7:20 PM
Sander & Marianne
Een dagje Libreville, Gabon
Als we de sleutels van onze studio inleveren vraagt de man ons, gaan jullie ook naar Congo? Ja meneer gaan we, hoezo bent u van Congo? Ja zegt de man hij komt uit Dolisie en zaterdag gaat hij terug naar huis toe. Dat komt nou eens mooi uit, wij hebben namelijk gezien op de kaart dat we ook via een andere weg door Congo komen en dan kom je langs Dolisie. Echter is dat op de kaart een roze lijn (earth track) we vragen ons af wat voor weg het is. We vragen het meneer en hij zegt dat hij ook via die weg gaat. Er ligt geen asfalt maar het is harde gravel. Dat klinkt goed en het scheelt ons een heel stuk omrijden! Meneer schrijft zijn gegevens op en als we in Dolisie zijn moeten we maar bij zijn missie komen slapen. We bedanken meneer en rijden naar Mathieu voor nieuwe motorbanden.
Aangekomen bij Mathieu krijgen we de keus uit verschillende banden, we zien er echter geen een liggen. We zeggen dat we het liefst weer Heidenau willen hebben en dat snapt hij wel. Hij is zeer onder de indruk van onze 17.000 km en dat ze nog altijd niet helemaal versleten zijn (al gaat het nu wel hard). Hij denkt dat we Congo-Kinshasa nog wel halen op onze banden. Omdat wij niet zo best in Frans zijn is hij zelfs bereid iemand in Kinshasa te bellen. Wij hebben op internet een naam en telefoonnummer gevonden van een mechanicien in Kinshasa en hij belt de man om te kijken welke banden we daar kunnen krijgen. Tegelijkertijd belt hij ook zijn ouders op. Die wonen nog in Frankrijk. Die krijgen de opdracht op zoek te gaan naar Heidenau K60 Scout. Na een tijdje wachten wordt hij teruggebelt. De man in Kinshasa heeft enkel straatbanden in onze maat. Daar hebben we niet veel aan want in DR Congo ligt er amper asfalt. Zijn ouders bellen ook terug. De Heidenau zijn gevonden en kunnen verstuurd worden. Er is echter 1 probleem, ze liggen niet bij de dealer op voorraad, dat betekend dat ze niet gelijk verstuurd kunnen worden. De vroegst mogelijke datum dat ze in Gabon kunnen aankomen is de 26e daar zit dan wel nog de nodige onzekerheid in of dat gaat lukken. Mathieu zelf gaat de 27e voor een maand op vakantie dus als de banden er dan niet zijn hebben we een probleem.
We waarderen alle moeite die hij neemt om Heidenau voor ons te regelen maar besluiten uiteindelijk dan maar voor de Metzeler Sahara te gaan. Die heeft hij hier in het depot liggen. Hij gaat banden halen en wij gaan even naar de bank en meteen ook maar naar de supermarkt.
Half Libreville later, garmin weet niet dat veel hier 1 richtingsverkeer is, zijn we eindelijk bij de supermarkt. We doen een rondje supermarkt en steken daarna de straat over om te gaan pinnen. We lopen het hok van de automaat in, stoppen mijn pas erin, pincode, bedrag kiezen. Foutmelding, issuer refused. Dat is nu al de 2de dag dat we ergens met mijn pas willen pinnen en ik krijg die melding, mijn pas zal toch niet geblokkeerd zijn? Sander pakt zijn bankpas en stopt die in de automaat, pincode, bedrag kiezen en dezelfde melding. Dan maar de creditcard erin stoppen en dan begint iemand de automaat bij te vullen dus gaat de automaat uit. De security mensen zeggen dat we even geduld moeten hebben. Een kwartier later vertrekt de geld wagen, de automaat is een reboot aan het uitvoeren. We zien bios voorbij komen, windows XP, nog wat command windows en dan weer het scherm sorry for the inconvience maar de automaat doet het niet. Weer een kwartier later en we geven het maar op. Een mevrouw verteld ons waar nog een bank zit en wij stappen dus maar weer op de motor.
Bij de tweede bank beginnen we opnieuw, mijn bankpas refused, Sander zijn bankpas refused. Dan maar weer Sander zijn creditcard. Pas erin, pincode, bedrag en het apparaat begint te ratelen. Joehoe eindelijk geld?! Niet dus he! De automaat wil de pas teruggeven maar die knalt aan de bovenkant tegen de invoergleuf aan, als wij pielen om de pas eruit te halen slikt hij hem in. Dat gaat zo 3 keer tot hij zegt hap, slik en weg pas. Mooie melding krijg je dan dat je naar je pas kan fluiten. Naar het geld trouwens ook. Gelukkig is deze pinautomaat bij de vestiging van de bank. Ik loop meteen de bank in en probeer in mijn beste frans uit te leggen dat de automaat onze creditcard heeft opgegeten. Mevrouw vraagt wat voor een pas, duikt achter een deur en komt dan terug met Sander zijn creditcard. Gelukkig hebben we die terug. Ik neem mevrouw mee naar buiten om uit te leggen waarom onze pas opgegeten is. Dat snapt ze niet helemaal, maar ze zegt wel dat onze transactie gecancelled is omdat ze toevallig ook hier de automaten moeten bijvullen. Wij zien de bui alweer hangen. Gelukkig is mevrouw meedenkend, ze roept door de muur dat haar collega moet opschieten en enkel even genoeg geld erin moet stoppen zodat we kunnen pinnen. Daarna mogen we nog een keer proberen geld op te nemen en dan pas eindelijk lukt het (en deze keer krijgen we gelukkig ook de creditcard weer terug).
