Les van de dag: de Ivoorkustenaar eet niet 's-avonds!

Van Man, Ivoorkust naar Daloa, Ivoorkust
We hebben het gisteravond een beetje laat gemaakt, niet met feesten maar met de blog bijwerken dus daarom slapen we vandaag maar uit. In de ochtend, na een heerlijke warme douche, eerst ontbijten. Vervolgens nog de laatste mail verzenden en dan blijkt dat mijn google account nu geblokkeerd is. In ieder nieuw land krijgen we mail met account geblokkeerd vanwege verdachte actitiviteit, helaas mag je ook je telefoonnummer niet te vaak opgeven voor verificatie dus nu is mijn mail geblokkeerd. Een oplossing hiervoor moeten we nog zoeken.

Een beetje sjaggie omdat gmail zo vervelend doet verlaten we het hotel. Eerste halte is de supermarkt waar we even grote boodschappen doen. De koffie is op, de thee is op en ze hebben ook jam en vlees voor op brood. Met een zak vol boodschappen verlaten we onze eerste beetje fatsoenlijke supermarkt sinds Dakar, Senegal.

Volgende halte is een waterval die in een bamboe bos ligt. We moeten wel nog een paar keer vragen willen we hem vinden maar dan lukt het ook wel. Het is wel weer een geitenpad de berg op maar gelukkig komen we zonder brokken boven. Bij de waterval zeggen ze entree is 200 CFA per persoon. Daarnaast wil wel iemand op de motoren letten voor 500 CFA per motor. Waarom letten op een motor 2,5 keer zo duur moet zijn ontgaat ons volledig en we bedanken dan ook vriendelijk. Alles zit op slot en die dingen lopen echt niet uit zichzelf weg. Gelukkig is beveiliging niet verplicht dus we mogen gewoon onze motoren aan de kant van het geitenpad zetten en dan kunnen we afdalen naar de waterval.

We nemen een verfrissende douche in de waterval en lunchen daarna terwijl we weer een beetje opdrogen. Daarna is het toch echt tijd om Man te verlaten. We lopen terug naar de motoren (die gelukkig inderdaad niet weggelopen zijn) en trekken onze motor spullen weer aan. Vervolgens is het keren op het geitenpad en terug omlaag.

De weg naar Daola is redelijk saai. Goed asfalt, weinig gaten en ook maar 3 checkpoints waarbij we eigenlijk geen van keren echt hoefden te stoppen maar omdat we dat nooit begrijpen we wel overal een praatje maken. Iets voor 17 uur komen we dan ook aan in Daola en dan moeten we een slaapplek vinden. Het eerste hotel is wat over budget, we kunnen niet iedere dag in een sterren hotel met zwembad overnachten. Maar ze weten ook een goedkoper hotel dat in de straat ertegenover ligt. Daar krijgen we een kamer en we mogen onze motoren in de hal parkeren.

Na een snelle douche gaan we de stad verkennen op zoek naar eten. Dat blijkt helaas minder makkelijk te liggen en als we iets verder vragen ontdekken we waarom. De gemiddelde Ivoriaan eet niet 's-avonds. Ze eten 's-middags warm en 's-avonds eten ze hooguit een broodje. Alle keukens van de marquis zijn dan ook dicht maar een man die bij een marquis wat zit te drinken (en eten maar het is waarschijnlijk de eigenaar) wijst ons de weg naar een marquis waar wel gegeten kan worden. We lopen erheen en krijgen te horen dat we alles van de kaart kunnen kiezen. Behalve uiteraard wat wij uiteindelijk uitkiezen. Na nog wat doorvragen blijkt de keus te bestaan uit kip met friet, iets met vis en nog iets wat we niet snapten. Doe maar kip met friet. En de kip met friet was lekker hoor! Scheelt dat we ondertussen ook meer dan een uur gezocht hadden naar een eetplek dus scheel zagen van de honger maar ze weten een kippetje te bereiden en helemaal de saus eroverheen.

Na het eten lopen we terug richting het hotel, we lopen uit veiligheidsoverweging maar langs de hoofdweg. We voelen ons niet onveilig hier maar er zijn wel hints dat het misschien niet overal pluis is (bij het restaurant hing een groot bord met allerlei verschillende nood telefoonnummers voor arrondisementen, gendarmerie, politie etc. en er is veel UN verkeer hier). Helaas zien we op de terugweg een brommertje snoeihard onderuit gaan. Hij is met zijn brommer een gat in gereden en omdat niemand hier ooit van een helm, laat staan motorkleding, gehoord heeft moet meneer wel pijn hebben. De vonken spatten van zijn brommertje. Een man die vlak naast de plaats van het ongeluk woont spoed te hulp haalt het brommertje weg en zorgt dat de man op de stoep kan liggen bijkomen. De meneer lijkt er niet al te erg aan toe, al blijft hij met zijn armen onder zijn hoofd gevouwen op de stoep liggen. Wij besluiten maar een beetje door te lopen we hebben geen zin in een heisa van eventuele politie en ambulance.

We lopen door naar een andere marquis vlak bij het hotel, daar drinken we nog een biertje (OK we drinken weer een liter fles) daarna is het tijd om terug te keren naar het hotel nog een biertje was lekker geweest maar dat doen we morgen wel op Sander zijn verjaardag.