Nu dan olifanten spotten in Sibata??

Van Seredou, Guinee naar Sibata, Guinee
We worden wakker in ons huisje en komen tot de ontdekking dat ook hier er 's-avonds wel water uit de kraan komt maar 's-ochtends niet. WC doorspoelen dus weer bucket-style en de afwas die we van plan waren te doen ook maar doen met behulp van het water wat er nog in een emmer klaar stond.

Voor we kunnen ontbijten moeten we wel eerst naar het dorpje voor brood. We willen beginnen aan de wandeling en dan zegt de guard dat het wel erg ver lopen is, moeten we niet de motor pakken? We besluiten toch maar te lopen zo ver kan het toch niet zijn?

Als we de eerste bospad uit zijn gelopen rijdt een auto ons voorbij en stopt. Willen jullie naar het centrum? Stap maar in dan. Nou dank u wel meneer dan stappen wij wel in. Zo staan we binnen 5 minuten in het centrum van het dorpje. We kopen brood en water en beginnen dan aan de terugtocht. Deze keer helaas geen passerende auto dus moeten we helemaal terug lopen. Maar eigenlijk is het zo ver ook helemaal niet. Onderweg worden we ingehaald door een ventje met een kruiwagen. De kruiwagen rijdt hij achterstevoren en gebruikt hij als step. En snel dat hij is!!

Na het ontbijt doen we de afwas. Daarna komt er een meneer het plan van vandaag uitleggen. In plaats van 12 uur vertrekken we om 16:30 naar Sibata. We moeten genoeg eten en drinken meenemen voor het avond eten en de dag erna want in Sibata zelf is niets.

Nu we zoveel extra tijd hebben doen we eerst maar even een paar potjes rummicub. Als Sander het verliezen zat is beginnen we aan de tweede wandeling naar het dorp. Eens kijken of we er kunnen lunchen met warm eten dan hoeven we voor vanavond enkel brood en voor morgen ook brood. Daarna is voor een fikse boswandeling nog wat extra water handig.

We lopen weer het hele stuk naar het centrum en lopen het hele dorpje op en neer. Uiteindelijk lunchen we bij een mevrouw die rijst met saus kookt (dat is zowat het enige wat hier te krijgen is). We bestellen 1 bord, deels omdat hier heel normaal is om je eten te delen en deels omdat ze borden ter formaat van een pizza heeft. Totale kosten, 3000 GNF, ongeveer 30 cent dus. We hebben beide genoeg gehad als we het ene bord samen gedeeld hebben. De saus is een piment saus, iets behoorlijk heets.

Na deze riante lunch break halen we nog wat brood, eieren en water. We zijn klaar om terug te gaan en in te pakken. De eieren zijn wat gevaarlijk, hoe gaan we die heel meenemen naar Sibata? Lang hoeven we er niet over na te denken. Ik pak ze voorzichtig in en leg ze in het pannetje. Bord erop en krak zegt een ei. Dus we klutsen ze alle 4 maar vast stuk in een beker. Nu is het een kwestie van de beker recht op houden dan komt het goed. Om die kansen te vergroten gaat de pannenset met beker maar even bij Sander in de koffer. Hij heeft pas 2 keer zijn motor op de grond gelegd en ik.... veel vaker.

Als we klaar zijn met pakken doen we nog wat yatzee om de tijd te doden tot de man ons komt halen. Hij arriveert wel lekker op tijd, om 16 uur al. Met deze escorte rijden we naar Sibata. Daar mogen we onze tent naast een huis neerzetten. We zijn waarschijnlijk weer de eerste blanken met motor en tent die er komen want we veroorzaken weer een opstopping van kinderen en ook wat ouderen. Onder grote belangstelling zetten we de tent op en richten deze in.

Daarna terug naar meneer die zegt je moet wachten op de chef. Dat is prima is het goed dat we in de tussentijd wat eten? Geen probleem. Dus wij terug naar de tent, zetten de koffers op de grond en pakken het kooktoestel uit en het brood. Uiteraard ontstaat er meteen weer een hele opstopping van kinderen en de man is ook wat verbouwereerd dat we gaan koken. Ja ik vroeg toch of we mochten eten?

Een kwartier later komt de man ons halen, de chef wil ons nu zien. Nou is goed ik heb genoeg brood op dus dan loop ik wel naar de chef en kan Sander rustig verder eten. Bij de chef wordt ik ook voorgesteld aan de gids. Er wordt overlegd over de vertrektijd. Ik had 6 uur gehoord maar de gids wil 9 uur vertrekken. De chef vind dat te laat, dan zien we geen olifanten meer. Uiteindelijk worden ze het eens over 7:30. Als ik vraag of slippers en korte broek een goed idee zijn krijg ik te horen nee dat kan niet. Motorschoenen aan, lange broek en een shirt met lange mouwen. Daarna mag ik betalen en krijg ik, op verzoek, een handgeschreven factuur in mijn boekje.

Nu dit alles geregeld is kunnen we verder met het eten opruimen en dan duiken we maar de tent in. We trekken nog altijd veel bekijks en misschien gaat dat over als we in de tent gaan zitten. Bovendien worden we dan net iets minder opgegeten door mieren en muggen.

We duiken de tent in en spontaan breekt er een feest uit aan de overkant van de straat. Luide muziek, kampvuurtje enz. Je meent toch niet dat ze vannacht gaan feesten hier?

Als het te donker wordt voor spelletjes gaan we maar slapen, gelukkig duurt het feestje niet heel lang dus lukt dat wel aardig.