Nog een keer, nog een keer

Van Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko naar Laayoune, Westelijke Sahara
We worden wakker in een grauw maar warm Tan Tan plage. We pakken onze spullen in en vertrekken, betalen gaat niet van harte je moet lang zoeken voor je iemand vind om de camping te betalen...

We willen vandaag een aardig stuk doorrijden, de weg is toch heel saai. We willen omdat de weg saai is maar onze muziek opzetten maar we hebben geen zin om te stoppen. Gelukkig brengt de politie de oplossing. Controle en wij zijn weer eens aan de beurt. Kunnen we meteen onze kabel aansluiten. We rijden verder maar helaas als je je muziek op een andere SD kaart zet als je Garmin kaarten dan heb je uiteraard geen muziek. Via de telefoon werkt ook niet want dat snoer pakt hij niet als kop telefoon. We rijden dus maar weer verder over de saaie weg tot we dromedarissen zien. Daar moeten we natuurlijk even voor stoppen en naar kijken.

Een stukje verderop is het weer raak, politie controle. Terwijl wij wachten op onze paspoorten (ze schrijven je halve paspoort over dus dat duurt altijd even) stoppen achter ons twee fietsers die ook aangehouden zijn voor controle. We hebben ze gisteren ook al gezien! Dat betekent dat ze toch ook aardig doorgepeddeld hebben. Terwijl we wachten maken we dus maar een praatje met de twee Zweedse fietsers. Ze zijn 7 maanden geleden van huis vertrokken en hebben als (tijdelijke) eind bestemming Senegal. Misschien als ze doorfietsen dat we elkaar nog eens tegenkomen?? Ze hebben een mooi MSR tentje bij zich, wij willen wel ruilen hoor!

Direct na de politie controle is een tankstation, wij stoppen daar maar even want nu we zo dicht bij de Westelijke Sahara zijn weten we niet precies hoe vaak je kunt tanken. De benzine is hier al wel een stuk goedkoper geworden! We betalen nu nog maar 9 dirham nog iets voor een liter benzine en dat is minder dan een euro. Volgetankt tuffen we verder naar een uiterst vriendelijk dorpje. Ik loop er de bakker binnen (denk nu niet aan een bakker in Nederland maar het is gewoon een vierkante ruimte waar een oven staat en een lange tafel waar brood op ligt dat is de bakker) en koop 2 net afgebakken broden. Nu zijn we klaar voor de lunch enkel nog een mooi plekje uitzoeken.

Na de lunch tuffen we weer verder, de weg blijft saai al is de omgeving mooi. Her en der een mooie zandduin.

Afgewisseld met een aantal zoutvlaktes, een aantal kuddes dromedarissen (we hebben nog geen kameel gezien) en het nieuwe verkeersbord pas op dromedaris (ook daarop staat de een bult afgebeeld en niet de kameel, hebben ze die niet in Marokko???)

Net voor Laayoune is het weer raak, politie controle. We zien de volgende ook al staan maar die is vast en zeker voor tegemoet komend verkeer. Nou niet dus, we rijden weg bij de eerste en ja hoor mogen stoppen bij de tweede nog geen 100 meter verder op. Verdorie het is warm jongens. Tot overmaat van ramp zegt de tweede opeens ga je naar Mauritanie waar is je visum? Die kun je niet aan de grens kopen! Nou daar over hadden we al lichte stress (we lezen op internet ja je kunt hem aan de grens kopen en nee dat kun je niet dat kan enkel in Rabat) maar we mogen wel doorrijden. In Laayoune stoppen we bij een hotel. Ik vraag er naar een camping want onze motoren hier in de stad laten staan vertrouw ik niet zo. Pas de probleme zet ze maar in de gang. Ehhh OK doen we.

Ik geloof dat de eigenaar zich ook iets verkeken heeft in de grote van onze motoren, de mijne staat achter het muurtje, maar we staan beide binnen.

We willen maar het Maurtaanse consulaat gaan bellen om erachter te komen of we een visum aan de grens kunnen kopen. Die is alleen dicht lezen we in de lonely planet (tot 15 uur open) dan bellen we het consulaat in Belgie, keuze 1 voor arabisch, 2 voor frans en 3 voor engels. Nummer 3 dus. Moet je een minuut wachten en komt het bandje weer met talen opties. Na 3 rondjes ben ik klaar en hang ik op. Het nummer van het Nederlandse consulaat in Mauritanie klopt niet. Hopeloos dus dit allemaal. We gaan wel naar het politie bureau en vragen eens daar of ze iets weten. Na een half uur rondlopen door Laayoune en ongeveer een 10 tal militairen gevraagd te hebben (het lijkt of heel Laayoune enkel bevolkt wordt door militairen) vinden we het politie bureau. Ik probeer spreekt u Engels (ik heb al geprobeerd bij een Franse politieman te vragen of we aan de grens een visum kunnen kopen maar als je enkel bonjour en merci in het Frans kunt zeggen gaat het niet zo soepel) en vraag of we een visum kunnen kopen aan de grens. We're closed come back tomorrow. Ok hoe laat? 8 uur. Prima morgen ochtend staan wij weer op de stoep. We zoeken nog even verder in het dorp want er moet ook een soort VVV zitten volgens de lonely planet. Toch maar weer een militair aanklampen. Delegation du touristique? Nee da kent hij niet, dus ik laat de lonely planet zien en het kaartje, ja we staan hier, tja als het daar moet zitten moet je die kant op lopen. Maar hij vraagt even bij zijn collega's niemand kent het gebouw of de naam. Wij lopen dus maar weer de aangewezen kant op en vinden ook helemaal niets. De kaartjes van lonely planet zijn echt waardeloos. Nou ja kan ook zijn dat we ze niet snappen want voor het politie bureau liepen we ook 180 graden de verkeerde kant op.

Dan gaan we maar inventariseren waar we kunnen eten, ik heb wel zin in een tajine. Enkel het enige wat we vinden is Pizzaria na Pizzaria na Pizzaria afgewisseld met een hamburger toko waar ze ook pizzas hebben. OK we snappen het al dan maar een pizza, ook lekker. We kiezen een tentje uit, ik heb wel zin in een salami pizza maar ja ze eten geen varkens hier. Sander heeft wel zin in salami, ham, champignons maar ja die varkens he? We bekijken de kaart en kiezen uiteindelijk de pizza Sahara en de pizza mixte. De Sahara is met kameel (ik denk dan eerder dromedaris maar goed zal vast hetzelfde smaken) en de mixte is kip, en we denken ook kameel. Ze smaken prima, geen verrukking maar goed weg te krijgen en in ieder geval meer dan genoeg!

Voldaan gaan we weer terug naar het hotel, daar wordt ik uitgenodigd voor de thee. Dat sla ik maar even af het hokje is al stampes vol met 3 generaties op 2 bedden, moeder, oma en dochter slapen daar blijkbaar allemaal. Daarna wordt ik een andere kamer ingeroepen. Daar ligt opa (of hij erbij hoort weet ik niet) hij spreekt een beetje engels en dus kan ik eindelijk iemand begrijpen. Opa zegt trouwens wel over mijn pizza, kameel? Dan moet je toch wel vreselijke honger hebben gehad. Ja dat had ik, nee heb ik nu niet meer en was goed te eten hoor!