Ontbijt in Kroatie, lunch in Bosnie en diner in Montenegro

Van Zaostrog, Kroatie naar Buljarica, Montenegro

Het waait nogal als we wakker worden maar als we de tent uit komen ziet de lucht er vriendelijk uit. We ontbijten en vertrekken erna richting Bosnie. Net voor de grens tanken we en gaan we nog even naar de supermarkt. Daar maken we onze Kuna's op en dan gaan we richting grens.

De grens is nogal wazig, vooral omdat 100 meter voor de grens er ook al een mannetje zit bij een afslag, blijkbaar een tweede grensovergang. Wij gaan naar de hoofdgrens en sluiten aan in de rij. Sander rijdt voor maar hij kan de politieman maar niet volgen. Praat u Duits? Praat u Engels? Nee is het antwoord op beide. Tja beste man dan wordt het lastig, want Kroatisch en Bosnisch dat kunnen wij niet. Gelukkig komt een collega te hulp die wel Engels kan, blijkt dat de man met motorpapers de verzekeringspapieren van de motor bedoelde. Tja dat kwam niet helemaal door sorry.

We komen uiteindelijk door de grens, ondertussen is er een heuse file achter ons ontstaan. Snel rijden we door Bosnie binnen. Om 12 uur komen we een picnic tafel tegen, dat is de onze! We stoppen en smeren ons brood. Met gevulde magen kunnen we verder maar dan heeft Garmin weer een heel aparte definitie van de doorgaande weg.

In eerste instantie rijden we het geitenpad voorbij. We zien hem wel maar denken, ja dag! Toch lokt het avontuur. We keren om en gaan het geitenpad op. Uiteindelijk wordt het best nog wel een spannend paadje. De keien worden talrijker en lijken steeds losser te liggen. We zwalken ons een weg over het pad tot we bij een aantal bijen kasten komen. Sander is de gelukkige en krijgt een van de bijen in zijn helm. Stoppen dus, helm af en het beest verjagen. Daarna kunnen we weer verder.

Terwijl we door Bosnie rijden verzuchten we de weg een beetje. Afgezien van het geitenpad is de weg niet heel spannend. We dachten slingers uitgekozen te hebben? De omgeving is wel onveranderlijk mooi.

In het begin van Bosnie lag aardig wat vuil langs de weg maar hier is dat een heel stuk minder en zien we naast de waterraden ook om de haverklap een kasteel ruine ergens op de berg staan. We rijden ergens langs een rivier en komen vervolgens ook nog dit briljante huisje tegen.

Meneer, heeft u last van enige wateroverlast??

Voor de tweede keer die dag gaan we een grens over, we verlaten Bosnie en gaan naar Montenegro. We zijn terug in de Euro zone. Nu begint de lol pas echt.

26 haarspeldbochten op een rij! En Garmin heeft weer een mooie doorgaande weg gevonden, dwars door het dorp. Aan de blikken van de mensen te zien komt hier niet vaak een motorrijder, maar hun wegen zijn geweldig! Een hellingshoek waar de alpjes niet tegenop hadden gekunt, het liefst gecombineerd met een hoek van over de 90 graden en dan een meter breed. Sander zegt meermalen dat we fout zitten maar mijn paarse lijn gaat toch echt zo!

Rond een uurtje of 16 zijn we het eigenlijk zat. Garmin zegt dat we nog 2,5 uur moeten en om 17:30 aankomen. Ook Garmin is dus gek geworden. De bochten houden echter maar niet op. Op een gegeven moment is het duidelijk dat we moe zijn. De bochten worden slordiger. Gelukkig is er amper verkeer dus kun je een uitwaaier her en der je wel veroorloven. Om 17 uur komen we de eerste autocamp tegen. We rijden het terrein op en besluiten na een rondje camping dat deze camp ooit geweest was maar nu niet meer is. We rijden door naar de volgende. In Montenegro is het aantal campings helaas niet zo groot dus we moeten nog een aardig stukje tuffen. Een half uurtje later vinden we een camping die wel open is. We rijden het terrein op, zetten ons tentje neer, en staan ondertussen nog altijd met zeebenen heen er weer te wiebelen. Ik denk dat we vannacht in onze dromen nog altijd van links naar rechts gaan....