Zandhappen

Van Nyanga, Republique Congo naar Dolisie, Republique Congo
Na onze eerste nacht in Congo ontbijten we en vertrekken we. Een douche zit er niet in, er is geen water. Er is ook geen stroom dus er is ook niet veel licht in de badkamer. Stroom hebben we enkel gisteren even gehad tussen 20 en 23. We ontbijten dan ook maar buiten want daar is het lichter.

Als alle spullen zijn ingepakt en opgeruimd vertrekken we. Ons plan is in Kibangou te stoppen om brood en water te kopen en dan onderweg te lunchen en dan doorrijden naar Dolisie. Volgens een meneer die we gisteren spraken is dat 6 uur rijden, maar hij zei er wel bij dat hij snel rijdt. Meneer zei trouwens ook dat het stuk naar Nyanga het moeilijkste was. Tot nu toe bleek meneer redelijk accurate beschrijvingen van de weg te geven dus wij vertrouwen er op dat dat zo blijft.

We verlaten Nyanga maar merken in het begin niet veel verschil tussen de weg voor Nyanga en de weg na Nyanga. Eigenlijk was zelfs het laatste stukje naar Nyanaga beter dan dat het hier is. Soms halen we de 40 km/uur en soms moeten we langzamer rijden. Zo sukkelen we voor ons gevoel urenlang door. Als we eindelijk in Kibangou aankomen heeft Sander honger en zijn we al best wel uitgeput. Het moet dan ook al lang lunchtijd zijn. In het dorp zoeken we brood, dat is helaas al op, er is nog 1 klein broodje wat we dan maar meenemen. Echt veel water is er ook niet en wat er is is duur. Toch maar even 1,5 liter meenemen want onze voorraad is aardig op.

In het dorp komen we ook weer meneer tegen! Die is vandaag met de auto op pad van Nyanga naar Point-Noire. We maken een praatje en ik kom te weten dat meneer Congolees is, in Nyanga woont en vooral veel op en neer reist. Wat ons wel verbaasd is dat hij gisteren zei dat je over de weg niet met een auto kan reizen en dat hij hier nu met de auto is (OK hij vraagt ook of we een pomp hebben dus misschien heeft hij zich ook al een lekke band gereden), daarnaast zegt hij nu dat hij niet met de motor verder reist hier omdat hij over het zand niet kan rijden. Zand meneer? Waar zand? Tot slot verteld hij nog dat het nog 10 a 20 km lastig blijft en dat het dan beter wordt. Jaja die hebben we eerder gehoord.

We nemen weer een keer afscheid van meneer en vertrekken weer, op zoek naar een lunchplek. Laten we eerst een kijken hoe laat het is, en dan blijkt dat het pas 10:45 is! Zo traag zijn we dus toch niet geweest! Het voelde alleen zo.

Terwijl Sander kijkt hoe laat het is verandert ook de weg ineens drastisch. Zacht zand! Veel zacht zand! Sander zwalkt zich een weg door de zandbak heen. Ik doe ook een poging en kom tot halverwege. Daar neemt mijn motor opeens een afslag en dus lig ik weer eens op de grond. Sander zet de motor weer overreind en daar gaan we weer.

Ik rijd zelf mijn motor de rest van de zandbak uit. Niet bepaald op een fraaie manier maar ik blijf overeind! Goede oefening voor DR Congo! Sander maakt ondertussen een filmpje van mijn zand avonturen, denkt hij. Als ik door de zandbak heen ben blijkt dat hij niet aan het opnemen was.

We rijden nog een eind door tot het eindelijk lunch tijd is. Onderweg komen we nog wel wat zand tegen maar niet zo erg meer als de zandbak waar ik onderuit ging. De omgeving die we zien is wel heel mooi, heuvelachtig. De heuvels zijn bedekt met gras en ervoor liggen uitgestrekte savannas. Net voor de lunch stoppen we nog bij een waterpomp voor nog wat extra water om te kunnen koken. Bij gebrek aan brood gaan we namelijk lunchen met noodles. Een vrouw pompt voor ons wat water in de fles en we kunnen weer door.

Een stukje verderop vinden we een rustig plekje voor de lunch. We beginnen met water koken en maken een bord noodles. Daarbij delen we het ene kleine broodje wat we gekocht hebben.

