Wij gaan naar Congo toe

Van Ndende, Gabon naar Nyanga, Republique Congo
Wat een beroerde nacht, Sander kon maar niet slapen omdat de kraan drupte en daardoor kon ook ik niet slapen. Als we opstaan blijkt dat de kraan van de WC nog steeds drupt maar uit de douche komt geen druppel water. Dan maar niet douchen. We halen wat brood en gaan eerst maar ontbijten, daarna is er nog altijd geen water dus kunnen we onze voorraad niet aanvullen (het water is hier drinkbaar). We pakken onze spullen in en gaan opweg naar het politiebureau.

Het is druk bij het politiebureau. Toch worden wij vlug meegenomen naar een bureau, kopie van ons paspoort wordt gemaakt en van ons carnet en dan krijgen we een formulier mee en mogen we naar de volgende deur. Daar moeten we het formulier invullen en krijgen we onze sortie stempel in ons paspoort. Het carnet willen ze echter niet afstempelen. Zij zijn politie en geen douane. Een douane is hier verder ook niet en aan de grens is de douane gesloten. Ze zeggen dat Congo maar ons carnet moet uitstempelen. We hebben al bijna de moed opgegeven als de meneer die ons gisteren opzocht binnen komt. Wij beginnen weer over ons carnet dat het afgestempeld moet worden. Ook meneer zegt dit is politie en geen douane maar hij wil best een stempel in ons carnet zetten. Vijf minuten later staan we buiten, met een afgestempeld en ingevuld carnet. Bedankt meneer!

We rijden de 40 km naar de grens. Volgens de Michelin kaart over een partially improved weg. In Congo gaat deze over in een earth track. We moeten nog 2 keer stoppen in Gabon om ons paspoort te laten bekijken. Ergens schrijven ze ook nog wat in ons paspoort dat ze ons gezien hebben en dan mogen we door. Al met al kost het wel aardig wat tijd. Helemaal omdat voor ons een busje zit met een man of 20 en die moeten ook allemaal 1 voor 1 uitgehoord worden.

Uiteindelijk komen we bij een groen, geel, rode slagboom. We zijn aangekomen bij Congo! We parkeren de motoren weer en gaan naar halte 1, politie. Die schrijft van alles over uit ons paspoort en verwijst ons dan naar de volgende deur, gendarmerie. Ook die man schrijft van alles over uit ons paspoort en daarna mogen we door naar de overzijde. Wederom politie. En wederom worden dezelfde gegevens uit ons paspoort overgeschreven. Pas bij halte nummer 4, de immigratie wordt ons paspoort ingestempeld. Uiteraard niet nadat meneer dezelfde gegevens uit ons paspoort in zijn boek heeft overgenomen. Daarna is er nog 1 stop, de douane, daar wordt ons carnet ingestempeld. Ondertussen is het 12:45 en we hebben reeds 50 km afgelegd! We stappen snel op en rijden nog een kilometer of 2, dan is het tijd voor de lunch.

We zijn nog niet afgestapt of er stopt een brommertje bij ons. Het is de meneer die ons voorbij reed toen we van Tchibanga naar Ndende reden. De meneer vind het leuk even met ons te praten. Hij vertelt wat over de weg die ons te wachten staat en hij zegt dat we Kibangou niet gaan halen. Dat is te ver voor vandaag. We moeten maar stoppen in Nyanga. Dat is nog 40 km hier vandaan en dat is ver zat. De weg is namelijk niet slecht maar ook niet best. Stukken met zand heeft meneer het over en diepe geulen.

Na de lunch gaan we weer verder, we zullen zien in hoeverre meneer gelijk heeft. Maar deze manier lijkt een redelijk accurate beschrijving van de weg te kunnen geven. We vinden stukken zand (gelukkig niet al te lang), we vinden geulen en heuvels.

Nyanga vinden lijkt lastiger. We zien al op gebouwen Nyanga staan maar een hotel of iets zien we niet. Volgens meneer had Nyanga alles, tankstation, hotel en restaurant. Wat blijkt? We zijn gewoon een beetje ongeduldig. Een paar kilometer verderop komen we bij een centrumpje. Er zit een supermarkt, een restaurant, een tankstation en als we vragen, jahoor er is hier ook een hotel. We volgen een brommertje naar het hotel. De manager of eigenaar is er helaas niet dus we moeten even wachten tot hij komt. We spelen dus eerst maar even een spelletje kaart buiten op de trap. Als de eigenaar er eindelijk is krijgen we een kamer en na wat onderhandelingen kunnen we blijven voor 5000 CFA (de meest soepele onderhandelingen tot nu toe, meneer vraagt 7500. Dat is wel veel meneer voor een kamer waar geen water is. Is 5000 niet genoeg? Ja is goed.)

Als onze spullen in de kamer staan gaan we terug naar het centrumpje. We schuiven aan bij het enige restaurant wat er is. Op het menu staat Spaghetti-poulet tussen de 300 en 600 CFA maar ook Poulet-Spaghetti voor 800 CFA. We proberen te achterhalen wat het verschil is maar dat blijft een wazig verhaal. Uiteindelijk krijgen we kip, spaghetti en een blikje groente erdoorheen dat kost in totaal 900 per bord. Na deze maaltijd kopen we nog wat brood en lopen we terug naar het hotel.