Partially improved? Waar dan?!

Van Mouila, Gabon naar Tchibanga, Gabon
We zijn vanochtend vroeg gewekt (voor 5 uur) door iemand die zo nodig TV moest kijken met het volume op max. Niet de beste nachtrust gehad dus. Toch weten we het vol te houden tot 7 uur, daarna nemen we een ijskoude douche en gaan we de straat op op zoek naar brood.

Na ons ontbijt pakken we de spullen in en gaan we opweg. We zijn net Mouila uit als het asfalt ophoud en de wegwerkzaamheden beginnen. Ach een stukje wegwerkzaamheden, dat is zo erg toch niet? Sander zegt nog, de banden laten we even zoals ze zijn, voor een klein stukje gravel ga ik er geen lucht uit laten lopen.

50 km verderop pauzeren we even, asfalt hebben we niet meer gezien en ondertussen geloven we ook niet meer dat we dat nog gaan zien. Sander laat dus wat lucht uit de banden lopen zodat het iets gemakkelijker gaat worden. De weg is niet moeilijk om te rijden maar wel heel zwaar. Een groot wasbord ligt hier en we stuiteren dus helemaal uit elkaar.

Wel weer slecht van de Michelin kaart, die zeg namelijk dat de weg tot aan de grens van Congo rood is en partially improved. Nou hier is zeer weinig improved hoor! Er zijn wel bruggen maar ook die zijn, op 1 na, allemaal plankjes of metalen platen waar je overheen moet rijden.

Als we aankomen in Ndende gebeurt het onverwachte toch nog, asfalt! Na ruim 70 km gravel, en dan ook gravel waarvan wij zoiets hebben hier heeft nooit asfalt gelegen, ligt er een gloedje nieuwe asfalt weg. Het genot is echter van korte duur, laat het 100 meter geweest zijn daarna stuiteren we weer het asfalt omlaag en terug het gravel pad op. Aan het andere uiteinde van Ndende exact hetzelfde, er komt een bord rotonde, je knalt het mooie asfalt op, neemt de rotonde en dan is het weer asfalt omlaag en gravel pad op. Nu nemen we een andere weg, volgens de michelin kaart een secundaire partially improved. Het eerste stuk is ook duidelijk dat er ooit asfalt gelegen heeft, nu is het echter helemaal stuk. Al snel zijn de laatste sporen asfalt verdwenen en stuiteren we weer verder over gravel.

Soms is het gravel wat dieper grind, soms wat dieper zand en vaak een wasbordje. We stuiteren ons langzaam een weg naar Tchibanga. 160 van dit soort kilometers zijn echt meer dan genoeg. Toch is het pas 14 uur als we Tchibanga bereiken. We zitten onder het stof en vinden het voor vandaag wel genoeg geweest, Mayumba, ons volgende doel, is nog 110 km verderop en dat is voor vandaag teveel.

We rijden het hele stadje rond op zoek naar een hotel. Tchibanga is ook weer een apart fenomeen. Aan het begin van het stadje maakt het gravel weer plaats voor asfalt. Asfalt ligt door het hele stadje heen op alle hoofdwegen. Het is ook best een aardig grote stad voor Gabonse begrippen maar het ligt wel in het midden van totale niets. Geen asfalt weg die hier heen leidt. Verder heeft Tchibanga ook niet veel te bieden. Het is een soort tussenstop voor mensen die de nationale parken willen bezoeken, een knooppunt van gravelpaden maar meer niet. Het stadje heeft wel een redelijk aanbod aan hotels. We bezoeken een paar hotels en motels en belanden uiteindelijk in het centrum van het stadje bij een hotel waar ze ook internet hebben. Sander geint nog, de enige snelweg die Tchibanga heeft is de digitale snelweg. Maar het internet is nog eens rap ook hier!

We checken in, internetten even en gaan dan een rondje dorp doen. We drinken een biertje bij een barretje en kiezen alvast de plek uit waar we vanavond gaan eten. Daarna even terug naar het hotel voor nog wat computeren en dan is het alweer tijd voor het avondeten.

We eten bij een senegalees restaurant, op de kaart staat Yassa dus mijn keus is snel gemaakt en Sander sluit zich even later bij mijn keus aan. Nadat we 2 borden yassa hebben weggewerkt bezoeken we nog een barretje en dan gaan we weer terug naar het hotel.