Alweer een goed begin

Van Ljubljana, Slovenie naar Korana, Kroatie

Terwijl Sander nog niet uit zijn warme bedje kan komen besluit ik vast naar het restaurant te gaan. Bewapend met onze ontbijtbonnen, de laptop en stroom stap ik naar binnen. Nee zegt de camping eigenaresse, ontbijtbonnen die mag jij niet hebben, dat is enkel voor de hotel gasten! De jongen die je die gegeven heeft is nieuw en weet nog niet dat het niet voor kampeerders bedoeld is. Nou dat is fijn nieuws mevrouw, mag ik hier dan wel computeren? Nee ik sta nu alleen (ik ben de enige in het restaurant verder zijn er geen gasten), over 10 minuten komt een collega dan mag ik er wel computeren. Is mevrouw bang dat ik het ontbijt op eet terwijl ze even niet kijkt? De vrouw is zo onvriendelijk dat ik een beetje geirriteerd raak. Dan maar terug naar de tent, dan computer ik daar wel.

Als ook Sander opstaat maak ik even een praatje met onze Nederlandse buren op de camping, zij hadden geen ontbijtbon gekregen maar de man weet ons wel te vertellen dat er een paar meter verderop een WC huisje van de camping is die gewoon open is. Hadden we dus helemaal niet bij het fitness centrum hoeven te gaan! Er is enkel geen warm water maar douchen bij het fitness centrum zagen we toch ook al niet zitten.

Na het ontbijt begint Sander met de olie controle en bandenspanning van de motoren. Ik ruim ondertussen de ontbijtboel op en de tent. De olie gaat goed maar bij de bandenspanning gaat het mis. Na de eerste band begint de pomp te lekken. We vissen het gereedschap tevoorschijn en Sander maakt de pomp. Als Sander zijn motor gedaan is gaat hij naar de mijne. Bij de eerste poging blaast hij de zekering door. Een nieuwe zekering dan maar. We stoppen hem in het zekeringkastje maar de pomp doet het niet. Na veel klooien besluiten we de pomp aan te sluiten op Sander's motor en zo mijn banden op te pompen. Dan blaast Sander ook de zekering van zijn motor op. Uiteraard had ik net weer de koffer waar de zekeringen in zitten helemaal ingeruimd en afgesloten.

Koffer weer open, alles eruit, zekering pakken en nog een poging. De pomp werkt nu onregelmatig, soms wel, en soms niet. Niet erg tof dus.

Met al dit geklooi is het alweer 10:45 als we eindelijk vertrekken. Ik betaal de camping, en ook die rekening blijkt nog eens verassend hoog te liggen. Fijn dat ze zeggen dat de camping 16 euro is maar als je afrekend daar 4 euro belasting bij blijkt te komen! We stappen op en besluiten deze camping nooit meer aan te doen.

We rijden binnendoor richting Kroatie. Soms een beetje erg binnendoor. Het is totaal niet voorspelbaar of ergens nu asfalt ligt of niet. Eerst slingeren we door geweldige haarspeldbochten en dan opeens is het asfalt op en begint het gravel. We rijden richting de Krim.

Het gravel is hier prima te doen. De weg slingert vrolijk verder tot we in een dorpje uitkomen. Daar draaien we weer het asfalt op en dan gaan we verder.

Onze lunchpauze houden we aan de kant van de weg. De Slovenen hebben overal boomstammen liggen en die zijn zeer geschikt als bankje voor de lunch.

Met gevulde maag kronkelen we verder. Dan komen we weer voorbij het bord wat we al eerder zagen.

Pas op motorrijders, er bestaat een risico op vallen! Wij houden onze 2 wielen aan de grond en gaan verder.

Voor de tweede keer deze dag houdt opeens het asfalt op en wordt het gravel. Helaas voor ons hebben ze deze weg onlangs geprepareerd. Met een beetje teveel grind als je het mij vraagt. Onze motoren zwieren er vrolijk op los. Dat is normaal al geen fijn gevoel, maar op een weg van net een auto breed vind ik het nog niet iets minder. Rustig aan dan maar. We tokkelen berg op, berg af, links, rechts, soms veel gravel soms wat minder en er lijkt maar geen eind aan te komen. Maar ook aan deze weg komt een eind en zonder valpartijen weten we weer het asfalt te halen.

Als we bij de grens aankomen blijkt dat we Slovenie uit wel een paspoort controle krijgen. De man keurt het paspoort amper een blik waardig en dan kunnen we door naar Kroatie. Ook hier werpen ze slechts een zeer vluchtige blik in het paspoort en dan kunnen we door. In Kroatie krijgen we enkel asfalt. De weg slingert net zo hard als in Slovenie, we zitten dan ook nog altijd in de bergen.

We rijden binnendoor naar Korana, daar hebben we een camping uitgezocht dicht bij de Plitvicka meren. Net over de grens gaan we eerst even pinnen (ze hebben hier Kuna in plaats van de euro), tanken en boodschappen doen. Daarna is het in 1 ruk door naar de camping. Die is supernetjes. Het WC hokje is open, er zijn douches, het restaurant is open, er is een WiFi zone en ze hebben zelfs een ATM! We zetten ons tentje neer, nemen een douche en gaan dan eten maken. Vanavond willen we op tijd naar bed om morgen vroeg naar de meren te kunnen gaan, laten we hopen dat we morgen wel alles heel houden.