Niet onze dag

Van Buea, Kameroen naar Kribi, Kameroen
Als we wakker worden is het zowaar droog! Ook de bewolking is wat weggetrokken en dus kunnen we delen van Mount Cameroon zien! Een mooi moment. Helaas is de camera nog altijd stuk, we willen na het ontbijt de Nikon erbij pakken voor een foto te maken maar helaas, tegen die tijd zijn de wolken weer voor de berg getrokken en valt er niets meer te fotograferen.

We verlaten Buea en zetten koers richting Kribi. Daar schijnen de mooiste stranden van Kameroen te zijn. Onderweg moeten we door Douala. Een grote gekkenhuis van een industriestad. Op sommige plekken is het asfalt weg, daar liggen enkel heuvels en kuilen. Het verkeer waaiert dan weer uit naar 3 rijbanen naast elkaar en alles kruipt door de gaten heen. Op een motor echt niet te doen. Als ik dus even stil sta om te wachten tot ik 30 meter kan rijden begint achter me weer het getoeter. Wachten dat kan een Afrikaan niet en ze slalommen om me heen. Zo kom ik dus ook nergens. Sander probeert wel ook kruipend te rijden maar hij wordt alsnog bijna ondersteboven gereden door een busje. Douala is dus niet echt onze stad. We doen ons best zo snel mogelijk door de stad heen te zijn maar de verkeersregelaars werken niet mee.

Als we dan eindelijk de stad uit zijn worden we weer stil gezet door wat verkeersregelaars. Van rechts komt een politie motor gevolgd door een 6-tal veel te dure SUV's en daarna weer een politie motor. Blijkbaar belangrijke mensen want al het overige verkeer wordt stilgezet. Als de stoet voorbij is moeten wij nog een paar minuten wachten tot wij weer mogen gaan rijden.

Het is al laat als we eindelijk ergens brood zien. We kopen het en een stukje verderop zien we een mooie stop plek. Van de weg af ligt een pad naar rechts. Verder naar rechts ligt nog een stuk fietspad. Wat blijkt nu? Wij staan op de doorgaande route voor brommertjes die van de hoofdweg naar het soort fietspad willen. Niet dat ze niet over de hoofdweg mogen hoor, dat doen er ook zat. En dat soort fietspad dat voegt na de brug gewoon weer in op de hoofdweg. Totale nonsens dus maar er zijn zat brommers die het nodig vinden langs ons te rijden en te zeggen je staat op de weg.

Na onze lunchpauze gaan we weer verder. Helaas begint het toch weer te regenen. We hadden zo gehoopt een droge dag mee te maken! We stoppen weer en trekken onze regenkleding aan. De bui is hevig maar kort dus al snel kunnen we weer een beetje opdrogen. Dan komen we voorbij een groep jongeren. Bij Sander lopen ze al heel erg op de motor af terwijl hij passeert dus ik wijk maar vast iets verder uit naar links. Dat vind de groep leuk, hun lopen ook verder de weg op en maken een soort trekkende en schoppende beweging als ik langs rijd. Duidelijk een stel sukkels dus, die heb je in Nederland soms en die heb je in Afrika ook. Toch is het altijd weer schrikken als ze zo op je af komen.

We rijden door naar Kribi, naar de mooiste stranden van Kameroen. We zijn allebei al niet in een al te beste stemming. De spullen die maar stuk gaan, de regen, de waardeloze stad Douala en de jongeren, vandaag kunnen we het niet hebben. En dan kom je dus aan bij de mooiste stranden van Kameroen. Jongens als je een strandvakantie wil, Kameroen is niet je land! Een smal strookje zand en veel rotsen, een stuk verderop in de zee staat een olieplatform. Mooi hoor!

We rijden naar het hotel wat de lonely planet aanraadt. Het ligt langs een off-road pad. Op zich is de modder niet al te glad maar aan het eind van een lange dag wordt het toch weer een iets spannender pad waar we over moeten. Bij het hotel aangekomen blijkt dat ze geen internet hebben (iets wat wel belangrijk is voor ons want we moeten nog opzoek naar een oplossing voor de camera, navigatie enz). Bovendien ligt het hotel ver buiten het dorp dus je moet ver lopen voor internet, eten e.d. We besluiten een stukje terug te rijden daar zagen we een hotel met internet. We rijden terug en gaan daar vragen, heb je internet? Ja hebben we alleen doet het het niet. Prima jongens daar hebben we wat aan. We bedanken de vrouw en vertrekken weer. Zes hotels later hebben we eindelijk een hotel gevonden met internet, werkend internet, en kamers die niet een fortuin kosten. In de lonely planet stond dat je discount kreeg in het regenseizoen, nou dat is lang niet bij alle hotels zo! Uiteindelijk belanden we in Atlantic Beach. Onze kamer is ver lopen en 2 trappen op, dat is niet fijn met de koffers maar de kamer is groot, heeft warm water, internet, veel ramen en naast ons zit een balkonnetje. Een prima plek dus om even bij te komen. We besluiten meteen 2 dagen te blijven.

Als we onze spullen in de kamer gezet hebben lopen we naar het restaurant. Helaas is daar niet veel te krijgen dan maar naar buiten en in de buurt gaan kijken. We zitten wel weer een eindje buiten het dorp maar betrekkelijk snel zien we een restaurant. Er wordt druk getimmerd maar toch zijn ze open. Voor de verandering nemen we een keer geen kip. Ze hebben spaghetti op het menu staan, bolognese, carbonara en napolitana. We bestellen beide een spaghetti en krijgen dan een portie! Voor het eerst sinds Marokko gaat er iets op het bord terug naar de keuken. Sander lukt het net zijn portie op te krijgen maar voor mij is het kansloos. Het lukt me niet alles op te eten en dat gebeurd ons hier dus echt nooit! Omdat ik de kaas spaghetti heb genomen wil Sander me ook niet helpen.

Na het eten en een biertje gaan we weer terug naar het hotel. Als we op de oprit lopen begint het te regenen. Het laatste stuk moeten we even een sprintje trekken want dan begint het te hozen. Best een goede timing dus!