalen) en dan gaan we morgen eindelijk Abidjan verlaten!