The other way around...

Van Laayoune, Westelijke Sahara naar Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
Vandaag gaan we dan toch maar eens uitzoeken of we zo Mauritanie in komen. Eerste halte het politiebureau. Dit gaat niet om 8 open zoals de man gisteren zei maar om 8:30. We wachten dus maar een half uurtje buiten voor de deur. Het blijkt dat de man waar we mee praten iemand is die Marokaanse visas kan verlengen. Mauritaanse visa kun je er niet krijgen (hadden we ook niet verwacht) en hij twijfelt eraan of je ze aan de grens kunt kopen. Dan gaan we maar bellen. Ik bel de ambassade van Mauritanie in Rabat. Parlez anglais? No. OK dan probeer ik het in het frans. Dus ik mijn beste doen we zijn in Laayoune en hebben nog geen visum, frontiere?? Ik krijg als antwoord Rabat en hij hangt op. (En dan als antwoord dat betekend eigenlijk ik krijg een snauw Rabat enkel dat woord en hij hing op, nou ja scheelt wel telefoonkosten zo een kort antwoord). Dan toch maar terug naar Rabat. Eerst even op internet zoeken of we anders naar Rabat kunnen vliegen want Rabat is 1200 km naar het noorden. Vliegen levert niets op, tenminste niet de zoektocht op het internet. Ik bel wel nog even het Nederlandse consulaat in Senegal waar ook de vertegenwoordiging voor Mauritanie zit maar die meneer twijfelt er ook aan of het visum aan de grens te koop is.

We besluiten het hotel te verlaten en naar het vliegveld te rijden. Eerst de motoren weer buiten krijgen. Dat gaat relatief makkelijk. Vervolgens naar het vliegveld. Daar vertrekken enkel vliegtuigen en verkopen ze geen tickets. Dan maar naar Royal Air Maroc. Die hebben wel tickets maar dat kost 1600 dirham per persoon enkele reis. Zo een 150 euro. Dat is duurder dan rijden naar Rabat. Dan gaan we maar rijden.

Eerste etappe terug naar Tan Tan Plage, kunnen we vandaag die andere camping uitproberen Uiteraard worden we weer gestopt door de politie, bonjour monsieur, nous ici hier.... Oui oui direction Rabat pour la visum.. Het gaat nu wel een stuk sneller want ze hebben onze gegevens van gisteren nog. Een agent zegt nog dat zei ik gisteren toch al, hij wil nu een cappuccino van ons, maar meneer u denkt toch niet dat ik een cappuccino hier ergens uit mijn motor vandaar kan toveren??? We rijden dus maar weer door.

We komen aan op de andere camping en vinden een mooi stukje zand om de tent op te zetten. Dat is beter dan de andere camping. Daar heb je dan ook meteen alles mee gehad. Geen WiFi vanuit je tent (wel bij de receptie) en de WC's en de douches zijn een heel stuk minder. Wat wel leuk is dat als we net klaar zijn met tent opzetten er 2 motoren aan komen rijden. Twee Roemeense mannen die ook onderweg zijn naar Senegal. Wij vragen meteen heb je een visum? Ja hebben we. Later die avond komt er ook nog een nieuw zeelander aan in een jeep. Heb je een visum, ja die heeft hij maar hij is vanaf Agadir teruggegaan naar Rabat om een visum te halen, dat is 300 km noordelijker als waar we nu zitten maar alsnog moest hij 600 km terug naar het noorden en weer omlaag. Gelukkig zijn we niet de enige....

Als het etenstijd is lopen we eerst naar een restaurant een stukje het dorp uit. Daar is de keus vis op een stokje of gegrilde vis. Hmmm ik ben niet wild van vis, dan maar de stad in. De eerste tent die we zien ziet er van buiten best goed uit ziet. Van binnen is dat echter een heel stuk minder. Ze hebben rund op een stukje, steak of tajine kefta (gehakt) hmm dan maar iets runderigs? We gaan zitten en dat doen we dan nog wel ff. De bediening is zeer traag, maar dan vooral omdat er voetbal op tv is. Na een half uur staan onze broodjes op de bar. En daar staan ze nog een minuut of 10, ik ben ondertussen in staat ze zelf te gaan halen. Eindelijk is de wedstrijd afgelopen en dan gaat het ook opeens snel. We krijgen ons brood, we krijgen bestek (het mes is een aardappelschilmesje en servetten is een stuk papier) en een paar minuten later krijgen we ook het hoofdgerecht. Het smaakt prima alleen de tajine bevat weer geen enkele groente. We besluiten dus maar de gok te wagen en de salade op te eten, de tomaten zijn gepeld dus hopelijk heeft het deze keer minder gevolgen.