Na 2 zeer stressvolle uurtjes keren we weer terug naar Mathieu. Sander rijdt het terrein op, en ik wil er achteraan maar het een en ander gaat mis. Ik stuiter een stukje naar rechts, dan naar links tegen de poort en dan rechtsaf de grond op. Zeer mooie entree Marianne!! Mathieu zet met een collega mijn motor weer overeind en duwen hem het terrein op. Daar liggen 2 sets banden klaar. Dat zijn echter geen Sahara's! Mathieu zegt dat hij helaas de Sahara niet meer heeft, hij heeft wel nog 2 sets Pirelli MT21 kunnen scoren en die liggen nu voor ons klaar. Ze zijn iets goedkoper dan de Sahara maar vooral veel meer offroad. Sander heeft het dan even helemaal gehad, geld pinnen ging dramatisch, en dan ook nog deze banden domper. De vraag is namelijk of ik wel kan rijden op noppenbanden. Daarnaast slijten noppen veel harder op asfalt en dus is de vraag of we met deze Zuid-Afrika gaan halen. Ook de grip op nat wegdek is veel minder. Maar ja wat is ons alternatief? De Heidenauers gaan het niet halen tot Zuid-Afrika, tot Botswana misschien maar ook die kans is niet heel groot. In Congo kunnen we enkel straatbanden krijgen en dat is voor het vele off-road wat ons daar waarschijnlijk te wachten staat helemaal niet handig. We besluiten dus maar de MT21 te nemen. Tot Zuid-Afrika komen we niet meer terecht in een regen seizoen en we krijgen als het goed is niet al te veel asfalt meer. We zeggen tegen Mathieu dat hij de banden eronder mag zetten.
Terwijl wij lunchen worden onze banden vervangen. De Heidenau-ers hebben het zeer goed gedaan maar zijn toch wel aardig versleten.
Als Mathieu klaar is neemt hij ons mee naar de bar voor wat te drinken. Hij vraagt waar wij slapen. We zeggen dat we dat nog niet weten. Hebben jullie een tent? Ja hebben we, nou dan kunnen we de tent in zijn tuin zetten. Dat is tegenover de shop. Hijzelf woont daar niet meer maar er is wel water wat we kunnen gebruiken. We doen ons best om tijdens het drinken een gesprek te voeren. Zo krijgen we te horen dat hij 27 is, 3 huizen hier heeft, 4 motoren, 2 motoren voor zijn vrouw, wat jetski's, quads, 2 auto's, een boot, en..... een helicopter! Ehhh verdient Gabon dan zo goed? Ja zegt hij dat verdient het hier, en wat ook helpt, hij is de enige echte motor mechanicien in Gabon. Niet slecht gedaan op je 27e! Na het drinken toont hij ons het huis waar we de tent in de tuin kunnen zetten. De tuin is niet zo heel groot en net als de shop totaal gevuld met allerlei speetljes. Er staan 3 quads, 3 jetskies, een jeep, trailers, nog wat motoren, en dan nog een verzameling onderdelen van van alles en nog wat. Het meeste wat er staat en ligt ligt ook uit elkaar. We vinden een plekje waar de tent past en beginnen die neer te zetten.
Als ons tentje staat gaan we een stuk wandelen. We hebben geen WC tot onze beschikking dus eerste doel van de wandeling is een WC zoeken. Die vinden we in een winkelcentrum, daarnaast is er ook een internetcafe. Kunnen we meteen even internetten. Na een uurtje internet is het tijd voor het eten. We lopen de straat op en neer en bekijken de vele restaurantjes. Helaas is dit een dure buurt en dat zie je aan alles. Gisteren hadden we kip met rijst voor 2000 hier kost hetzelfde gerecht 4000. Ook het bier is 2 keer zo duur. We kiezen uiteindelijk voor een snackbar achtig iets wat tegenover het internetcafe zit. Het ruikt er heerlijk en de prijzen zijn nog acceptabel. Op het menu staat penne met kip, champignons, creme en kaas. Klinkt goed dat wil ik! Helaas is die niet te krijgen, dan de kip colombo maar, wat is dat? Kip met creme fraiche zegt ze, klinkt goed doe dat dan maar. Hebben we ook niet, oh en de spaghetti's hebben we ook niet. Grr heb je dan wel kip? Ja kip is er wel. Doe dan maar kip met friet. Sander neemt een steak hamburger met friet, die hebben ze toevallig wel. Het bier van Gabon, Regab, is ook op we besluiten dus maar na het eten ergens anders te gaan drinken. Als ons eten dan eindelijk komt zegt de vrouw, je wou toch graag creme, kijk dat heb ik over de kip gedaan. Nu vind ik dat wel lekker maar ze heeft het ook meteen over Sander zijn eten gedaan, en die houdt helemaal niet van creme! Daarnaast weten we nu ook wat een steak hamburger is, dat is het lapje vlees van de hamburger! Het broodje, de sla, de tomaat, dat zit er allemaal niet bij! We delen dus maar mijn kip want die is tenminste wel een flink beestje geweest. Daarna worden we de tent zowat uitgewerkt. Het is 20 uur en ze zijn aan het afsluiten, ik controleer nog even of het 20 is en dat is het, volgens het blaadje gaan ze om 21 uur dicht. Als ik daar een opmerking over maak zeggen ze dat het klopt ze gaan pas om 21 uur dicht, ze zijn nu ook nog niet dicht hoor. Nee enkel de lichten gaan uit en de luiken gaan dicht maar dat impliceert niet dat ze gesloten zijn! Wij rekenen maar af en verlaten het winkelcentrum.
We lopen terug naar de bar waar Mathieu ons mee naar toe had genomen en drinken daar nog een biertje. Daarna duiken we ons tentje in.
0 reacties:
Post a Comment