Bananenrepubliek krijgt in Kameroen een heel nieuwe betekenis

Van Limbe, Kameroen naar Buea, Kameroen
We beginnen de dag met een ijskoude douche. Normaal is een douche met enkel koud water niet zo een ramp maar in een regenachtig Kameroen is die douche opeens een stuk kouder! Als we beide goed wakker gedouched zijn gaan we eerst even brood halen, daarna ontbijten en dan zijn we klaar om te vertrekken.

Helaas is het zeik-weer dus we trekken maar meteen ons regenpakje aan. In de regen vertrekken we naar Kumba. Daar willen we een meer bekijken. We rijden bijna 100 km naar het noord-oosten en komen aan in Kumba. Gelukkig regent het hier niet. We vinden het juiste pad naar het meer, parkeren de motoren en willen dan het 200 m lange pad aflopen naar het meer. Dan zegt iemand dat we entree moeten betalen, dat wisten we al dus ik heb 500 CFA bij me gestoken. Nee zegt de man niet 500 maar 10.000 CFA moet je betalen! We gaan de discussie niet eens aan, we keren om zetten onze helm op en vertrekken. Toch stoppen we nog even bij de prefecture, eens even vragen of dit normaal is. De eerste man die ik spreek kan het niet geloven, 10.000 zijn ze gek geworden? Iedereen die langs hem loopt spreekt hij aan, wist je al dat ze aan hun 10.000 hebben gevraagd voor het meer? Iedereen reageert met 10.000 dat is absurd! Nou goed, nu weten we in ieder geval dat we het juiste besluit hebben genomen door niet te betalen.

We moeten bij een mevrouw langs in de prefecture, zij gaat over de toerisme. Meteen houdt ze een heel verhaal, waarom reizen we niet met een gids rond? Als er iets gebeurd wordt zij erop aangesproken. Wij willen geen gids, we hebben niemand nodig om ons handje te houden we wouden alleen weten of 10.000 normaal was. Dat is het dus niet maar helaas helpt het ons geen zier. Ze wil met ons naar haar baas maar die zit in een ander gebouw. We besteden bijna een uur in de prefecture maar dan hebben we onze buik vol. 10.000 is dan misschien niet normaal maar in de prefecture ligt het meer zeker niet, we willen nog meer bereiken vandaag dus dat meer dat mogen ze houden wij vertrekken.

We rijden terug richting Buea, onderweg passeren we weer diverse rubber- en bananenplantages.

In Buea eerst maar stoppen bij de verzekeringsmaatschappij, die hadden we op de heenweg al gezien en onze verzekering verloopt over 10 dagen. Helaas kunnen ze ons niet helpen aan een nieuwe verzekering. Dan maar weer door naar onze eerste keus guesthouse. Ondertussen zeikt het weer van de regen dus daar komen we totaal doorweekt aan. Bij onze missionarissen is nog 1 appartement beschikbaar. Een appartement met 2 een-persoonsbedden, zonder matras, een deken erop gesmeten, geen douche en geen WC. We bedanken meneer en vertrekken maar weer. Op de weg terug naar de hoofdweg vinden we nog een ander hotel, met internet, airco, parkeerplaats. Uiteraard ook wat duurder maar dat is het dan ook wel waard. We nemen een kamer, hangen onze spullen te drogen en gaan een rondje lopen.

Na onze wandeling willen we bij de total een biertje halen (daar is het bier 600 en in het hotel 1500). We pakken een koud biertje uit de koeling en willen afrekenen, dan zegt de vrouw dat je enkel het bier in het tankstation mag opdrinken, je mag het niet meenemen. Deze logica is echt volledig nieuw voor ons, en dat in een land waar je ook niet mag drinken en rijden! Uiteindelijk krijgen we het bier wel mee, in een lege waterfles. Het bier mag namelijk best het tankstation verlaten, enkel het flesje niet. In het hotel drinken we ons biertje terwijl we wat internetten. Daarna is het alweer tijd voor avondeten.

Terug de straat op dan maar en naar een restaurant. Op het menu staat Yassa, mijn favoriet. We bestellen dus 2 keer kip yassa. Hij smaakt prima maar als we de rekening krijgen is de yassa opeens duurder dan op de kaart staat. Als ik daar een opmerking over maak zegt de vrouw ja dat klopt we hebben de prijs verhoogd maar de kaarten nog niet aangepast. Nou mevrouw dat is dan niet mijn probleem wat ga je eraan doen? Helemaal niets dus. Enkel omdat wij er nu ook klaar mee zijn (in Nigeria hadden we dit ook al eens gehad en onze geit met friet maaltijd staat ons ook nog levendig voor de geest) krijgen we uiteindelijk een compromis. Als wij voorstellen 1 keer de prijs van het menu en 1 keer de prijs van mevrouw te betalen gaat ze daar schoorvoetend mee akkoord. We durven te wedden dat als we morgen er gaan eten de prijs van de yassa op de kaart nog altijd niet klopt.

We gaan terug naar de total met onze lege waterfles en laten daar nog 2 biertjes in de waterfles gieten. Het is nu ook drukker bij de total, bij de ene sta-tafel staat een hele groep jongeren gezellig guiness weg te werken. Dit is toch echt de meest unieke kroeg ever!

Terug bij het hotel gaan we nog maar wat computeren. Bij het eten hebben we ontdekt dat ook Sander zijn camera de geest aan het geven is, we moeten dus ook opzoek naar een nieuwe camera. Helaas is de site van Sony niet al te best want het doormailen van ons probleem werkt niet, we mogen naar Sony Nederland bellen maar ja vanuit Kameroen is dat toch niet echt een optie...