Na de lunch gaan we verder, we hoeven nog maar 50 km tot Dolisie. 24 km voor Dolisie begint mijn motor kuren te vertonen. Ik sla steeds af als ik opschakel. Kan toch niet zijn dat de benzine op is? Sander moet altijd het eerste naar reserve toe. Ik start en rijdt door, na een tijdje slaat de motor weer af. Dan moet Sander naar reserve, zal mijn benzine toch op zijn? Ik wil ook mijn motor op reserve zetten als Sander opeens roept check je spanning eens! Dus ik zet de volt meter van de buitentemperatuur op het voltage en daar knippert 5,9 Volt. Dat is niet best, die staat bij mij normaal ergens in de 14. Zal mijn spanningsregelaar stuk zijn? We proberen door te rijden zover we komen maar dat is niet ver. Weer slaat de motor af. We stoppen en beginnen maar met schroeven. Gelukkig hebben we 2 reserve spanningsregelaars bij ons. Sander maakt zich alleen zorgen over hoe we de motor aan de praat gaan krijgen. Startkabels hebben we niet bij ons. We verwisselen de spanningsregelaar, zetten de tank op reserve en doen een poging.

Wonderbaarlijke wijze start de motor! Sander rijdt een rondje maar helaas blijft de volt meter nu nog altijd 5,9 aangeven. Nu is Sander bang dat mijn dynamo stuk is. Dat betekent doffe elende. Die hebben we uiteraard niet bij ons en daar kun je ook niet zomaar aankomen en bovendien moet dan je hele motorblok uit elkaar. We schroeven de boel maar weer in elkaar en proberen Dolisie te bereiken.

We rijden weer verder, de motor blijft nu tenminste wel draaien. Misschien ook omdat ik probeer nu hoog in de toeren te blijven en dus niet veel meer opschakel. Om stroom te besparen opper ik de Garmin maar uit het stopcontact te trekken. Mijn navigatie doet het toch niet dus de houder kan makkelijk los gekoppeld worden. Daarnaast kan ik dit onder het rijden doen (de aansluiting zit bij het stuur). Goed idee vind Sander trek maar los. Ik trek de stekker eruit en flop de volt meter gaat van 5,9 naar 8,4!

Nu gaan er toch wat alarmbelletjes rinkelen. In Tchibanga zagen we dat de zekering van de Garmin stuk was. Die hebben we in Ndende vervangen, nu opeens heb ik electriciteitsproblemen en als ik de Garmin loskoppel heb ik 2,5 volt meer! Is dan toch de bliksem ingeslagen? En wat is er mis met de Garmin houder? Betekend dit ook dat de dynamo het wel nog doet?

We rijden door naar Dolisie, ik heb nu iets van variatie in de spanning zitten, tussen de 8 en 8,6. Nog altijd te weinig maar misschien moet de accu nog volladen. We zijn echter in Dolisie voor we dat hebben kunnen uittesten. We tanken de motor af en zoeken dan naar een adres wat een man ons in Librevillle heeft gegeven. We moesten daar slapen volgens hem. We vragen de weg en uiteindelijk vinden we Centre Sala Ngolo. Het blijkt een opleidingscentrum te zijn, onder andere geven ze hier mechanique auto. Dat is handig ze zullen hier vast een spanningsmeter hebben! Helaas blijken alle kamers bezet te zijn, maar ze hebben buiten de kamers een douche en toilet dus ik vraag of we onze tent mogen neerzetten. Dat mag en slapen is gratis. We bedanken meneer en zetten onze tent neer. Morgen willen we verder kijken naar mijn motor.

Als de tent staat nemen we een douche. Daarna lopen we door Dolisie op zoek naar groenten. Gisteren is ons zakje olijven op sap gaan lekken dus die moeten we opeten. We vinden de markt en kopen paprika, courgette en een ui. We gaan risotto maken! We lopen terug naar de tent en beginnen te koken. Luncheon meat in de smaak kip is ons vlees, met champignonnensoep maken we de risotto verder onze groente, vlees en zilvervliesrijst erdoor, nog een knoflookblokje erbij en dan is het eetsmakelijk!

Het smaakt uitstekend en eindelijk weer eens een grote portie.

Na het eten spoelen we even alles af, voor afwassen is het te donker. Daarna lopen we van het terrein af naar het barretje toe. Daar drinken we een biertje. Terwijl we zitten te drinken schuift er een man aan, hij gaat tussen ons in zitten en zet de kleine die hij bij zich heeft bij mij op schoot. Het meisje blijft zitten maar kijkt wel een beetje vreemd. Waarom zit ik hier? De man doet een poging tot een gesprek maar ja wij kunnen niet veel Frans. Toch hebben we het gezellig met zijn allen, vooral door te kijken hoe het kleine meisje een pak met koekjes eet. Ze heeft dubbele koekjes met vulling, die trekt ze van elkaar en ze eet enkel de vulling, de koekjes laat ze liggen. Als we onze biertjes ophebben en meneer de zijne nemen we afscheid en vertrekken we naar ons tentje.