Benzinefilter verwijderen heeft effect!

Van Meknes, Marokko naar Bin-el-Ouidane
Jahoor, ze zeggen het al het duurt vast niet lang voor je aan de diaree zit, nou ik ben de gelukkige! Dat mijn darmpjes makkelijker van streek raken als die van Sander wisten we al maar hoe lang zitten we nu in Marokko? 3 hele dagen? Een voordeel van diaree, het is een stuk makkelijker weg te spoelen. Een nadeel is, het is nog lastiger te mikken.

Na dit goede begin van de dag zien we dat het buiten bewolkt is, het zal toch niet weer gaan regenen? We halen brood en water en gaan ontbijten. Vervolgens is het spullen inpakken en vertrekken. Nou ja, dat willen we wel maar iemand heeft zijn auto voor de motor afrit gezet met als doel even geld te kunnen vangen voor het oppassen op onze motoren. Wij zijn echter een x aantal keer naar binnen en naar buiten gelopen en hebben niemand gezien dus we hebben niet heel veel zin om te betalen. Uiteindelijk verdwijnt de man, met 20 dirham van ons in zijn broekzak en hij zegt nog jullie krijgen nog problemen, ja kerel is goed maar jij hebt ook niet goed opgelet op de motoren. We laden alles in en gaan weg, in een stad slapen waar niet zelf een terrein bij zit waar je de motoren kan laten, dat hoeft voor ons even niet meer.

Onderweg wordt het al snel beter weer, ook de omgeving is heel mooi, met hier en daar een watertje en prachtige berg uitzichten.

We willen uittesten of het verwijderen van het benzine filter het gewenste effect heeft. We denken dat te testen door over de hoofdweg naar Azrou te rijden. Alleen dan hoeven we nog niet op reserve. Dan naar de volgende die is iets van 15 km verder. Nog steeds geen reserve dus de volgende. Uiteindelijk zijn we ruim 100 km verder voor we eindelijk naar reserve moeten overschakelen, alleen dat al is voldoende bewijs dat het verwijderen van het extra filter effect heeft. Toch rijden we ook nog iets van 30 km op de reserve tank (met het extra filter stonden we na 10 km alle twee stil) voor we besluiten dat het voldoende bewijs is en we de motoren weer vol gooien. Voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland hebben we 319 km op 1 tank gereden. Dat schept vertrouwen voor de westelijke sahara.

We stoppen voor de lunch langs de kant van de weg, tegenover ons op de berg een herder met zijn schaapjes en wij aan de andere kant. Daar komen we tot de ontdekking dat er water drijft in mijn koffer. Waterdicht is hij dus toch niet helemaal, of dat komt omdat Sander er tegen aan is gereden? We ruimen de koffer uit, drogen de boel zo goed en kwaad als het kan af (gaat niet heel handig met tissues die ondertussen vochtige doekjes zijn geworden), en pakken de boel weer in. We gaan weer verder en genieten van het uitzicht.

Ook vinden we in Beni-Mellal eindelijk een echte supermarkt! We moeten de naam van de keten maar goed onthouden maar dat is niet zo moeilijk, het is Marjane. Ze verkopen er zelfs bier! Wij dus meteen maar weer voor ieder 1 blikje bier meenemen, we moeten deze kans niet laten liggen.

Bij Beni-Mellal moet volgens de Garmin ook een camping liggen, deze kunnen we echter niet vinden. We rijden meteen door naar de volgende camping maar helaas halen we dit niet voor het donker zijn. Als we uiteindelijk maar in een hotel willen gaan zitten vinden we alsnog een camping. Om het camping terrein op te rijden moet je een met keien bezaaid pad omhoog, om de een of andere reden krijg ik mijn motor niet boven, hij blijft maar stil vallen. Sander stapt van zijn motor af om de mijne naar boven te rijden maar loopt tegen hetzelfde euvel aan. Dan maar weer eerst terug omlaag en vanaf daar beginnen. Blijkbaar is er iets mis met mijn koppeling. Nu heb ik vandaag wel gevloekt op mijn koppeling dat ie niet in de versnellingen wil maar stilvallen had ik nog niet gemerkt, moeten we morgen dus ook maar naar kijken. De man van de camping heeft ook de bovenverdieping van zijn huis in de aanbieding en wij gaan dankbaar op het aanbod in. We krijgen zelfs eerst nog een kopje thee en wat brood gastvrijheid op en top. Het huisje is wel nog in de maak. Het keukentje is nog niet af en een douche is er ook nog niet. De wc is er wel maar licht is er dan weer niet. De wc is trouwens weer de ondertussen wel bekende franse toilet, met een kraantje in de muur alleen het emmertje ontbreekt nog. Van een 5l waterfles maken we een emmertje en voila, we kunnen doorspoelen.

We gaan eerst maar al mijn koffers is uitruimen, en ja hoor, het bewijs dat mijn koffers niet lekken omdat Sander er tegen aan is gereden, in de andere staat ook een laagje water. Alles uitruimen dus en open zetten. Hetzelfde geld voor mijn topkoffer want ook die is vochtig van binnen. Hoe het kan dat al mijn koffers nat zijn van binnen en van Sander geen een? Dat blijft waarschijnlijk een raadsel.

We maken spaghetti op de trap van ons huisje en genieten van onze eerste, in lange tijd zelf gekookte maaltijd. Hopelijk worden mijn darmpjes hier ook iets rustiger van. We combineren onze maaltijd wel ook meteen met onze eerste Lariam pil want over 3 weken verwachten we in malaria gebied aan te komen.