Rennen, vliegen, (niet) vallen en weer doorgaan!

Munchen, Duitsland, dag 4

We hebben iets nieuws ontdekt, als je de touwtjes van de slaapzak aantrekt is het een stuk aangenamer. Warm kunnen we nog niet zeggen maar in ieder geval een stuk minder koud. Ondanks de kou moeten we wel optijd ons bed uit. We kunnen vandaag ons Kazachstan visum ophalen. We komen de tent uit en man wat is het koud!

Na het ontbijt gaan we meteen op stap. Gerbing aan, handvatverwarming aan en gaan. De lucht is blauw dus dat maakt het wel een stuk vriendelijker. Bij de ambassade ben ik meteen aan de beurt. Sorry zegt de man ik was maandag vergeten te vragen wat zijn de kentekens van de motoren? Ik ren omlaag en haal de kentekenpapieren. De man zegt dat we even moeten wachten en dan maakt hij de visa in orde. Terwijl ik zit te wachten maak ik een praatje met een jongen die ook is aangekomen. Hij vertrekt over 7 weken met de motor naar Kazachstan, China en Tibet, een reis van in totaal 7 maanden. Ik geef hem onze email, wie weet komen we elkaar nog ergens tegen?

Met de visa op zak rijden we terug, even stoppen bij het BMW hoofdkantoor waar we langs komen.

We parkeren de motoren in het rijtje van demo motoren. Iemand komt meteen even vragen hoe lang we willen blijven staan. Als we zeggen enkel voor de foto is het geen probleem.

We rijden door naar het postkantoor. Ons pakket was vanochtend om 5 uur in Neurnberg (of zoiets) we vragen ons af of het op tijd gaat aankomen. Het postkantoor waar Garmin ons heen stuurt is super klein. Maar de vrouw wel heel vriendelijk. We mogen bellen naar DHL en krijgen te horen dat het pakket reeds is afgeleverd. Snel springen we op de motor en rijden terug naar de camping. En jahoor daar is een doos voor ons.

Snel naar ons tentje en dan is het tijd om chaos te creeeren.

Ondertussen is het lekker warm geworden, wel jammer dat onze tent op een van de weinige schaduw plekken staat. Als de tassen zijn uitgepakt lunchen we snel even en dan is het tijd om te kijken hoeveel er nu in past. Het plan is in grote lijnen dat ik Sander zijn bagage krijg en hij de mijne. Dat is omdat Sander met voornamelijk zachte spullen rijdt en ik met pannen, brander, flessen shampoo e.d. We beginnen met de kledingtassen, die gaan in de zijtassen. Ik was bang dat ze dan al vol zaten maar de slaapzakken, het muskieten net en nog wat klein grut past er dan nog bij. Houden we enkel de slaapmatjes over maar ons plan is om nog een tas te kopen die boven op komt te staan.

Met de spullen die we graag nog op mijn motor willen laden in de zijkoffers van Sander gaan we eerst naar Lauch en Maas, een outdoor zaak. Daarpassen we de spullen in diverse maten Ortlieb tassen. De spullen passen net in een 49l tas, een maat groter is de 89 die is echt veel te groot. We kijken hoe de tas op de motor staat en overpijnzen hoe we hem vast moeten maken en af moeten sluiten. Vooral het laatste is lastig. We besluiten dan toch maar eerst naar Hein Gericke te gaan, eens kijken of hun tas makkelijker af te sluiten is. De tassen bij Hein vinden we echter bij nader inzien kwalitatief lang niet zo goed als de Ortlieb. Dan maar naar Louis maar ook die heeft niets beters. Ondertussen heb ik bedacht dat we de Ortlieb met een dunne staalkabel wel dicht kunnen krijgen. We rijden naar de Globetrotter en kopen daar een dunne staalkabel. Dan weer terug naar Lauch en Maas en daar de Ortlieb tas kopen. Hoe we de tas vast gaan zetten aan een slot dat moeten we nog besluiten maar dat kan ook zaterdag.

Ondertussen is het alweer 19:30, snel terug naar de camping, spullen dumpen en eten. 's-avonds zoeken we nog even op internet naar een goed kabelslot voor onze tassen maar veel kunnen we niet vinden. We zullen het waarschijnlijk moeten doen met het slot wat we bij Lauch en Maas zagen.