Een fotoloos dagje

Een ziek-zijn-dagje in Bin-el-Ouidane
Vandaag is het Sander zijn beurt, hij wordt wakker en komt zijn bed niet uit en dat blijft in grote lijnen de rest van de dag zo. Ik mag dus mezelf vermaken. In de ochtend ga ik met de man van het huis naar de supermarkt. Tenminste dat dacht ik. We gaan lopen en omdat het niet heel warm is ga ik in motorkleding en slippers (en vergeet ik, handig als ik ben, de camera). Mijn andere kleding zit trouwens ook ingepakt want we waren in de veronderstelling vandaag te vertrekken. We lopen naar de hoofdweg en door een paar tunnels naar het dorpje Soq, haarspeldbochten kun je afkorten door als een berggeitje tegen de berg op te klimmen en tegen de tijd dat ik boven ben zweet ik me dus een ongeluk in mijn motorkleding en thermo onderkleding. Maar goed het is een welkome afwisseling van op de WC zitten dus ik klaag niet. Aangekomen in het plaatsje blijkt dat we niet naar de supermarkt gaan maar naar de markt. Overal staan ezels geparkeerd en op een pleintje zitten mensen hun spullen te verkopen. Alsof een supermarkt voor ons niet al uitdagend genoeg is. Maar goed ik loop een rondje op de markt en achteraf gezien is de markt zo slecht niet, de enige plek waar ik echt wordt afgezet is bij het enige supermarkt achtige ding wat er was om water te kopen. Verder lukt het me om wat groente, fruit en kip te kopen en van het meeste versta ik zelfs ook nog wat ik moet betalen (ze praten Frans tegen me niet Arabisch maar ook van Frans heb ik zeer weinig kaas gegeten). Terug gaan we met de pick-up truck dat lijkt een soort van taxi systeem te zijn. Er staan er meerdere en je neemt een pick up met meerdere mensen die aan dezelfde straat moeten zijn en voor de deur wordt je afgezet. Een prima systeem alleen jammer dat de chauffeur zijn ruitenwisser sproeier gebruikt. Wij worden dus ook besproeit.

Rond lunchtijd ben ik weer terug en Sander ligt dan nog altijd in bed. De middag besteed ik afwisselend door wat te computeren en spelletjes met Sander te doen. En Sander besteed de middag met in bed liggen en enkel voor wat rummicubben het bed uit te komen. Het avond eten maken we wel samen, met behulp van een deel van mijn aangekochte groente en de kip maken we maar even een makkelijke en 'save' maaltijd, tenminste dat hopen we dan.

Tegen avondeten tijd begint het ook te regenen, met bakken komt het uit de hemel zetten en ook het huis binnen zetten, we hopen dat we het hier binnen niet al te nat krijgen en dat morgen de grond nog bereidbaar is want als Sander zich beter voelt willen we toch echt een keer hier vertrekken hoe vriendelijk de man en zijn familie ook is zo komen we natuurlijk nooit in Zuid-Afrika!