Pissen? Enkel tussen 6 en 23!

Van Ossiach, Oostenrijk naar Ljubljana, Slovenie

Als we gedacht hadden dat de afgelopen nachten koud waren, dat is dan nog niets vergeleken bij deze! Bevend als een rietje kruipen we om 8:30 de tent uit. We zijn beide pas erg laat in slaap gevallen. Gisteravond lagen we er ook al niet al te vroeg in. De Garmins zijn beide gecrashed, routes werden niet geimporteerd, onze triplog is weg enz etc. Niet heel geweldig dus.

Als de zon boven de bergen uit komt wordt het gelukkig warmer.

We ontbijten en pakken onze spullen in. Omdat we zo laat opgestaan zijn is het toch al weer 11 uur als we eindelijk vertrekken. Meteen gaat Garmin al de fout in. Hij heeft een heel wazig pad bedacht dat we moeten rijden. Daarop besluiten we Garmin te negeren en de andere kant op te rijden. Bij het tankstation zoek ik een grens overgang met Slovenie waar niet een snelweg ligt en kies die als bestemming.

Net voor we de bergpas van Slovenie op gaan stoppen we bij nog een tankstation. Toch maar even een snelweg vignet kopen voor Slovenie. Want we zien nu dat onze Garmin heel Slovenie niet kent! De weg houd op bij de grens. We kopen 2 vignetten en meteen even een kaart van Slovenie, Kroatie, Bosnie tot en met Macedonie. Bij het tankstation slaan we de kaart meteen open. Zie je wel deze weg loopt niet dood bij de grens.

De bergpas gaat met 18% omhoog. Al snel worden we omgeven door sneeuw. Het wordt koud en kouder en dan zien we de grens. De hokjes staan er nog maar er is niemand te bekennen. We rijden zo Slovenie binnen. Daar stoppen we bij het eerste dorpje waar we langskomen. Een ski-resort dorpje. De liften zijn in bedrijf en het sneeuw ligt nog op de bergen. We lunchen bij een souvenier shop op een bankje, deze keer met jas aan want warm is het hier allerminst.

Na de lunch nemen we de kaart erbij en pen en papier. We schrijven de plaatsnamen op waar we langs willen rijden onderweg naar Celje. Het liefst willen we geen snelweg rijden ook al hebben we een vignet. De kaart zelf is helaas te groot om in de tanktas onder het doorzichtige plasitc te schuiven. We moeten het dus doen met het handgeschreven briefje. Dat gaat verbazingwekkend goed (slechts een stuk of 4 keer omkeren). We rijden mooie berg routes, de een smaller als de andere. En dan komen we bij een rivier. Een rivier met heel eng blauw water. Kijk Sander daar rechts is een soort minirotonde naast de rivier, daar kunnen we stoppen en een foto maken. Goed plan, we duiken de straat in, rijden de rotonde op, allemaal losse stenen.

Daar sta je dan, te midde van de losse keien. En nu weer wegkomen hier! Dat gaat wonderwel goed, zonder vallen, en maar 1 keer voetje aan de grond (dezelfde score als Sander want ook hij moest een voetje aan de vloer doen) en dan zijn we weer op de weg.

De gele wegen zijn nog niet spannend genoeg, ik heb een afkorting gezien op de kaart, die is een kilometer of 2 lang en is een witte weg. Laten we die ook eens proberen! De weg is nog iets smaller als de gele, kronkelt net zo hard maar heeft 1 extra uitdaging. De mensen hebben hun oprit in exact hetzelfde asfalt gemaakt! Erg lastig te beoordelen wat nu de haarspeldbocht omlaag is en wat de oprit is! We tokkelen rustig omlaag in de eerste versnelling en komen dan weer op de “hoofd” weg uit. Qua bewegwijzering is er nog wel het een en ander te verbeteren in Slovenie. Maar we komen waar we willen zijn.

Rond 15 uur heb ik het koud en hebben we er eigenlijk wel genoeg van. We stellen onze plannen bij en gaan naar Ljubljana. Daar zit een resort met camping. We hopen dat we bij de hoofdstad internet kunnen vinden op de camping en een restaurant. Op de blinde tast rijden we de hoofdstad in. Een camping zoeken zonder navigatie en zonder gedetailleerd plan van de stad dat is niet makkelijk! Maar we vinden de camping en gaan naar de receptie. De man spreekt een beetje engels. Kamperen kan maar ze zijn de camping aan het verbouwen. Daarom mogen we maar in 1 straatje gaan staan. Internet is er wel, bij de receptie en bij het restaurant. Ahh restaurant zeg ik prima waar is dat? That's closed. Prima dat begint goed. Hij loopt mee naar buiten en wijst de plek aan. Where are the toilets? Yeah toilets are closed during the renovation, but you can use the toilet and showers at the fitness centre. Dat fitness centre is dus een gewone sportschool die toevallig naast het resort ligt. Douchen kan vast in de kleedruimtes (niet gezocht) en er zijn 2 WC's bij de bar. Het fitness centrum is open van 6 tot 23. Wil je buiten die tijden plassen? Dan moet je maar een boompje uitzoeken. Fijn hoor zo een resort! De man wil ons nog een wifi code verkopen, dan kunnen we in de tent internetten. Waarom vraag ik? Hier bij de receptie staat een heerlijke bank en ook nog computers en is het warm. Ik surf hier binnen wel. De receptie is wel maar tot 22 open, maar ja na 23 mag ik toch ook niet meer plassen dus kan ik dan maar beter slapen.

Voor ons diner lopen we naar een restaurant in Ljubljana. De vrouw kan niet goed Engels maar doet wel haar uiterste best. We proberen 2 soorten Sloveense schnitzels. Wij zullen ze cordon bleu genoemd hebben en ze smaken beide prima. Met een gevuld maagje kunnen we terug naar de receptie. Tijd om de Garmin van nieuwe kaarten te voorzien zodat we morgen weer met navigatie kunnen rijden.