Espana

Van Urrugne, Frankrijk naar Atienza, Spanje
Nou dachten we toch onze tent in de zon gezet te hebben? Waarom branden we onze tent niet uit? Zodra we eruit kruipen blijkt dat het wel blauw is maar dat de zon simpel weg nog niet hoog genoeg staat. Eerst dan maar ontbijten en dan de tent opruimen. Ook besluiten we onze wintervoering van de broek en onze verwarmde jassen op te bergen. Zo koud is het hier toch niet meer?

We rijden van het camping terrein af richting de hoofdweg. Vandaag vertrek ik een keer als voorste rijder. Bij het stop bord aangekomen zie ik een vrachtwagen aankomen en besluit ik te stoppen. Dat had Sander niet verwacht en boem hij rijdt boven op mijn motor. Beide motoren eindigen op het asfalt. 2-1 voor Sander want de dag ervoor was hij op het strand ook al onderuit gegaan. Eigenlijk eerder een 3-0 want deze kon ik niets aan doen hij knalde achterop mij. Maar goed, onwijs knullige actie dus weer, motoren optillen en verder kunnen we. Voor straf mag Sander nog even beide motoren optillen.

We rijden richting Spanje, alleen de hele grens hebben we allebei gemist. Opeens zijn de verkeersborden anders en de benzine 20 cent goedkoper. Blijkbaar zijn we een grens overgestoken? We gaan verder richting Pamplona. Omdat we er echt heel dicht langskomen besluiten we Pamplona in te rijden om daar maar te gaan lunchen. We parkeren onze motoren in een speciale motorparkeerplaats en gaan een stukje wandelen.

Na onze uitgebreide lunchbreak rijden we weer verder. Helaas wordt het weer er niet beter op. Het wordt grauw en grijs. Ook de wind gaat steeds harder waaien. We stoppen bij een tankstation om toch maar even onze regenkleding aan te trekken. Daarna moeten we toch maar even verder. Een tijdje tegen de wind in ploeteren en zelfs weer langs sneeuw rijden (heerlijk hoor die Gerbing jas in je koffer) en dan komen we aan in Almazan. We zoeken een hotel maar die blijken daar erg duur te zijn. Dan toch maar weer een stukje verder. Een stukje verder komen we bij een gehucht. Daar mag ik gaan vragen bij het hotel of we er kunnen slapen en wat het kost. Dat kan niet, waarom ontgaat me volledig en waar wel een hotel zit ook. Ik stel een vraag waarbij ik slechts 3 spaanse woorden gebruik en krijg als antwoord een volledige spraakwaterval.

Uiteindelijk komen we aan in Atienza, eigenlijk ligt dat niet helemaal op de route maar het wordt al later en er drijgt weer een bui aan te komen. Dus we wijken af van de route en gaan het dorpje verkennen. We zien vanaf de verte al een hotel liggen. Alleen die in het dorp vinden lijkt een kunst. We rijden door super smalle straatjes, sommige zijn misschien niet eens echte straatjes. We stuiteren een trap tree af (wat overigens wel een echt straatje is want beneden staan ook echt autos). Voor de echte trap bedank ik toch maar en we keren weer om, het traptreetje weer op. Na nog een paar smalle straatjes vind ik het wel prima. We gaan eerst wel kijken bij het andere hotel aan de rand van het dorpje. Dat hotel is open en er is plek en de prijs is ook nog eens redelijk dus daar gaan we overnachten. Onze motoren mogen we in de garage van het hotel zetten naast de lege kratten bier en fris.

Omdat het dorpje ons wel aanspreekt gaan we eerst een stukje wandelen.

Helaas komt er weer een bui over zetten dus moeten we tussentijds ook wel even schuilen. We trekken berg op en berg af en raken ons richtingsgevoel weer een klein beetje kwijt. Wel vinden we het hotel wat je van veraf al zag. We kiezen een restaurantje uit om te eten (de keus is beperkt de meeste zijn dicht) en komen in een gezellig restaurantje met 1 man personeel die geen engels spreekt. De kaart blijkt ook enkel spaans en blijkbaar denkt hij al dat krijg ik nooit uitgelegd dus we krijgen een keus vlees of vis. Nou dat is simpel, vlees voor 2 aub. Wat we gegeten hebben, geen idee, vlees was het en lekker was het ook. Vooral het dessert, bestaand uit, laten we maar zeggen zelf gestookte zut. Het was niet zelf gestookt maar een mix van 2 soorten drank met ieder 25% alcohol. Daarna wandelen we maar weer terug naar het hotel om daar met een biertje weer onze verhalen te gaan opschrijven.