KOUD

Van Lienz, Oostenrijk naar Munich, Duitsland

We worden wakker en horen het miezeren op de tent. Dat is voor het eerst deze reis, wakker worden in de miezer. We kruipen de tent uit en de lucht is grauw en grijs. Dat wordt een natte dag. Na het ontbijt is het even gestopt met miezeren maar zo snel droogt natuurlijk niets. We pakken de tent nat in en gaan richting Duitsland.

Basecamp kwam op een route van 260 km, maar Garmin op 350! Wat is het verschil? Basecamp nam een tolweg en Garmin niet. We besluiten de tol te nemen en gaan voor de 260 km. Al snel begint het te regenen, en we klimmen en klimmen. Rond 1000 meter hoogte in de regen zetten we onze handvatverwarming aan. Rond 1500 meter zijn we verkleumd en komen bij het tolpoortje. De tol blijkt 10 euro per motor te zijn! En ook 10 euro per auto. Wij kunnen dus 20 euro betalen en ik vraag, gaat het omhoog of omlaag? Omlaag zegt het meisje, wij zetten onze kiezen op elkaar en gaan de tunnel in. Die gaat honderden meters door en als we eruitkomen zitten we op 1637 meter hoogte, omgeven door sneeuw en in de zeik. Zo gaat het niet langer, we bibberen als een rietje, onze adem beslaat de helm, we stoppen en trekken onze regenkleding aan. De Gerbing zit onderin de kledingtassen, zover willen we niet graven.

Met regenkleding aan is het nog altijd verschrikkelijk koud en dat blijft het. We dalen tot 800 meter en beven nog altijd. Wanneer gaat die zon nu toch eens schijnen?

Zo een 30 km voor Munchen is het in ieder geval droog. We lunchen ergens langs de weg en maken er maar een soepje bij. Erg warm is het nog altijd niet. Gelukkig wordt het dan wel beter, het zonnetje breekt door en als we in Munchen aankomen is de lucht blauw.

We rijden eerst naar een camping in de stad. Droevenis alom, de camping is superdruk en het ziet er allemaal niet uit. Snel weg hier, we gaan een tweede camping bekijken. De man is een stuk vriendelijker, er is ruimte zat op het terrein en de prijs is redelijk. We worden enthousiast, tot we de WC's gaan bekijken. Snel door naar camping nummer 3, een aller vriendelijkste vrouw lijdt me rond, hier tussen deze caravans is een stuk gras van 2 meter breed, pas je hier op? Ehhh mevrouw hoe komen de andere mensen dan bij hun caravan? Ze heeft nog een file-parkeer-plek op grind in de aanbieding en dan nog tussen 3 andere caravans ingeprakt. Het zit gewoonweg vol hier. Het sanitair ziet er wel prima uit. We rijden een stuk Munchen uit en proberen het bij een vierde camping. De man is onvriendelijk, je betaalt de hoofdprijs en van het sanitair krijg je geen warm gevoel. Moedeloos besluiten we voor camping 2 te gaan, daar hebben we in ieder geval ruimte, internet is betaalbaar en het is dicht bij Munchen, het sanitair moeten we dan maar even voor lief nemen.

We rijden terug naar de camping, zetten onze tent neer op een uithoek van de camping en gaan dan naar een restaurant in de buurt. De tafel naast ons krijgt eerst de man te eten en als hij halverwege het bord is pas zijn vriendin, dat was een voorteken. Sander krijgt zijn halve eend en we besluiten alles te delen, we hebben samen zijn bord leeg als mijn wiener schnitzel eindelijk arriveert, eend als voorgerecht en varken als hoofd. Als we het eten op hebben vragen we de rekening. We wachten en wachten en wachten. Ik vermoed al dat de man ons vergeten is. En ja hoor, als hij na een kwartier onze ruimte binnen komt zie ik hem een hand opsteken, ach ja, en hij verdwijnt weer. Een minuutje later is hij terug met onze rekening. Service was niet best, maar het eten smaakte prima!