Een Marokaans badje

Een scheitdagje in Bin-el-Ouidane
Ik wordt wakker en mijn darmen zijn van slag. Sander besluit wijselijk dat het een goede dag is om hier nog maar even te blijven, de WC is naast de deur. Er staan nog 7 nieuwe rollen WC papier op ons te wachten en dan kunnen we ook meteen onze kleren wassen, extra handig gezien het feit ik de WC vanochtend net niet haalde..... We krijgen een ontbijtje van de man en hij heeft ook wel door dat ik me niet geheel top voel en vraagt of we in de hamam willen. Hij blijkt zijn eigen badhuisje te hebben. Nou daar hebben we wel zin in dus hij gaat hem aanmaken, dat duurt wel een paar uur voor het huisje heet is.

In de tussentijd was ik onze kleren, dat is sowieso geen overbodige luxe want sinds we vertrokken zijn lopen we rond in onze ice breaker thermo kleding en eerlijk is eerlijk de kleren beginnen een beetje te stinken. Sander verdiept zich in mijn motor, hoe het kan zijn dat hij zo verrot schakeld. We geven de schuld maar aan de koppelingskabel spanning en het feit dat we er een reserve kabel naast hebben gemaakt wat eigenlijk net niet past. De reserve kabel ligt nu onder het zadel en de spanning is bijgesteld. We zullen morgen wel zien of dat de oplossing biedt. Er hangt hier wel een aparte sfeer als je buiten je kleren staat te wassen in een tobbe met wasbord, de man aan het sleutelen is en er kippen, hanen, kalkoenen, honden en katten langs je heen lopen. Opeens komt er ook een ezel aangerend die maar rakelings langs mijn schone was rent. De schaapjes staan lekker te mekkeren in hun hokje en op het erfje is het een komen en gaan van kinderen (de man van het huisje heeft er 5 waarvan de laatste 2 een tweeling is).

Nu onze huishoudelijke klussen er weer op zitten gaan we een stukje lopen, niet te ver want de WC moet binnen een paar minuten te halen zijn. We lopen een beetje heuvel op en genieten van het uitzicht, het was gister donker toen we aankwamen dus we hadden het meer nog niet gezien. De man met zijn gezin mogen misschien niet al te rijk zijn hun huisje heeft een fantastische ligging.

We krijgen voor onze lunch weer een brood van de eigenaar van het huisje met wederom hun heerlijke mierzoete munt thee (normaal vind ik thee niet lekker maar deze is heerlijk bovendien zeggen mijn darmen en maag nee tegen koffie) daarna is onze hamam klaar. Eerst even kijken hoe dat in zijn werk gaat.

Het blijkt dat we er met zijn tweeen in kunnen. Er staan twee kleine krukjes en verder 2 emmers koud water en een gat in de grond waar een metalen emmer in vast zit. In die emmer zit heet water want via de buitenkant wordt er een vuurtje onder deze metalen emmer gestookt. We moeten heet water uit de metalen emmer scheppen met een klein emmertje en dat vermengen met onze emmers koud water en zo heb je dan water op de juiste temperatuur. En dan is het een kwestie van water gieten maar! Nou dat moet lukken eerst naar boven om zo veel mogelijk kleren uit te doen (en dat is lastig want in Arabische landen is het toch niet netjes bloot over straat te gaan?)

Dan de tuin in en de hamam in. De deur is een stuk bouwzeil (met gaten) wat met stenen op zijn plaats wordt gehouden, de man zegt tegen de kinderen uit de buurt te blijven en wij genieten van een heerlijk badje.

Na ons badje passen we onze planning maar weer aan. Ten eerste omdat ik geen uur zonder WC red en Sander, zoals met veel dingen behalve motorrijden trager als ik, loopt een dag achter op schema en begint vandaag pas met zich steeds minder voelen. Maar de diaree, zegt hij zelf, daar wil hij nog niet aan. We waren van plan terug te rijden naar Beni-Mellal om daar in de supermarkt weer avond eten en water te kopen en nog maar eens te tanken maar we nemen alsnog het aanbod van de man aan om couscous te eten. We gaan dus maar weer wat motor onderhoud verrichten, het olie level moest nog gecontroleerd worden. Wederom blijkt de man ingenieus te zijn (hij had onze waslijn reeds verhoogd met een hark), hij maakt voor ons een ondergrond zo waterpas mogelijk met behulp van een dikke balk. Zijn erf is namelijk overal scheef en bezaaid met keien.

Nu ook deze klus erop zit gaan we maar weer een stukje lopen. Ons doel deze keer is de hoofdweg waar we gisteren van gekomen zijn, eens kijken waar we nu precies vandaan gekomen zijn. We halen de hoofdweg en maken meteen rechtsomeert. De terugweg duurt lang en we hebben ondertussen allebei hetzelfde probleem we moeten beide naar de WC en er is er maar 1. Dat resulteert in de komische afwisseling van wc bezoeken, eerst ik de hoge nood, dan Sander hoge nood dan ik nog een keer en vervolgens gaat ook Sander weer. We jagen de goede man nog door het WC papier heen! We kunnen er niets aan doen en eigenlijk hebben we er zelfs nog de halve dag onwijs veel lol over, wat tegelijk heel irritant is als lachen ook op je darmen werkt.

Tot het avond eten hangen we wat rond bij het huis, we bestuderen de kaart nog eens. Maken de route voor morgen en we plakken een boel kleine gaatjes en kiertjes dicht in mijn koffers, hopelijk zorgt dat ervoor dat ik geen water meer in mijn koffers meezeul.

Om 19:30 krijgen we een portie couscous voorgeschoteld. Ik had gezegd een beetje maar of dat kennen ze niet in Marokko of we hebben last van een definitie verschil want we krijgen een berg! Dat krijgen we nooit op maar we beginnen er dapper aan. Het smaakt voortreffelijk. Ondanks het feit we vanochtend getuige waren van het slachten van een kip (OK ik heb niet echt gekeken) zit er kalf in de couscous en verder wat verschillende groenten. We komen tot de helft van de schotel en dan komt het Sander bijna zijn neus uit. Ik durf niet al teveel te eten uit angst wat mijn maag daar weer op gaat zeggen.

Tja en na het eten, ongeveer een half uurtje gaat het goed en dan is maar weer strootjes trekken wie mag er eerst, dan weer terugrennen voor ons hoofdlampje want er is geen licht in de WC en weer omstebeurt het zoveelste WC bezoek van de dag. Ook voor Sander is er nu echt geen ontkennen meer aan, stront is niet heel veel dikker meer dan pis.